Bardzo dobra książka.

Bardzo dobra książka.

Uczucie spokoju i niepokoju nieustannie przeplata się w tej książce. W życie dość popularnego malarza, który nie jest już do końca ukontentowany swoją pracą, zostaje wprowadzony chaos i niepokój. Nagle zostaje sam. Szybko jednak znajduje dla siebie nowe miejsce i spokój, który po krótkim czasie ponownie zostaje przerwany przez niepokojące i niemożliwe do wyjaśnienia zdarzenia.

Czytało się świetnie, CHOĆ odniosłem wrażenie, że autor momentami zbyt dużo uwagi poświęcał opisowi ciała młodej dziewczynki. Na granicy dobrego smaku - dla niektórych zapewne poza nią. Nie pamiętam dokładnie czy miało to miejsce w pierwszej, czy drugiej części.

Uczucie spokoju i niepokoju nieustannie przeplata się w tej książce. W życie dość popularnego malarza, który nie jest już do końca ukontentowany swoją pracą, zostaje wprowadzony chaos i niepokój. Nagle zostaje sam. Szybko jednak znajduje dla siebie nowe miejsce i spokój, który po krótkim czasie ponownie zostaje przerwany przez niepokojące i niemożliwe do wyjaśnienia...

Nie wiem czy ta książka ma jakąś warstwę, której nie dostrzegłem. Może książka traci na tłumaczeniu, ponieważ nie dostrzegłem języka, który by sprawił że należy docenić tą książkę. Dla mnie to jedynie historia i to nie bardzo wciągająca. Gdyby Autor domknął jakoś tą część, to może całość pod względem fabularnym nabrałaby większego sensu, bez tego mamy po prostu fabułę, która wiadomo że będzie kontynuowana w kolejnej części ale nie sprawia że bardzo chce się dowiedzieć co będzie dalej. Z plusów książki to jest ona naprawdę dopracowana, stanowi po prostu "ładne" opowiadanie, dodatkowo jest też lekka, więc samo czytanie nie sprawia problemu.

Nie wiem czy ta książka ma jakąś warstwę, której nie dostrzegłem. Może książka traci na tłumaczeniu, ponieważ nie dostrzegłem języka, który by sprawił że należy docenić tą książkę. Dla mnie to jedynie historia i to nie bardzo wciągająca. Gdyby Autor domknął jakoś tą część, to może całość pod względem fabularnym nabrałaby większego sensu, bez tego mamy po prostu fabułę,...

#rodzinnewyzwanie 2024 "Śmierć komandora 1. Pojawia się idea."
Dawno, dawno temu zaczytywałam się w książkach Murakamiego. Do dziś uważam, kilka jego 'tytułów' za moje książki życia :) Śmierć komandora od dłuższego czasu (4 lata) leżała na półce i czekała na swoją kolej.
Murakami specyficzny jest i tę jego specyfikę widać i czuć na każdej stronie "Śmierci komandora". Nikt tak jak Haruki nie potrafi opisać zwykłych czynności życia codziennego, ale też mało kto potrafi tak naturalnie jak on wpleść w codzienne życie magii, tajemnicy, wytworów dziwnych wyobraźni. Daje to niesamowitą oniryczną mieszankę. Może nie każdy lubi, ale ja tak. Tu dodatkowo historia został umieszczona w niezwykle malowniczym otoczeniu, a głównym bohaterem jest malarz szukający nowej drogi wyrazu dla swojej twórczości.
Pierwsza część "Śmierci komandora. Pojawia się idea" to zdaje się preludium. Murakami pootwierał sporo wątków co zachęca do jak najszybszego sięgnięcia po druga część...

#rodzinnewyzwanie 2024 "Śmierć komandora 1. Pojawia się idea."
Dawno, dawno temu zaczytywałam się w książkach Murakamiego. Do dziś uważam, kilka jego 'tytułów' za moje książki życia :) Śmierć komandora od dłuższego czasu (4 lata) leżała na półce i czekała na swoją kolej.
Murakami specyficzny jest i tę jego specyfikę widać i czuć na każdej stronie "Śmierci komandora". Nikt...

ta książka jest jak spacer, prowadzi Cię a ty idziesz i myślisz

ta książka jest jak spacer, prowadzi Cię a ty idziesz i myślisz

Pomysł dość interesujący, ale realizacja fatalna. Monotonia i bezsensowne zapełnianie stron nikomu niepotrzebnymi opisami i wrażeniami postaci.
Nie polecam.

Pomysł dość interesujący, ale realizacja fatalna. Monotonia i bezsensowne zapełnianie stron nikomu niepotrzebnymi opisami i wrażeniami postaci.
Nie polecam.

Dla mnie – to najlepsza powieść japońskiego pisarza, który stał się marką uznaną na całym świecie.

Dwutomowa historia malarza portrecisty, którego żona Yuzu zostawia dla innego mężczyzny, więc, aby zaleczyć psychiczne rany, artysta znajduje schronienie w górach, w domu wielkiego japońskiego malarza. Samotność malarza zakłóca sąsiad, bogaty tajemniczy mężczyzna, który prosi go o namalowanie jego portretu. Tak zaczyna się akcja tej powieści. Lecz powieści „Smierć Komandora” nie da się po prostu streścić, opowiedzieć, gdyż wszystko co najważniejsze, jak to u Murakami’ego, polega na półtonach, półciszy, na niedomówieniach i aluzjach.

Potrafi Murakami połączyć sprawność narracji (można nawet mówić o opowieści dynamicznej, z niespodzianymi zwrotami, typowej raczej dla kultury Zachodu niż dla Orientu) z realizmem magicznym w oryginalnym, japońskim stylu – dyskretnym, cichym, pozbawionym ekspresyjnej nachalności.

Wielkie dzieło wielkiego pisarza!

Dla mnie – to najlepsza powieść japońskiego pisarza, który stał się marką uznaną na całym świecie.

Dwutomowa historia malarza portrecisty, którego żona Yuzu zostawia dla innego mężczyzny, więc, aby zaleczyć psychiczne rany, artysta znajduje schronienie w górach, w domu wielkiego japońskiego malarza. Samotność malarza zakłóca sąsiad, bogaty tajemniczy mężczyzna, który...

Daję sześć gwiazdek, bo podoba mi się warstwa obyczajowa i zaczątek historii, który wzbudza zaciekawienie co będzie dalej. Tyle i aż tyle o tej książce.

Daję sześć gwiazdek, bo podoba mi się warstwa obyczajowa i zaczątek historii, który wzbudza zaciekawienie co będzie dalej. Tyle i aż tyle o tej książce.

Nie spodziewałem się, że taka historia mnie utrzyma przy książce, a jednak... Moja pierwsza powieść od tego autora(i z pewnością nie ostatnia),pozostaje mi zabrać się za drugi tom.

Nie spodziewałem się, że taka historia mnie utrzyma przy książce, a jednak... Moja pierwsza powieść od tego autora(i z pewnością nie ostatnia),pozostaje mi zabrać się za drugi tom.

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to ciekawa kolejna książka. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Osobiście uwielbiam jego styl, dziwactwa, zaskakujące opisy i "równolegle światy" .Zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.. Jego prozę poprostu trzeba lubić..

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to ciekawa kolejna książka. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Osobiście uwielbiam jego styl, dziwactwa, zaskakujące opisy i "równolegle światy" .Zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.. Jego prozę poprostu trzeba lubić..