W swej powieści Jakub Ćwiek zabiera czytelników w niezwykłą podróż, podczas której dosyć odległe koncepcyjnie, mitologiczne światy połączy osoba nordyckiego boga Lokiego. Autor stworzył swego rodzaju misz- masz, w którym spotkamy mityczne postaci z różnych wierzeń. Jednak czyni to w swój charakterystyczny sposób z często absurdalnym, groteskowym bądź też sytuacyjnym humorem. Autor określa siebie badaczem popkultury, również w „Kłamcy” jest wiele nawiązań do współczesnej kultury. Przede wszystkim jest to pozycja, która nie wymaga głębszych przemyśleń. Stanowi głównie formę rozrywki, intelektualnego odpoczynku od poważniejszych tytułów. Jednakże „Kłamca” powinien przypaść do gustu nie tylko fanom fantastyki, ale również uważnym obserwatorom codzienności oraz wielbicielom inteligentnego humoru.

Za sprawą mniejszych lub większych zbiegów okoliczności oraz szeregu podjętych decyzji i ich konsekwencji, Loki, adoptowany syn Odyna, patron oszustów i zdrajców, zostaje wcielony do armii Niebios. No, może nie do końca. W rzeczywistości bowiem bliżej mu do anielskiego chłopca na posyłki, niż pełnoprawnego uczestnika odwiecznej wojny anielskich i demonicznych sił. Niezależnie jednak od hierarchii Loki staje się najemnikiem aniołów. Niekiedy jednak daleko jego czynom do anielskiej delikatności…

„Kłamca” to zbiór opowiadań luźno powiązanych ze sobą postacią głównego bohatera, nawet nie ułożonych chronologicznie. W dodatku akcja jest przerzucana przez autora z miejsca na miejsce. Również chronologiczny przebieg wydarzeń jest bardzo luźny. Często czytelnik będzie przerzucany z przeszłości w przyszłość lub odwrotnie. Całość nie posiada wyraźnej, twardej osi fabuły, do której puenty mogłaby dążyć. Owszem autor zostawia kilka kwestii nierozwiązanych, które wyraźnie sugerują, że odpowiedzi na nie znajdziemy w kolejnych tomach (chociażby kwestia anielskich piór, czy też przepowiedni dotyczącej Lokiego). Cechą charakterystyczną cykli Jakuba Ćwieka jest początkowe ich luźne powiązanie. Pierwsze tomy wyraźnie mają charakter zbioru opowiadań. Wraz z kolejnymi tomami powiązania te są coraz bardziej istotne, by zazwyczaj w ostatnim tomie stworzyć pełną powieść. Taką sytuację mamy w przypadku cyklu „Chłopcy”. Prawdopodobnie podobna sytuacja dotyczy cyklu „Kłamca”.

Brak zawiłej intrygi splatającej wszystkie opowiadania tomu rekompensuje kreacja głównej postaci. Loki to bohater wyjątkowo charyzmatyczny, o skomplikowanej moralności i zawiłej konstrukcji psychologicznej. Jest nieobliczalny zarówna dla czytelników, jak i towarzyszących mu na stronicach postaciach. Cięty język, oryginalne riposty i ogromny dystans Lokiego do samego siebie, tworzą mieszankę, która wywołuje mimowolny uśmiech u czytelnika.

Same opowiadania cechuje cała paleta różnorodności. Niektóre teksty noszą wyraźniejsze znamiona fantasy i wykorzystują motywy mitologiczne, angelologię i demonologię; w innych „nierealność” zdaje się ledwie namacalna, z pogranicza przywidzenia i snu, nasuwając skojarzenia z realizmem magicznym. Większość z nich wykorzystuje motywy znane z popkultury (chociażby aż nadto wyraźne nawiązanie do „Egzorcysty”). Ćwiek zręcznie lawiruje między tym co znane, co lubiane, często ocierając się o kicz, jednocześnie wprowadzając bardzo kreatywne fragmenty.

Kolejne zdania przesuwają się przed oczami, a czytelnik mknie wyznaczoną przez Ćwieka trasą słów z zaskoczeniem obserwując tempo, w jakim nieprzeczytane stronice zamieniają się w minioną lekturę. Barwna opisowość przeplatająca się z kolokwializmami, a nawet wulgaryzmami, dodaje całości kolorytu i czyni ją bardziej realistyczną. Język jakim napisany jest utwór jest lekki i przystępny dla każdego, kto sięgnie po książkę. Historia napisana jest w sposób sugestywny, a barwny język bardzo mocno wpływa na naszą wyobraźnię.

W ogólnym zarysie książka jest bardzo interesująca i warta przeczytania. Najważniejszym powodem jest jej niebanalność. Ciekawy bohater, nietypowa fabuła, inna koncepcja świata i bogów. Ćwiek rozpoczął najbardziej rozpoznawalną dla siebie serię z wysokiego C, proponując historię, od której nie sposób się oderwać przed skończeniem ostatniej strony.

W swej powieści Jakub Ćwiek zabiera czytelników w niezwykłą podróż, podczas której dosyć odległe koncepcyjnie, mitologiczne światy połączy osoba nordyckiego boga Lokiego. Autor stworzył swego rodzaju misz- masz, w którym spotkamy mityczne postaci z różnych wierzeń. Jednak czyni to w swój charakterystyczny sposób z często absurdalnym, groteskowym bądź też sytuacyjnym...