7,5 słabsza od jedynki ale nadal dobre i warto

7,5 słabsza od jedynki ale nadal dobre i warto

Ten tom znacznie bardziej mnie wciągnął niż pierwsza część. Utrzymany w tym samym stylu. Muszę przyznać że komiksy tego typu potrafią wciągnąć człowieka :) choć nie jest to moja estetyka to i tak doceniam i polecam , ach to dorastanie w każdej kulturze jednak podobne choć inne....

Ten tom znacznie bardziej mnie wciągnął niż pierwsza część. Utrzymany w tym samym stylu. Muszę przyznać że komiksy tego typu potrafią wciągnąć człowieka :) choć nie jest to moja estetyka to i tak doceniam i polecam , ach to dorastanie w każdej kulturze jednak podobne choć inne....

Piękna i ciekawa książka o dojrzewaniu w obcej kulturze, a następnie niemożności odnalezienia się na nowo w kraju dzieciństwa, o emancypacji i odwadze osobistej, o sile więzi rodzinnych.

Piękna i ciekawa książka o dojrzewaniu w obcej kulturze, a następnie niemożności odnalezienia się na nowo w kraju dzieciństwa, o emancypacji i odwadze osobistej, o sile więzi rodzinnych.

Świetny komiks, oddający tak wiele emocji na swoich kartach, że nie sposób przejść obok obojętnie. Główna bohaterka ma bardzo ciekawe spojrzenie na świat, jej myśli czyta się z wielką przyjemnością, język jest na wysokim poziomie, a jednocześnie dopasowany do wieku, czy to dziecka, czy nastolatki. Ukazano tutaj społeczne przemiany, idiotyczne rozporządzenia, niepewność i bezradność ludzi. System, który niszczy indywidualność. Ciężko słowami opisać na czym polega magia tego komiksu, ale warto go przeczytać i samemu dowiedzieć się, jak bardzo ta historia przeszywa nas na wskroś.

Świetny komiks, oddający tak wiele emocji na swoich kartach, że nie sposób przejść obok obojętnie. Główna bohaterka ma bardzo ciekawe spojrzenie na świat, jej myśli czyta się z wielką przyjemnością, język jest na wysokim poziomie, a jednocześnie dopasowany do wieku, czy to dziecka, czy nastolatki. Ukazano tutaj społeczne przemiany, idiotyczne rozporządzenia, niepewność i...

Pierwszy tom "Persepolis" oferował dobrze sprawdzony schemat opowiadania historii, zyskujący w oczach czytelników ze względu na rys autobiograficzny - wojna widziana oczami dziecka, czasem w sposób "niepoprawnie" zabawny, czasem uroczy, biorąc pod uwagę bezkompromisowy bunt młodej Marjane.

Drugi tom to zdecydowanie poziom wyżej. Mimo niezmienionej kreski, pod względem narracji i dojrzałości "Historia powrotu" bije "Historię dzieciństwa" na głowę i nie pozostawia jej czasu na podniesienie się z nokautu. W drugiej części Satrapi udało się uchwycić hipokryzję obu światów - fundamentalistycznego reżimu religijnego oraz postępowego Zachodu, który na swoich przedstawicieli wybiera sobie nacjonalistów, którym brakuje jedynie długiej "braterskiej" brody. Wszystko na tle genialnie oddanego w warstwie tekstu i obrazu kryzysu egzystencji i tożsamości.

Pierwszy tom "Persepolis" oferował dobrze sprawdzony schemat opowiadania historii, zyskujący w oczach czytelników ze względu na rys autobiograficzny - wojna widziana oczami dziecka, czasem w sposób "niepoprawnie" zabawny, czasem uroczy, biorąc pod uwagę bezkompromisowy bunt młodej Marjane.

Drugi tom to zdecydowanie poziom wyżej. Mimo niezmienionej kreski, pod względem...

"Persepolis" to najlepsza powieść graficzna jaką czytałam. Autentyczna, prosta, szczera i w fabule i w grafice.

"Persepolis" to najlepsza powieść graficzna jaką czytałam. Autentyczna, prosta, szczera i w fabule i w grafice.

Znakomita opowieść o dorastaniu na emigracji, a później w Iranie. Szczerością opowieści dorównuje świetnemu komiksowi "Blankets" Craiga Thompsona. Prosta kreska Satrapi współgra z fabułą właściwie doskonale. Dawno już żaden komiks nie zrobił na mnie takiego wrażenia.

Znakomita opowieść o dorastaniu na emigracji, a później w Iranie. Szczerością opowieści dorównuje świetnemu komiksowi "Blankets" Craiga Thompsona. Prosta kreska Satrapi współgra z fabułą właściwie doskonale. Dawno już żaden komiks nie zrobił na mnie takiego wrażenia.

Oto kolejne spotkanie z Marjane Satrapi. Oto przed państwem "Persepolis II - Historia Powrotu". Czternastoletnia Marjane mieszka w Wiedniu. Sama. Bez rodziny, bez przyjaciół, bez znajomości języka. Ląduje w internacie prowadzonym przez zakonnice. Emigrantka z Iranu i na pewno nie katoliczka. Kiedy jakoś to wszystko ogarnęła zaczęło się dojrzewanie i kolejne związki z facetami (bardziej lub mniej poważne). A ona nadal była sama. Kiedy przyłapała swojego chłopaka w łóżku z inną spanikowana uciekła. Wylądowała na ulicy. Tam przypętała się choroba. Na szczęście w Austrii wzywają karetki do bezdomnych,którzy stracili przytomność. Cudem odratowana postanowiła przemóc wstyd, skontaktować się z rodziną i wrócić do domu. I tak oto historia zatoczyła koło... Po kolejnych czterech latach osiemnastoletnia Marjane ponownie ubrała chustę i wylądowała na lotnisku w Teheranie.
Ojczyzna przywitała ją tradycyjnie terrorem i nieskończonymi zakazami. Jedynie wojna z Irakiem się skończyła. Na ulicach nadal szaleją Strażnicy Rewolucji, którzy potrafią zatrzymać biegnącą dziewczynę, gdyż jej pośladki wykonują przy tym takie bezwstydne ruchy...
Marjane odkrywa, iż zaczyna się w tym wszystkim dusić. Dojrzewa w niej chęć wyrwania się z tego więzienia. Kończy nieudane małżeństwo i w wieku 24 lat po raz kolejny wyrusza na emigrację. Tym razem świadomą i przemyślaną. Wyjeżdża na studia do Francji z postanowieniem, iż do Iranu już nigdy nie powróci.
Czy ten drugi tom jest gorszy od pierwszego? Może odrobinę. Nie jest może aż tak ksenofobicznie straszny jak poprzedni, ale opowiada za to o samotności, o smutku, o dojrzewaniu, niezwykle trudnej drodze do pewnych nieodwracalnych decyzji. Odkrywaniu na własnych błędach niepodważalnego faktu, iż najbliżsi chcą dla nas zawsze jak najlepiej. Prawdziwa szkoła życia oraz wstrząsające świadectwo tego, co muzułmański fanatyzm potrafi zrobić z dumnym i szlachetnym narodem.
Kanon komiksu jak diabli!
Polecam!!

PS.
Posiadam i przeczytałem starsze wydanie dwutomowe z wydawnictwa Post. Aktualnie dostępne na rynku wydanie zbiorcze od Egmontu jest niemal do niego identyczne. Bynajmniej postanowiłem swoją recenzję rozbić na dwie części. W końcu komiksy przeczytałem dwa ;)

Oto kolejne spotkanie z Marjane Satrapi. Oto przed państwem "Persepolis II - Historia Powrotu". Czternastoletnia Marjane mieszka w Wiedniu. Sama. Bez rodziny, bez przyjaciół, bez znajomości języka. Ląduje w internacie prowadzonym przez zakonnice. Emigrantka z Iranu i na pewno nie katoliczka. Kiedy jakoś to wszystko ogarnęła zaczęło się dojrzewanie i kolejne związki z...

O ile pierwsza część komiksu opowiada o zmianach społecznych w Iranie na początku lat 80-tych ubiegłego wieku, o tyle w drugiej dominuje wątek biograficzny. Marjane Satrapi pokazuje, jak trudno nastoletniej dziewczynie z Iranu odnaleźć się w bogatym, liberalnym Wiedniu; a po kilku spędzonych tam latach - jak dużo kosztuje powrót do domu. Tematyka tej książki dotyka poczucia przynależności, spełnionej miłości, budowania swojej tożsamości - potrzeb na zupełnie różny sposób zaspokajanych i realizowanych w Wiedniu i w Teheranie. Z pomocą pełnej dystansu i wolnej duchem babci Marjane stara się wyciągać ze swoich doświadczeń praktyczne życiowe wnioski przydatne w dorosłym życiu.
Świetnie narysowany komiks o tym, jak dziewczynka żyjąca w opresyjnym państwie, z doświadczeniem kilku niełatwych lat spędzonych w Wiedniu, wyrasta na silną, niezależną kobietę.

O ile pierwsza część komiksu opowiada o zmianach społecznych w Iranie na początku lat 80-tych ubiegłego wieku, o tyle w drugiej dominuje wątek biograficzny. Marjane Satrapi pokazuje, jak trudno nastoletniej dziewczynie z Iranu odnaleźć się w bogatym, liberalnym Wiedniu; a po kilku spędzonych tam latach - jak dużo kosztuje powrót do domu. Tematyka tej książki dotyka poczucia...

Wspaniała opowieść z pierwszej ręki, zwłaszcza o tym, do czego prowadzi religijny ekstremizm.

Wspaniała opowieść z pierwszej ręki, zwłaszcza o tym, do czego prowadzi religijny ekstremizm.