Związek z osobą uzależnioną, od alkoholu to rozsypywanie się drugiej osoby dzień po dniu na miliony małych kawałeczków. Ile jeden człowiek może zadać bólu, cierpienia drugiemu człowiekowi – zarówno psychicznego, jak i fizycznego? Takie życie to utrata samego siebie, swojej tożsamości. Z dnia na dzień giniesz, umierasz od środka. Funkcjonujesz, ale to tylko twoje ciało funkcjonuje, serca i duszy już nie masz.
„Kiedy znów zaświeci słońce” to debiut, dorosły debiut jak powiedziała sama Marlena Rytel. Do tej pory pisała książki dla dzieci, teraz przyszedł czas na książkę dla dorosłych. Jak na debiut chylę czoła, barwo!!! Książka emocjonująca, wywołująca chwile zamyślenia, łzy. Temat stary jak świat, temat który pojawia się w wielu powieściach, książkach. Temat dotyczący uzależnienia od alkoholu, przemocy domowej: psychicznej i fizycznej, o odrzuceniu przez najbliższych, o trudnym macierzyństwie. I mogłoby się wydawać, że w tym temacie zostało wszystko powiedziane, opisane zarówno przez ofiary i jak, i prześladowców. Jednak autorka przedstawiła te tematy w taki sposób, że chciało się czytać, przeżywać losy bohaterów razem z nimi, kibicować im, że udało się im wydostać z tego życiowego piekła. Bo umieć o czymś napisać, co już zostało napisane, powiedziane i zaciekawić czytelnika to jest naprawdę majstersztyk. Nie każdy pisarz to potrafi. Tutaj autorce udało się to w 100%.
Poznajemy Barbarę i Zdzisława, którzy od 20 lat żyją w nieformalnym związku. Każde z nich jest po przejściach, po rozwodach. Zdecydowali się być razem. Zdzisław jest osobą uzależnioną od alkoholu, Barbara osobą współuzależnioną, czyli pije razem ze Zdzisławem w myśl zasady jak ja wypiję to on będzie miał mniej do wypicia. Basia pragnie miłości, szczęścia dlatego godzi się na taki związek. Dba o dom o Zdzisława, natomiast on tego nie dostrzega. Zdzisław twierdzi, że tak ma być, tak jest dobrze, nie zamierza się zmieniać, według niego nie jest osobą uzależnioną od alkoholu. Podczas kolejnej awantury Barbara wychodzi z domu i mówi, że już nie wróci.
Katarzyna kolejna bohaterka, ma na pozór szczęśliwą rodzinę, piękny dom, dzieci, męża, który otwiera kolejną sieć marketów na terenie Polski. Wydaje się, że wszystko jest w porządku ale to tylko pozory. Mury tego pięknego domu skrywa tajemnicę. Mąż coraz częściej krytykuje Kasię, zaczynają się uszczypliwe uwagi na jej temat. Mąż twierdzi, że żona źle uprasowała koszulę, nie przygotowała właściwej koszuli na spotkanie biznesowe. Do przemocy psychicznej dochodzi również przemoc fizyczna, czyli bicie, zamykanie Katarzyny w piwnicy, w pokoju, żeby nie widzieli jej wspólni znajomi, ponieważ brzydko wygląda. W końcu z pomocą nieznajomej osoby ucieka razem z dziećmi od męża kata.
Patrycja swoją „przygodę” z alkoholem zaczęła od najmłodszych lat, trudne dzieciństwo, ojciec alkoholik Odrzucała pomoc mamy, okłamywała ją, że już nie pije, że chce zmian w swoim życiu. Impreza, za imprezą, szkoła zeszła na dalszy plan. W końcu w jej życiu pojawiała się miłość. Wyszła za mąż, urodziła córkę wydawało się, że wygrała z nałogiem, że nareszcie znalazła swoje miejsce. Ale to tylko iluzja, Patrycja wraca do nałogu, pije chowa przed mężem i mamą puste butelki po piwie i wódce. Mąż daje jej kolejną i kolejną szansę na poprawę, na zmianę. Jednak Patrycja z niej nie skorzysta. Na domiar złego nawiązuje romans. Dla kochanka zrobi wszystko. Aby się z nim spotkać zostawia w domu samą, bez opieki śpiącą córeczkę. To przelało czarę goryczy. Mąż odchodzi razem z córką. Zostaje sama.
Ostatnią bohaterką jest Agnieszka. Po wypadku samochodowym, w którym giną jej rodzice trafia pod opiekę ciotki. Ciotka oziębła pani prokurator, nie okazująca dziewczynce żadnych uczyć, wręcz przeciwnie odpycha ją od siebie, krytykuje. W życiu Agnieszki pojawia się miłości, miłość o imieniu Artur. Obiecywał jej wspólny dom, małżeństwo, szczęśliwe życie. Jednak na obietnicach się skończyło. Bańka szczęśliwego życia pękła, kiedy ukochany dowiedział się, że Agnieszka jest w ciąży. Ciotka wyrzuciła ją z domu. Zamieszkała w Domu Samotnej Matki.
To pierwsza części tej fascynującej książki. W drugiej części naszych bohaterów spotykamy na wspólnej terapii ofiar i prześladowców. I to co zrobiła autorka w tej części to jest ta przysłowiowa wisienka na torcie emocji. Tutaj zostały przedstawione nam czytelnikom przyczyny, dlaczego ci główni bohaterowie tak pokierowali swoim życiem, a nie inaczej, kto miał na nich wpływ, jakie wydarzenia, jakie zdarzenia. Dopiero ta druga część, kiedy oni razem, wspólnie rozmawiają ze sobą, poznają się nawzajem, kiedy wspierają się aby zmienić swoje dotychczasowe życie ujawnia tajemnice, które każde z nich nosi w swoim sercu i duszy. Pojawia się w nich nadzieja, że wszystko się ułoży, że to co im się przydarzyło nie idzie na marne. To ma być dla nich lekcja życia, którą należy wykorzystać aby żyć dalej, godniej, inaczej niż to było do tej pory. W pierwszej części autorka w piękny sposób nam tłumaczy te „suche fakty” z ich życia teraźniejszego. Natomiast ta druga część sięga do przeszłości naszych bohaterów, do ich dzieciństwa, do wydarzeń, zdarzeń, które mają wpływ na tu i teraz. Mamy tu opisany „efekt motyla”. Autorka opisała, że jedna maleńka decyzja zaważyła na całym ich życiu, na tym co robili jak się zachowywali, że oni nie wiedzieli, nie widzieli, że można inaczej żyć, że tak jak jest teraz jest dobrze, jest wszystko w porządku... ale do pewnego momentu, kiedy pojawia się jeden mały impuls, jedno małe słowo, jedno małe wydarzenie, które radykalnie ich zmienia. Książka, którą kiedy skończy się czytać pozostaje jeszcze, długo, długo w pamięci. Czytelnik zastanawia się co by było gdyby. Zdzisław, Kasia i Agnieszka ci bohaterowie dostali swoją drugą szansę i ją wykorzystali. Bardzo chciała wykorzystać tą swoją szansę Patrycja. Niestety nie udało się. Chciała odzyskać swoją córkę, chciała się z niż spotkać, porozmawiać. Do tego spotkania doszło na parkingu przed supermarketem, kiedy jej córka wraz z macochą pakowała zakupy do samochodu. Jednak usłyszała od córki słowa, których żadna matka usłyszeć by nie chciała.
W tej książce czytelnik nie znajdzie szczęśliwego zakończenia, na pewno nie dla wszystkich bohaterów. Nie dla wszystkich zaświeciło słońce. Po przeczytaniu ostatniego zdania i zamknięciu książki czytelnik siedzi ze łzami w oczach i cały czas się zastanawia dlaczego, co by było gdyby. Niestety życie jest takie, że jednym daje szansę i oni ją wykorzystują, żeby coś zmienić a innym nie daje tej szansy, bo decyduje za nich. POLECAM!!!!

Związek z osobą uzależnioną, od alkoholu to rozsypywanie się drugiej osoby dzień po dniu na miliony małych kawałeczków. Ile jeden człowiek może zadać bólu, cierpienia drugiemu człowiekowi – zarówno psychicznego, jak i fizycznego? Takie życie to utrata samego siebie, swojej tożsamości. Z dnia na dzień giniesz, umierasz od środka. Funkcjonujesz, ale to tylko twoje ciało...