Jak ja się cieszę, że mamy urodzaj w Polsce. Cholernie inteligentny scenariusz, który nie trąci populizmem ani łzawą piosenką o wielkości narodu USA, ponieważ twórca zauważa szereg problemów i bez miętolenia omawia je z krytyczną analizą. Koniec głaskania po główce i poklepywania po pupci - rozjeżdża taranem to zbiorowisko tałatajstwa, kując przywódców terrorystycznych, kopiąc dół melodii przeszłości, że Stany Zjednoczone to kraj sprawiedliwości - amerykański styl życia przestał istnieć, a bez mądrego rzecznika prasowego media ogłaszałyby najbardziej idiotyczne komentarze w TV.

Nie boi się obnażyć polityki zagranicznej albo wkomponować w tygiel religijny bądź rasowy. Koresponduje z ideologią bez nadmiernego szafowania, nie głosi osobistych poglądów, to czysty, rasowy głosiciel bez ucieczki w fantazję. Porusza się po demonstracjach społecznych, przybliża brudy w rodzinie burmistrza Nowego Yorku czy niebezpieczne choroby psychiczne i robi to z taką swadą, że ciężko uznać to tylko za przemyślaną rozrywkę. To dojrzały portret nowojorczyków. Miasta zapaskudzonego przez nienawiść i władzę. Pokerowe dialogi połykam garściami. Dialogi zmontowane niczym ciasto od babci. Wyważone, roztropnie bujają się między retrospekcją, a aktualnymi wydarzeniami w ustawach.

Nie znam lepszej historii politycznej, która miałaby dopracowane niuanse lingwistyczne, oratorskie czy prasowe. Jest jak ta bomba zrzucona na Hiroszimę - nie do zapomnienia. Oficjalnie staje się jedną z ulubionych serii na rynku wydawniczym. ,,Kaznodzieja'' czy ,,100 naboi'' klasykiem? Dla mnie ,,Ex Machina'' wygrywa w tym starciu. Nie mogę wyjść z podziwu. Majstersztyk. Nie myliłem się. Najlepsze dzieło Vaughana.

,,To burmistrz, jak pan. Burmistrz Nowego Yorku. Uważają, że to druga najtrudniejsza praca na świecie'' ,,Kto? Amerykanie? A co oni wiedzą o trudnościach?''.

Jak ja się cieszę, że mamy urodzaj w Polsce. Cholernie inteligentny scenariusz, który nie trąci populizmem ani łzawą piosenką o wielkości narodu USA, ponieważ twórca zauważa szereg problemów i bez miętolenia omawia je z krytyczną analizą. Koniec głaskania po główce i poklepywania po pupci - rozjeżdża taranem to zbiorowisko tałatajstwa, kując przywódców terrorystycznych,...