Bardzo się zawiodłem na tej książce. Myślałem, że taka legenda Legii jak Wojciech Hadaj ma więcej do powiedzenia, niż zawarte jest w tej pozycji. Przez pierwsze 150-160 stron nie dzieje się praktycznie nic, co mogłoby zaciekawić osobę, która kibicuje Legii od wielu lat. Ot opisani są kolejni prezesi i trenerzy Legii (najczęściej po 1-2 dwa akapity), opisy nie za wiele wnoszą. Wojciech Hadaj sam przyznaje, że z wieloma nawet nie zamienił słowa. Te opisy pokrywają się z rzeczywista ogólną wiedzą (Smuda, Hasi i Jozak oraz Miklas i Zygo byli do niczego a Leśniodorski i Czerczesow z Okuką najlepsi w swoim fachu). Kolejna sprawa to rozdział, w którym autor opisuje romanse w biurze -kompletnie nie potrzebny, i tak nikt nie wie o kim mowa (chyba że pisany dla kolegów z biura?) Ogólnie miałem wrażenie, że autor po pierwsze napisał tą książkę dla pieniędzy a po drugie dla kolegów z pracy, w której imprezował i nabijał się z piłkarzy. Zastanawia też, jak można pracować 23 lata w klubie piłkarskim, być jego kibicem i mieć taki zły stosunek do piłkarzy? wiadomo, może być w tym dużo prawdy, że są zarozumiali, przepłaceni i rozkapryszeni. Jednak w dużym stopniu to dzięki nim mógł pojechać do Madrytu i zobaczyć stadion Realu. Z resztą warto sobie odpowiedzieć na pytanie kto w klubie jest ważniejszy trzech przepłaconych piłkarzy (i awans np do LM) czy trzech super zaangażowanych w swoją pracę spikerów (ciekawe do jakich rozgrywek wywalczą awans? Mistrzostwa Wodzirejów? Pod koniec wspomnień W. Hadaj wspomina, że częściowo pisał tą książkę w podczas pracy w Legii. Niezły burdel tam musi być skoro pracownik ma czas na pisanie prywatnych rzeczy, pracując na etacie (dlatego nie dziwi, że został zwolniony). Ten fragment pokazuje, że były spiker ma dużo wspólnego z... piłkarzami :D
Na koniec należy zwrócić uwagę na jedną rzecz czy język pracy. Biorąc do ręki wspomnienia dziennikarza miałem nadzieję, że będzie lepiej napisana. Zdarzają się literówki, wiele, ale to wiele powtórzeń myśli i pisanie o tych samych rzeczach w kilku miejscach. Z resztą w wywiadach i fragmentach zamieszczanych przed premierą książki wiele informacji zawartych we wspomnieniach się pojawiało. Książka słaba i nie godna polecenia. Jedna gwiazdka za to, że to o Legii, druga za tez 23 lata pytania kto dziś wygra, a trzecie, że grzbiet będzie wyglądał ładnie na półce.

Bardzo się zawiodłem na tej książce. Myślałem, że taka legenda Legii jak Wojciech Hadaj ma więcej do powiedzenia, niż zawarte jest w tej pozycji. Przez pierwsze 150-160 stron nie dzieje się praktycznie nic, co mogłoby zaciekawić osobę, która kibicuje Legii od wielu lat. Ot opisani są kolejni prezesi i trenerzy Legii (najczęściej po 1-2 dwa akapity), opisy nie za wiele...