Piotr, do bólu racjonalny mieszczuch przybywa do Azylu - miasteczka położonego z dala od cywilizacji, miasteczka, w którym Diabeł śpiewa zamiast mówić "dobranoc", w poszukiwaniu zaginionej dawno siostry-bliźniaczki. I tu natyka się na: wróżkę, zielarkę, czarownicę, wilkołaka... a może po prostu na ludzi, którzy nie pasują do cywilizowanego świata i właśnie z Azylu znaleźli swój azyl. Trudno orzec, co jest prawdą, a co nie, bowiem zdarza się że nasz bohater wypije trochę za dużo miodu doprawionego ziołami albo napije się bimbru, choć dostał leki, przy których nie powinien był tego robić. Właśnie ten klimat niedopowiedzenia oraz opowieści o czarownicy i jej Diable sprawiają, że tak trudno oderwać się od lektury. Czyli, mówiąc krótko - wszyscy, którzy lubią dopowiedziane zakończenia, którzy - jak w Piśmie - lubią by mowa była jasna: tak - tak, nie - nie, powinni się trzymać od najnowszej powieści Magdaleny Kubasiewicz z daleka. Kogo zaś urzekła już okładka, powinno urzec i to, co się za nią kryje.Bo jest równie piękne, mroczne i tajemnicze.

Piotr, do bólu racjonalny mieszczuch przybywa do Azylu - miasteczka położonego z dala od cywilizacji, miasteczka, w którym Diabeł śpiewa zamiast mówić "dobranoc", w poszukiwaniu zaginionej dawno siostry-bliźniaczki. I tu natyka się na: wróżkę, zielarkę, czarownicę, wilkołaka... a może po prostu na ludzi, którzy nie pasują do cywilizowanego świata i właśnie z Azylu znaleźli...