Ciekawe zagranie autora. Książka, która opisuje częste zachowania partnerów w prawdziwym życiu. Jednak nie czuję tego, w większej części historia mnie irytowała.

Ciekawe zagranie autora. Książka, która opisuje częste zachowania partnerów w prawdziwym życiu. Jednak nie czuję tego, w większej części historia mnie irytowała.

O miłości Eric Emmanuel Shmitt niewątpliwie pisać potrafi.
Urzeczona " Oskarem i Panią Różą: sięgam po kolejne książki autora i cóż, mogę je tylko polecić.

O miłości Eric Emmanuel Shmitt niewątpliwie pisać potrafi.
Urzeczona " Oskarem i Panią Różą: sięgam po kolejne książki autora i cóż, mogę je tylko polecić.

Lubię tego autora, ale ta pozycja podczas czytania bardziej mnie drażniła niż jakkolwiek cieszyła (w rozumieniu, że czytanie to jednak rozrywka). Prawdopodobnie przez osobiste odczucia, nie wyobrażam sobie sytuacji, w której mój były partner opowiada mi o nowej dziewczynie, jak zdarzyło się bohaterce. Intymne treści, ciekawe zakończenie. Bardzo szybko się czyta.

Lubię tego autora, ale ta pozycja podczas czytania bardziej mnie drażniła niż jakkolwiek cieszyła (w rozumieniu, że czytanie to jednak rozrywka). Prawdopodobnie przez osobiste odczucia, nie wyobrażam sobie sytuacji, w której mój były partner opowiada mi o nowej dziewczynie, jak zdarzyło się bohaterce. Intymne treści, ciekawe zakończenie. Bardzo szybko się czyta.

Lubię Schmitta i tyle, co jakiś czas wracam więc do jego twórczości i nie jestem rozczarowana.
Niektórzy zarzucają mu, że pisze banalnie − cóż może czasem to wystarczy, a to, co dla jednych wydaje się banalne, innych porusza. Doceniam, że autor nie potrzebuje opasłych tomów, aby przedstawić czytelnikowi jakąś historię.
W tej książce autor pokazuje spojrzenie na miłość, bliskość, związki i seks z dwóch perspektyw, poprzez korespondencje między Luizą i Adamem.
Czy powiela stereotypy dotyczące odmienności tych dwóch płci? Może tak, a może nie. Nie ulega wątpliwości, że się różnimy nie tylko jako kobieta i mężczyzna, ale po prostu jako ludzie. Patrzymy na świat inaczej, mamy różne postrzeganie idealnego związku a sztuką i ogromnym szczęściem jest znaleźć kogoś, kto patrzy na świat w podobny sposób.
Czy podobają mi się wybory bohaterów? Raczej nie. Choć zdecydowanie identyfikuje się z bohaterką w kwestii tego, jak podchodzi ona do miłości, to nie zawsze pochwalam jej wybory, staram się też wysłuchać męskiego punktu widzenia wyrażanego przez Adama. Ta możliwość spojrzenia na daną sytuację z tych dwóch perspektyw stanowi o sile tego utworu. Historia napisana w przyjemny sposób, świetnie się czyta.

Lubię Schmitta i tyle, co jakiś czas wracam więc do jego twórczości i nie jestem rozczarowana.
Niektórzy zarzucają mu, że pisze banalnie − cóż może czasem to wystarczy, a to, co dla jednych wydaje się banalne, innych porusza. Doceniam, że autor nie potrzebuje opasłych tomów, aby przedstawić czytelnikowi jakąś historię.
W tej książce autor pokazuje spojrzenie na miłość,...

Fascynujące studium miłości opisane w listach pomiędzy dwojgiem nieidealnych byłych kochanków. Krótkie, ale efektowne. Zakończenie BARDZO mnie usatysfakcjonowało - ujawniło istnienie jedynego prawdziwego eliksiru miłosnego. IYKYK:D

Fascynujące studium miłości opisane w listach pomiędzy dwojgiem nieidealnych byłych kochanków. Krótkie, ale efektowne. Zakończenie BARDZO mnie usatysfakcjonowało - ujawniło istnienie jedynego prawdziwego eliksiru miłosnego. IYKYK:D

41/2023

41/2023

Czytałam nie znając opisu, sięgnęłam zwyczajnie po Schmitt'a. Sprawdził się jak zazwyczaj :)
Ciekawa konstrukcja, ciekawa historia, filozoficzne przemyślenia, zaskakujący koniec. Ja to uwielbiam.
Lektura na "raz".

Czytałam nie znając opisu, sięgnęłam zwyczajnie po Schmitt'a. Sprawdził się jak zazwyczaj :)
Ciekawa konstrukcja, ciekawa historia, filozoficzne przemyślenia, zaskakujący koniec. Ja to uwielbiam.
Lektura na "raz".

Przeczytacie w moment, ale czy zostanie wam na dłużej w pamięci? Mi raczej nie...

Przeczytacie w moment, ale czy zostanie wam na dłużej w pamięci? Mi raczej nie...

Psychoanalityk Adam to cyniczny, trochę kabotyński typ. Zaszył się w swym pancerzu i buduje otoczkę erotomana, mężczyzny silnego i niezależnego.
Luiza porzuciła Adama po pięciu latach związku. Umyślnie zmieniła miejsce zamieszkania - z Paryża na Montreal.
Adam mimo wszystko nie chce utracić kontaktu z Luizą. Proponuje jej przyjaźń. Książka to właśnie ich listy, z których wyłania się dość ciekawy obraz obojga...
Gdy do akcji wkracza Lily, zaczyna się robić jeszcze ciekawiej.
Adam twierdzi, że zna przepis na napój miłosny. Jest nim psychoanaliza i takie pokierowanie terapią, że pacjentka przenosi swe uczucia na terapeutę, który może z nią zrobić, co zechce.
Jak potoczą się dalsze losy tej trójki? Nie będę spoilerował, ale Schmitt znów po mistrzowsku buduje napięcie, doskonale rozkłada akcenty i zaskakuje czytelnika. Bardzo ciekawe spojrzenie na miłość, przyjaźń, namiętność i seks, przywiązanie i... grę uczuć.

Psychoanalityk Adam to cyniczny, trochę kabotyński typ. Zaszył się w swym pancerzu i buduje otoczkę erotomana, mężczyzny silnego i niezależnego.
Luiza porzuciła Adama po pięciu latach związku. Umyślnie zmieniła miejsce zamieszkania - z Paryża na Montreal.
Adam mimo wszystko nie chce utracić kontaktu z Luizą. Proponuje jej przyjaźń. Książka to właśnie ich listy, z których...

Niegdyś uważałam książki tego autora za objawienie. Teraz coraz bardziej się zastanawiam czy może z nich nie wyrosłam. W każdym razie wymiana listów (bo tym jest ta książka) była dosyć interesująca, ale wprost napakowana miłosnymi bon-motami. Ale lektura nie przyniosła mi żadnego katharsis, nie poczułam się mądrzejsza ani ukojona.

Niegdyś uważałam książki tego autora za objawienie. Teraz coraz bardziej się zastanawiam czy może z nich nie wyrosłam. W każdym razie wymiana listów (bo tym jest ta książka) była dosyć interesująca, ale wprost napakowana miłosnymi bon-motami. Ale lektura nie przyniosła mi żadnego katharsis, nie poczułam się mądrzejsza ani ukojona.