Nie do końca udana kopia „Jakuba Wędrowycza” tyle że w wersji Anioły-i-Demony.

Pomysł sam w sobie niegłupi, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia – wiekszość opowiadań bez puenty, zakańczane nijako, bez polotu i humoru. Już nawet powtórkę z Wędrowycza bym z chęcią przyjęła, gdyby nie to, że książka jest - po prostu - nieśmieszna. I niewciągająca przy okazji.

Różnorakich bogów, herosów, aniołów i całej tej reszty pomieszanie z poplątaniem daje wrażenie ogromnego bajzlu. Wykorzystanie ich wszystkich jest jedynie o tyle wygodne dla autora, że zaoszczędza wyjaśnienia co jest pięć – no bo Odyn to Odyn, a Michał i Rafael to Michał i Rafael, po co komuś głębsza charakterystyka? - można od razu przejść do akcji. A akcja w opowiadaniach jest, na szczęście, szybka, ale na nieszczęście – zbyt płaska, miałam wrażenie, że prześliznął się autor po łebkach jedynie. Szkoda.
Przyszedł-zabił-zgarnął pióro.... i tyle.

Jak dla mnie, to można chyba było zrobić to ciekawiej, tym bardziej, że Loki the Kłamca to naprawdę fajna postać – niby bóg, a taki ludzki: tu zachachmęci, tam namąci, zrealizuje to, do czego się zobowiązał, ale koniec-końców, zrobi to tak, by to jego było na wierzchu. Jak tu go nie lubić?

Podsumowując, książka nie wymiata.
Ale! ponieważ czyta się wyjątkowo szybko i miała kilka zabawnych momentów, zobaczymy co dalej.

Nie do końca udana kopia „Jakuba Wędrowycza” tyle że w wersji Anioły-i-Demony.

Pomysł sam w sobie niegłupi, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia – wiekszość opowiadań bez puenty, zakańczane nijako, bez polotu i humoru. Już nawet powtórkę z Wędrowycza bym z chęcią przyjęła, gdyby nie to, że książka jest - po prostu - nieśmieszna. I niewciągająca przy okazji. ...