Od początku istnienia Poe Damerona w uniwersum Star Wars, uważam tą postać za jedną z nudniejszych. Filmy, wiadomo, muszą być targetowane w młodszą publikę, więc na wiele rzeczy nie mogą sobie pozwolić. Komiks to inna bajka i tutaj jest większe pole do popisu. Udowodniono to choćby przez postać Doktor Aphry i jej zespołu, który ma już wiele na sumieniu. Tymczasem Poe Damron, w mojej opinii, nadal tkwi w roli tępego rewolwerowca w formie pilota, mającego więcej szczęścia niż rozumu. A że scenariusz wymusza, aby pokazać zły Najwyższy Porządek i prawy do obrzydzenia Ruch Oporu, to przeciwnicy naszego "bohatera" zawsze muszą dostać wpieprz. Szczerze, ta konwencja mnie nieco nudzi. I tak, Poe stracił zaufanego przyjaciela, Leia Organa go uziemia, Ruch Oporu ma problemy z zapasami, ale.... to nadal brzmi strasznie wtórnie oraz słabo. Czy zatem "Poe Dameron: Wojenne historie" to komiks słaby. Nie, jednak piekielnie wtórny.

Zacznijmy od tego, ze aby brać się za tą pozycję należy znać dobrze historię z "Eskadry Czarnych" oraz "Tajnej misji dowódcy Czarnych". Bez tego, ani rusz. Prezentowany tutaj tom zwieńcza bowiem wszystkie wątki, które wcześniej poruszono, wprowadza jedną nową postać, do tego dużo mniej ciekawą od agenta Terexa, zaś jego samego trochę... przerabia. Zresztą wbrew jego woli, ale w końcu mowa o wielkim spadkobiercy Imperium, więc skrupuły nie leżą w naturze oficerów Nowego Porządku. Tak czy inaczej nadmieńmy tylko, że cała historia toczy się wokół braków paliwa i reputacji, a co za tym idzie kasy, dla Ruchu Oporu. Fabuła dzieje się przed Epizodem VII, zatem Nowa Republika ma się dobrze, zaś jej przeciwnik skrywa się w cieniu. Chyba, bowiem z logiką w Gwiezdnych Wojnach zawsze było krucho. Cóż, taki urok tej serii.

Poe Dameron po raz kolejny odgrywa utarte schematy, znane z filmów i innych komiksów. Słowem - siada za sterami, napieprza do wszystkiego co lata, zaś myślenie pozostawia innym. Słabe to, nudne i gdyby nie bogactwo scen batalistycznych oraz kilka towarzyszących naszemu ćwierć-mózgowi postaci, to zasnąłbym po pierwszych 10 stronach. Na szczęście mamy agenta Terexa, choć tym razem zszedł on na nieco dalszy plan. Facet naprawdę przykuwa uwagę, jego nowa zwierzchniczka jest rasową sadystką i na dokładkę ma nieograniczone środki. Liczyłem w tym momencie na nieco inny rozwój wydarzeń w fabule, ale scenarzysta poszedł po najmniejszej linii oporu. Szkoda, bo przez większość czasu parka oficerów Nowego Porządku robiła dobrą robotę.

Czy sięgnę po kolejny tom z przygodami Poe Damerona. Zapewne tak, ale nie ze względu na niego. Towarzyszy mu sporo interesujących osobistości, ich historie są o wiele ciekawsze, a część z nich dopiero się rozwija. Dameron to dla mnie zwykły rewolwerowiec, bez krztyny finezji i rozsądku. Być może taki był zamysł autorów tej postaci, ale jeśli tak, to do mnie nie trafili. Wolę na tym polu Doktor Aphrę, Triplezero czy ekipę szturmowców z Oddziału 99. Nawet agent Terex przykuł, w moim wypadku, znacznie większą uwagę, a jest mocno sztampową postacią. Czy zatem liczę, że Poe się kiedykolwiek zmieni? Nie, a jeśli tak się stanie to na pewno mnie zaskoczy.

Od początku istnienia Poe Damerona w uniwersum Star Wars, uważam tą postać za jedną z nudniejszych. Filmy, wiadomo, muszą być targetowane w młodszą publikę, więc na wiele rzeczy nie mogą sobie pozwolić. Komiks to inna bajka i tutaj jest większe pole do popisu. Udowodniono to choćby przez postać Doktor Aphry i jej zespołu, który ma już wiele na sumieniu. Tymczasem Poe...

Kolejne przygody Poe Damerona. Numer można podzielić na dwie części. W pierwszej z nich bohater z towarzyszami musi pomóc w transporcie paliwa dla Ruchu Oporu. Z kolei w drugiej piloci ruszają w poszukiwaniu jednego ze swoich czyli Oddy’ego Muvy.

Pierwsza historia to typowa awanturnicza przygoda. Bohaterowie co chwila natykają się na kolejne przeszkody w realizacji misji i muszą się wykazać swoim sprytem, a także umiejętnościami. Jest to pretekst do mniej lub bardziej zabawnych dialogów, a także efektownych scen akcji. Również przeciwnicy mają całkiem sensowny plan na pokonanie bohaterów, chociaż w pewnym momencie to oni dają się podejść zdecydowanie zbyt łatwo.

Druga opowieść jest już trochę poważniejsza, bo poruszana jest w niej tematyka ludobójstwa czy zdrady. Dosyć słabo wyszedł wspomniany motyw zdrady, bo wyjaśnione to jest za pomocą jednego z najbardziej oklepanych motywów, ale finał tego wątku jest nawet poruszający. Powraca tu za to reporterka znana z numeru 3/2018. Okazuje się ona bardzo kompetentnym i przydatnym członkiem zespołu. W czasie wykonywania zadania ma okazję wykorzystać swoje dziennikarskiej zdolności.

Warto wspomnieć, że dotychczasowy antagonista komiksów o Poe Dameronie czyli Terex przechodzi tu pewną przemianę, która w pewnym sensie czyni z niego kalekę. Zamiast niego główną role odgrywa moim zdaniem przerysowana komandor Malarus, którą ciężko brać na poważnie. Na szczęście końcówka numeru sugeruje, że być może Terex wróci do swojego dawnego stanu.

Za rysunki odpowiada znany już z łam magazynu Angel Unzueta. Mam mieszane uczucia co do jego prac. Z jednej strony postacie wyglądają bardzo realistycznie i przypominają swoje filmowe odpowiedniki. Z drugiej jednak brakuje tutaj dynamiki, a postacie wydają się być zatrzymane w nienaturalnych pozach czy mimice.

Obie historie korzystają ze sprawdzonych chwytów opowiadając przy tym bardzo typowe historie. Nic tutaj nie zaskoczy, ale można się dobrze bawić. Należy tylko przymknąć oko na pewne niedostatki rysunków.

Kolejne przygody Poe Damerona. Numer można podzielić na dwie części. W pierwszej z nich bohater z towarzyszami musi pomóc w transporcie paliwa dla Ruchu Oporu. Z kolei w drugiej piloci ruszają w poszukiwaniu jednego ze swoich czyli Oddy’ego Muvy.

Pierwsza historia to typowa awanturnicza przygoda. Bohaterowie co chwila natykają się na kolejne przeszkody w realizacji misji i...

Przyzwoity komiks poświęcony kontynuacji losów Eskadry Czarnych i Agenta Tereksa. Terex popadł w niełaskę Najwyższego Porządku i nałożyli mu implant, ograniczający jego samodzielność. Wpada pod rozkazy komandor Malarus, która prowadzi prowokację Ruchu Oporu, usiłującego zdobyć paliwo dla swoich statków.

Prowokacja zakładała wysłanie bomby na teren Ruchu Oporu, a wychodzi jak zwykle w akcjach przeciwko Dameronowi. Komandor Malarus chce zemsty na Dameronie. Dameron chce złapać zdrajcę z poprzednich odcinków - Oddy'ego Muvę - terroryzowanego przez Tereksa, który jako zakładniczkę wziął sobie jego żonę.

Tymczasem po trudach zdobycia paliwa, Leia postanawia powalczyć o sponsorów Ruchu Oporu i stawia na reklamę. Jej dźwignią ma być Suralinda, dziennikarka, która parę numerów wcześniej chciała zdradzić Damerona, ale tak nie do końca ;) Zamierza sfilmować poczynania Najwyższego Porządku względem podbijanych planet i skłonić sponsorów do dalszego wspierania Ruchu Oporu.

Terex jest bardzo biedny w swojej ograniczonej implatnami osobowości. Ale walczy z tym. Ma wielką ochotę upokorzyć komandor Malarus i wykonać trochę kreciej roboty. Cóż, przy okazji Dameron potrzebuje nieco szczęścia w swoim zadaniu...

Przyzwoity komiks poświęcony kontynuacji losów Eskadry Czarnych i Agenta Tereksa. Terex popadł w niełaskę Najwyższego Porządku i nałożyli mu implant, ograniczający jego samodzielność. Wpada pod rozkazy komandor Malarus, która prowadzi prowokację Ruchu Oporu, usiłującego zdobyć paliwo dla swoich statków.

Prowokacja zakładała wysłanie bomby na teren Ruchu Oporu, a wychodzi...