Malwina jest ośmioletnią dziewczynką. Ma fajną mamę, tatę i małego brata. Ma też babcię, dziadzia, ciocie i wujków. Ma koleżanki i pierwsze sympatie. Na ferie jeździ w góry, a na wakacje nad morze. Jest zwykłą dziewczynką mieszkającą w Warszawie. Pochodzi z dobrze sytuowanej miejskiej rodziny, czego nie da się nie zauważyć. Dzieciom z prowincji będzie trochę trudniej identyfikować się z dziewczynką, dla której wyjazdy z rodziną kilka razy w roku są oczywistością. Jednak sympatyczna bohaterka i rozmaite codzienne sytuacje, o których opowiada, będą bliskie każdemu młodemu czytelnikowi. Autorka bardzo naturalnie wprowadza kwestie finansowe – zakupy, wyjazdy, zarabianie pieniędzy, kieszonkowe i jest to zabieg celowy, gdyż dobrze wpisuje się w zakres realnych spraw współczesnych dzieci i ich dorastania. Fakt, że rodzinę Malwiny stać na liczne wyjazdy czy zakupowe szaleństwa (patrz: mama i jej słomiany zapał do biegania), równoważy stanowcze ograniczenie w zakupie nadmorskich pamiątek czy argument o braku pieniędzy na wymarzone bajkowo-filmowe urodziny, które ostatecznie odbywają się w bardzo domowej, rodzinnej atmosferze.

Z tytułu wynika, że głównym tematem książki są zmagania bohaterki z faktem pojawienia się w rodzinie rodzeństwa. W rzeczy samej większość anegdot i przytaczanych sytuacji ma związek z nowym braciszkiem, nazywanym z ostrożności Drugim. Łatwo jednak zauważyć, iż nie jest to ksywka szczególnie przykra czy obraźliwa, raczej zwyczajnie opisowa. Owszem, Malwinka podchodzi do brata z uczuciową ambiwalencją i w wielu sytuacjach ma do niego pretensje. Braciszek dostarcza jej bowiem wielu powodów do niepokoju, złości, zazdrości czy zniecierpliwienia, ale czasami Malwinka odczuwa też wobec niego czułość, wdzięczność i bliskość. Między rodzeństwem nie dzieje się nic złego ani dramatycznego. Rodzina raczej traktuje tę relację z dystansem i poczuciem humoru, a starsza siostra nie buntuje się przeciwko bratu ani nie popada z jego powodu w przygnębienie.

„Oddam brata w dobre ręce” jest pełną humoru historią o życiu rodziny, w której relacje między jej członkami nie są zbudowane jedynie z czułych gestów, uśmiechów i słodkich słów. Nie tylko bowiem Malwinka ma czasem problemy z zaakceptowaniem tego, kim jest i jak się zachowuje jej brat. Również rodzice muszą rozwiązywać konflikty wynikające ze zbytniej bliskości matki/teściowej lub wysiłki babci, by zaakceptować czarnoskórego narzeczonego młodszej córki. Malwinka obserwuje też „dziwne” zachowania ukochanej mamy oraz wyczuwa iskierki przechodzące między obojgiem rodziców. Książka Olgi Płocińskiej pomaga dzieciom oswajać świat pierwszych samodzielnych decyzji, pierwszych sympatii, budowania swojej pozycji wśród rówieśników i szukania równowagi między rodziną a rosnącą potrzebą niezależności.

Mimo iż narratorką jest ośmiolatka – trzeba przyznać, dziewczynka bardzo wygadana – wydaje się, że książka jest skierowana nie tylko do małego czytelnika, ale również do czytających ją rodziców. Mama Malwinki jest psychologiem – podobnie jak sama autorka książki – co ma niebagatelne znaczenie i powinno działać uspokajająco na rodziców małych czytelniczek i czytelników, którzy mogą odetchnąć z ulgą, widząc, że nawet autorytetom w dziedzinie wychowania puszczają czasem nerwy i zdarza się im popełniać błędy, za które potem szczerze przepraszają. Mogą też w tej książce znaleźć kilka praktycznych rad czy wskazówek, jak rozstrzygać codzienne dylematy rodzicielskie. Z wachlarza tematów edukacyjnych można wymienić: tolerancję wobec niewierzących i ciemnoskórych, kwestię stosunku do zwierząt, wrażliwość na dzieci w innej sytuacji rodzinnej (choć nie ma tu mowy o rozwodzie czy samotnym wychowywaniu dziecka), stosunek do pieniędzy, aktywność zawodową matki, kwestie bezpiecznego rozwoju seksualnego dzieci, ich relacji z rówieśnikami i inne. Warto zauważyć, że Malwinka nie ma jeszcze telefonu i nie widzimy jej grającej na Ipadzie. Z całą pewnością jest to świadoma decyzja autorki, nieco na przekór rzeczywistości.

Z zapisków Malwinki, prowadzonych przez ostatni rok, wyłania się nie tylko obraz siostry, która dorasta do zaakceptowania swego młodszego braciszka, ale przede wszystkim obraz fajnego uczuciowego życia na swój sposób idealnej w swoich szaleństwach, wybrykach i niedoskonałościach rodziny. Mamy, które w młodości czytały książki Musierowicz, będą mogły przypomnieć sobie ciepły nastrój domu Borejków.

Sylwia Barnett