Pierwszy raz usłyszałem tę książkę czytaną w Trójce gdzieś w późnych latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Tak mnie zafascynowała, że codziennie wieczorem wyczekiwałem przy odbiorniku na godzinę emisji. Szukałem tej książki po antykwariatach przez kilkanaście lat i wreszcie gdzieś na początku tego wieku udało mi się ją dorwać.
To co najbardziej mnie w niej zafascynowało to całkowity luz w sposobie opisywania, bądź co bądź, tragicznej dla bohatera sytuacji w jakiej się znalazł. Spokojnie kontemplując, wręcz chciałoby się powiedzieć, zastaną sytuację, ten skromny urzędnik skarbowy może wreszcie używać życia. Zero ganiania się z ociekającymi zielonymi glutami zombiakami/mutantami*, zapierających dech w piersi scen itp.
Generalnie luzik no chyba, że kogoś może przestraszyć zapuszczone akwarium ze... szkieletami (sic!) rybek.
Podsumowując: dobrze napisana książka z dużą dozą humoru i ironii.

* niepotrzebne skreślić

Pierwszy raz usłyszałem tę książkę czytaną w Trójce gdzieś w późnych latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Tak mnie zafascynowała, że codziennie wieczorem wyczekiwałem przy odbiorniku na godzinę emisji. Szukałem tej książki po antykwariatach przez kilkanaście lat i wreszcie gdzieś na początku tego wieku udało mi się ją dorwać.
To co najbardziej mnie w niej zafascynowało...