Zmiany czasem są dobre

„Musisz zrozumieć swoje przeznaczenie”*

Żyjesz w ciągłym biegu, wszystko oddałaś pracy, którą wykonujesz, poświęciłaś jej życie prywatne, rodzinne, spędzasz w niej czas od rana do nocy. Nie opuszcza cię pewność tego, że wszystko jest dobrze, zgrany zespół, pewne stanowisko i opinie, że jesteś niezastąpiona. Nic nie wskazywało na to, że wkrótce może się to zmienić. Nagła i drastyczna zmiana powoduje niepewność oraz obawy, musisz pogodzić się z tym co zaszło i zacząć nowy rozdział w życiu.

Trzydziestoczteroletnia Joanna jest pracownicą korporacji, wysokie i dobrze płatne stanowisko pozwala żyć kobiecie na dość wysokim poziomie. Cieszy się też ona szacunkiem pośród współpracowników. Nic nie zapowiada, że jej poukładane życie może zachwiać się w posadach. Pewnego dnia zostaje zwolniona z pracy, za powód podano jej cięcie w kosztach, okazuje się, że ma teraz bardzo dużo wolnego czasu i nie do końca wie co ma z tym zrobić. W czasie pobytu u rodziców spotyka kolegę ze szkolnych lat, który proponuje jej pracę wiążącą się z wyjazdem do Tajlandii. Jaką decyzje podejmie Asia i jak poradzi sobie z utratą tego co do tej pory stanowiło sens jej egzystencji?

O „Dziewczyna z Ajutthai. Niezbyt grzeczna historia” słyszałam trochę przy okazji jej premiery, nie miałam jednak początkowo w ogóle jej w planach. Co prawda opis, jak i sama okładka oraz fakt, że jest to powieść debiutującej polskiej autorki kusił. Dlatego też ostatecznie sięgnęłam po nią prędzej niż początkowo planowałam.

Z blurbu na tylnej okładce dowiedziałam się, że Agnieszka Walczak-Chojecka sama kiedyś pracowała w korporacjach i zajmowała wysokie stanowiska dzięki czemu wiem, że sytuacje opisane w książce są oparte na własnych doświadczeniach, a co za tym idzie są one realistyczne i prawdziwe. Ciekawym doświadczeniem było zajrzeć w ten świat od środka. Autorka bez ubarwień przedstawiła go takim jaki jest w rzeczywistości. Często okrutny i bezwzględny, możesz poświęcić mu całe swoje życie, a i tak gdy ktoś zacznie ci bruździć możesz stracić w ciągu jednej chwili to na co tyle pracowałaś. Wątek funkcjonowania takich korporacji pokazuje jak daleko może posunąć się człowiek, aby dostać to czego chce, nawet kosztem innych. Całość tego tematu jest bardzo dobrze opisana i w dużej mierze podnosi moją ocenę tego utworu. O ile to mnie zainteresowało, o tyle reszta - z wyjątkiem tytułowej dziewczyny z Ajutthai - nie do końca mnie porwała. Oczywiście, nie brak w publikacji logiczności oraz prawdy życiowej, ale w trakcie czytania miałam nieodparte wrażenie, że brakuje w niej emocji, dobrze byłoby też rozpisać niektóre wątki, a już na pewno temat o legendzie, o której mowa w utworze. Cały czas odczuwałam jakby wątki były opisane po łebkach lub pozostawione bez zakończenia. Jakbym czytała urywki z pamiętnika, ale w przedstawionej suchej formie.

Nie do końca też wiem co mam myśleć o głównej bohaterce, Joanna jest typową kobietą, która po za pracą świata nie widzi, dlatego też jej utrata trochę nią wstrząsnęła (prawdą jest, że każdy kto traci pracę to przeżywa, bo bez pieniędzy trudno teraz funkcjonować). Podobało mi się, że kobieta szybko stara się dojść ze wszystkim do porządku i nie pokazuje po sobie, że nie do końca wie co ma robić z zaistniałą sytuacją. Może nie za bardzo było dane mi ją poznać, ale z całą pewnością widać, że należy do tych osób, które po upadku szybko się podnoszą. Niestety brakowało mi w bohaterach iskry, która pozwalałaby przykuć moją uwagę, wydawali mi się sztuczni i niedopracowani.

Książkę czytało mi się szybko i nawet przyjemnie, ale jest pozycją, której trzeba było by poświęcić trochę więcej czasu, dopracować szczegóły. Zabrakło mi w niej emocji, szerszych opisów i napięcia towarzyszącego przy wciągającym tytule. Fabuła nie sprawiła, że chciałam jak najszybciej poznać zakończenie, nie pochłonął mnie wir wydarzeń, nie zżyłam się z bohaterami, ale też się nie nudziłam. Strasznie żałuje, że tak mało było o Tajlandii i tytułowej dziewczynie, szczerze mówiąc, liczyłam na to, że to ten wątek będzie wiódł prym w publikacji. Mocno mnie to zainteresowało, a temat został zaledwie „liźnięty”. Zdaje sobie jednak sprawę, że to debiut autorki i uważam, że jak na początek nie jest źle. Mam nadzieję, że kolejne książki będą tylko lepsze.

„Dziewczyna z Ajutthai. Niezbyt grzeczna historia” to powieść z potencjałem, całkiem możliwe, że miałam względem niej zbyt wygórowane oczekiwania i gdy ktoś inny obniży poprzeczkę będzie z niej bardziej zadowolony. Nie twierdzę, że książka jest zła, zabrakło mi w niej tego „czegoś”, uczuć i opisów pobudzających wyobraźnię. To jeden z tych utworów, o którego przeczytaniu zadecydować musicie sami.

*str. 85

http://zapatrzonawksiazki.blogspot.com/2014/04/zmiany-czasem-sa-dobre.html

Zmiany czasem są dobre

„Musisz zrozumieć swoje przeznaczenie”*

Żyjesz w ciągłym biegu, wszystko oddałaś pracy, którą wykonujesz, poświęciłaś jej życie prywatne, rodzinne, spędzasz w niej czas od rana do nocy. Nie opuszcza cię pewność tego, że wszystko jest dobrze, zgrany zespół, pewne stanowisko i opinie, że jesteś niezastąpiona. Nic nie wskazywało na to, że wkrótce może...