„Wściekłe” Ewy Podsiadły-Natorskiej to powieść, której fabuła nie może się podobać. Jest najczarniejszym scenariuszem przedstawiającym stopniową degradację kobiet. Rząd wprowadza kolejne Programy Udoskonalania Rodziny. Wszystko dla jej dobra, a zwłaszcza dzieci. Pomija przy tym potrzeby kobiet sprowadzając je do roli żony i matki. Namawia do rezygnacji z edukacji. Zachęca pieniężną gratyfikacją do zwalniania miejsc pracy na rzecz wychowywania dzieci w domu. Za to rodzinom wielodzietnym rozdaje nowo wybudowane domy. Lada moment głosowaniu zostanie poddany projekt ustawy o obowiązkowej rejestracji niezamężnych Polek, które przekroczyły osiemnasty rok życia. Już teraz są napiętnowane. Mają ograniczone prawa.
Tamara Taszycka jest singielką. Nie godzi się na takie przedmiotowe traktowanie kobiet. Wciąż ma przed oczami obraz matki, która według niej zmarnowała życie poświęcając swój talent dla rodziny. Właściwie dla despotycznego ojca dwóch córek, który nigdy nie miał i wciąż nie ma dobrego zdania o kobietach. Dotąd żałuje, że nie ma syna. Tamara nie jest gorsza od żadnego mężczyzny. Sprzeciwia się ograniczeniu praw i swobód Polek stając na czele kilkunastu wściekłych kobiet. Zdeterminowane, odważne, działając w konspiracji systematycznie niszczą przejawy propagandy. Do tego planują akcje bezpośrednio wymierzone przeciwko rządowi. Tamara jest przekonana o słuszności swego postępowania. Nie spocznie. Nie da się złamać, choć nie ma oparcia w najbliższych. Matka zmarła przedwcześnie. Ojciec dawno przestał być ukochanym tatusiem. Jedyna siostra nie podziela poglądów Tamary. Mimo tego kobieta walczy.

„Ja nie wiem, czym jest feminizm. Wiem natomiast, czym jest sprawiedliwość”

„Wściekłe” zmuszają do refleksji. Czy jest możliwe takie ograniczenie praw kobiet? Tylko wtedy, gdy na to pozwolimy. Jestem pewna, że nie. Nie to pokolenie. Czy czuję ulgę, że to fikcja literacka stworzona z myślą o teraz rządzących i ustawach przez nich wprowadzanych? Nie. Jestem wściekła. Nigdy nie czułam ograniczenia swoich praw jako kobiety. Nigdy też nie zgodziłabym się na to. W głowie mam zamęt niczym Aneta, siostra Tamary.
Niedaleka przyszłość? Antyutopia.
Od pierwszej strony byłam negatywnie nastawiona do tej książki. Wiedziałam o czym jest ta historia. Całkiem niedawno przeczytałam „Opowieść podręcznej” Margaret Atwood. Dla mnie jednej z najgorszych książek przeczytanych w ostatnim czasie. Nie lubię takich wizjonerskich historii. Makabryczna wizja świata, przyszłości.
Jednak czytając „Wściekłe” stopniowo kartka po kartce angażowałam się w życie Tamary Taszyckiej. Tym samym w życie kobiet, którym rząd z jednej strony ułatwia bycie matką, a z drugiej pozbawia ich marzeń. Tamara i Aneta. Dwie najważniejsze postaci kobiece w tej książce. Bliższa jest mi Aneta, siostra Tamary. Dlaczego? Coraz mniej rozumiem kobiety, młode kobiety. Spełniona matka, żona robiąca w życiu to co kocham najbardziej. Jestem wściekła na tę fantazję.
„Wściekłe” Ewy Podsiadły-Natorskiej to nie tylko makabryczna wizja przyszłości polskich kobiet. Z pewnością główny motyw książki. Jednak nie rzeczywistość. Nie zgadzam się z Sylwią Kubryńską. Tak mogłyby być przehandlowane prawa kobiety. Dla myślącej nigdy nie będą.
Wściekle dobra książka. Zgadzam się. Bardzo dobrze napisana. Jest też opowieścią o rodzinie Tamary. O złych relacjach , traumie po stracie najbliższej osoby i siostrzanej więzi. Dwie siostry będące niczym ogień i woda. Pochłonęłam.
„Wściekłe” Ewy Podsiadły- Natorskiej trzeba przeczytać i wyciągnąć wnioski. GORĄCO POLECAM!

„Wściekłe” Ewy Podsiadły-Natorskiej to powieść, której fabuła nie może się podobać. Jest najczarniejszym scenariuszem przedstawiającym stopniową degradację kobiet. Rząd wprowadza kolejne Programy Udoskonalania Rodziny. Wszystko dla jej dobra, a zwłaszcza dzieci. Pomija przy tym potrzeby kobiet sprowadzając je do roli żony i matki. Namawia do rezygnacji z edukacji. Zachęca...