Każdy powinien mieć obok siebie kogoś, kto w momencie kiedy my damy się zbyt ponieść emocjom, skutecznie nas przystopuje.
Kogoś, kto spokojnie ale stanowczo sprowadzi nas na ziemię używając właściwych argumentów.
Przyjaciel? Partner? Rodzic? Agent - manager?

Nie wiem kim jest taka osoba wśród bliskich autora, ale ewidentnie zabrakło jej by powiedzieć coś w rodzaju: " Harlan, super, że masz wenę, głowa aż ci pęka od pomysłów i historii gdzie intryga goni intrygę, spiski i zbrodnie piętrzą się jedna na drugiej, to naprawdę fajnie, ale nie upychaj tego na siłę w jednej powieści. Nie musisz nikomu niczego udowadniać, chłopie! Ochłoń, przemyśl."
Nic z tego...

Sekrety i brudy rodzinne wywleczone na światło dzienne przeplatają się ze zbrodniami wojennymi. Szemrane interesy, medyczne przekręty i zbrodnie, to tylko cząstka z tego co serwuje autor. Wszystko spowija aura nieufności i podejrzliwości.

"Już mnie nie oszukasz" jest pierwszą powieścią, w której autor stworzył tak antypatyczną bohaterkę. Nie potrafiłam jej polubić, nawet przez chwilę, mimo, że sytuacja w jakiej ją poznajemy jest trudna, ciężka i nie do pozazdroszczenia.

Mimo, że na plus zasługuje z pewnością finał historii, który zmusza nas do spojrzenia na nią z zupełnie innego punktu widzenia, nie mogę uznać tej powieści za jedną z najlepszych autora. Jest dobra, nawet bardzo dobra, jeśli weźmiemy pod uwagę zeszłorocznego "Nieznajomego", ale to nadal nie jest Coben na najwyższym poziomie.

Każdy powinien mieć obok siebie kogoś, kto w momencie kiedy my damy się zbyt ponieść emocjom, skutecznie nas przystopuje.
Kogoś, kto spokojnie ale stanowczo sprowadzi nas na ziemię używając właściwych argumentów.
Przyjaciel? Partner? Rodzic? Agent - manager?

Nie wiem kim jest taka osoba wśród bliskich autora, ale ewidentnie zabrakło jej by powiedzieć coś w rodzaju:...