To moja kolejna "przygoda" z powieścią Ewy Cielesz. I część cyklu "Pochyłe niebo" (Ćma).Przez przedstawienie historii Anity w pierwszej osobie znalazłam się bliżej tego wszystkiego .Bohaterka jako 17-latka została "zmuszona" do podejmowania decyzji ,które dla każdego byłyby trudne. Brak zrozumienia ,pomocy ,wsparcia przez mamę.Pozbycia się z domu "wstydu".Ta historia rozgrywa się w czasach 70-tych i 80-tych więc wtedy gdy i ja jako nieco starsza dziewczyna od Anity znalazłam się w zupełnie nowym miejscu.Czas stanu wojennego to u mnie oczekiwanie na urodzenie pierwszego dziecka (9 miesiąc).Później kartki, śpioszki,masło solone na książeczkę zdrowia dziecka,sprzęty do domu na książeczkę dla młodych małżeństw.Wspomnienia powróciły.Niektórzy mówili "ciesz się bo żyjesz w ciekawych czasach".Pozostawię to bez komentarza.Podczas czytania ważne dla mnie są emocje jakie przy tym mnie ogarniają.Po raz kolejny dostrzegłam co jest ważne a co ważniejsze w moim życiu.Przyznaję ,że chwilami o tym zapominam.Dla mnie wszystkie przeczytane do tej pory książki autorki są wyjątkowe.Do tej pory był to cykl "Córka cieni" ale nie jest to moje ostatnie słowo. Teraz cierpliwie postaram się poczekać na 2 i 3 część Pochyłego nieba. Wiem ,że nie zawiodę się na mojej ulubionej pisarce.

To moja kolejna "przygoda" z powieścią Ewy Cielesz. I część cyklu "Pochyłe niebo" (Ćma).Przez przedstawienie historii Anity w pierwszej osobie znalazłam się bliżej tego wszystkiego .Bohaterka jako 17-latka została "zmuszona" do podejmowania decyzji ,które dla każdego byłyby trudne. Brak zrozumienia ,pomocy ,wsparcia przez mamę.Pozbycia się z domu "wstydu".Ta...