Mika jest naprawdę beznadziejna. I to niby ta wspaniała dziewczyna, którą Ministerstwo zatrudniło na rok przed zakończeniem szkoły? Śmiechu warte. Cały ten tom był dla mnie niezrozumiały, wydarzenia się po prostu działy, ale fabularnie nic mi nie mówiły. No, oficjalnie przyznaję - Akane uwielbia siedzieć w samych galotach.

Mika jest naprawdę beznadziejna. I to niby ta wspaniała dziewczyna, którą Ministerstwo zatrudniło na rok przed zakończeniem szkoły? Śmiechu warte. Cały ten tom był dla mnie niezrozumiały, wydarzenia się po prostu działy, ale fabularnie nic mi nie mówiły. No, oficjalnie przyznaję - Akane uwielbia siedzieć w samych galotach.

Świetna Manga, fabuła od początku zaskakuje I wciąga przez co nie mogę oderwać się od czytania. Jestem szczerze ciekaw jak dalej się to potoczy, co autor nam zaprezentuje i jak rozwinie cały świat Przedstawiony. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Świetna Manga, fabuła od początku zaskakuje I wciąga przez co nie mogę oderwać się od czytania. Jestem szczerze ciekaw jak dalej się to potoczy, co autor nam zaprezentuje i jak rozwinie cały świat Przedstawiony. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Co się stanie, gdy zbrodniarz zapragnie być Bogiem? Zwykle w kryminałach czy thrillerach wszyscy szukają takiego zwyrodnialca. Gorzej, gdy okaże się nim ktoś, kto powinien stać na straży prawa. Ktoś kto ma kierować ludźmi, wydawać uczciwe osądy, pomagać poszkodowany i karać winnych. Jeśli taki system uzna się za niepodzielnego władcę, wtedy następuje paradoks. Obrońca zamienia się w kata, a stróże prawa w jego egzekutorów. Ten i kilka innych kwestii porusza właśnie seria poświęcona przygodom Akane Tsunemori, choć niechybnie jej czas dobiega końca.

W końcu czytelnicy poznali prawdziwy cel antagonisty tej serii, gdyż ten wyłożył wszystkie karty na stół. Jego przeciwnik też postanowił pokazać swoją prawdziwą twarz, co było dość zaskakujące, choć znałem sporo sekretów systemu Sybilli z finału poprzedniej serii. Niemniej nie ujawniono wtedy wszystkich elementów znacznie większej układanki. Kto tak naprawdę zaprojektował system, jaki miał w tym cel, oprócz oczywistej kontroli społeczeństwa, i kogo jest wstanie poświęcić, aby tylko udowodnić, ze Akane Tsunemori może upaść.

Nasza dzielna inspektor ma jednak kilka asów w rękawie, a jej przeciwnicy nie zawsze są uważni. Z drugiej strony żadna ze stron nie waha się mordować, byle tylko zachować w tajemnicy (do czasu) poszczególne elementy tej układanki. Czwarty tom wszedł już na tak wysoki stopień złożoności całej sprawy, że faktycznie miejscami to bardziej fikcja niż nauka, choć oczywiście nadal widać w tej serii mocne odniesienia do realiów tego świata. Szczególnie społeczeństw dużych, zurbanizowanych i zaawansowanych technologicznie miast, gdzie kamery są na każdym kroku, a wyroki zapadają z automatu.

Czas jednak zmierzyć się z finalnym albumem i zamknąć raz na zawszę historię "Psycho-Pass 2". Czy Będzie to też koniec Akane Tsunemori? Nie wiem, ale nie ukrywam, że to możliwe. Finalny rozdział z czwartego tomu jest przerażający, zdradza bardzo dużo i pokazuje jeszcze jedna ważną rzecz - obłudę ludzi władzy. Ta jest nam doskonale znana z dnia codziennego, przy czym pewnie społeczeństwa danych krajów nie znają nawet połowy prawdy o tym, co robią ich rządy. Zresztą nie jestem pewien, czy chciałbym wiedzieć, bo przecież są oni jak system Sybilli - bezkarni. A może jednak nie?

Co się stanie, gdy zbrodniarz zapragnie być Bogiem? Zwykle w kryminałach czy thrillerach wszyscy szukają takiego zwyrodnialca. Gorzej, gdy okaże się nim ktoś, kto powinien stać na straży prawa. Ktoś kto ma kierować ludźmi, wydawać uczciwe osądy, pomagać poszkodowany i karać winnych. Jeśli taki system uzna się za niepodzielnego władcę, wtedy następuje paradoks. Obrońca...

Psycho Pas 2 to druga część omawianej już przeze mnie mangi wydanej pod tytułem („Inspektor Akane Tsunemori” ). Są nowi bohaterowie, nowi przestępcy, nowe pytania. Nadal jest brutalnie, mocno i biorąc pod uwagę, że doprawiłam się jeszcze pierwowzorem w postaci anime, mój zachwyt jest jeszcze większy.

W pełni zdaję sobie sprawę, że gdybym zapoznała się wcześniej z anime moja ocena dla „Inspektor Akane Tsunemori” byłaby bardziej oschła. Manga pomija lub przedstawia nie co inaczej kilka elementów – niewiele acz jednak (może to „pierdoły” jednak zmieniają troszkę odbiór tego co widzimy). I mój wewnętrzny terrorysta się obudził. Wolałabym, aby ilość tomów była większa tak, aby wszystko się elegancko zmieściło, ale przyznaję bez bicia – zanim obejrzałam anime nie odczuwałam, aby coś było nie tak, więc na dobrą sprawę nie jest źle.

Nadal uważam, że jest dobra i jeżeli szukacie czegoś w klimacie dystopii, to jak najbardziej warto sięgnąć po Psycho Pass. Jeżeli nie macie zamiaru oglądać pierwowzoru, to nie macie się, o co martwić. Jak ma się wam spodobać, to się wam spodoba. A jeżeli skusicie się anime, to nie macie się, o co martwić, jeżeli tylko nie macie tak jak ja manii tropienia różnic. To straszne, gdy ma się coś takiego – nie polecam.

Po tym nie, co chaotycznym stępie zajmijmy się trochę fabułą i bohaterami. Bardzo mnie cieszy, że postacie nie są czarno – białe. Dobre mają okropne wady, a te złe… potrafią pomimo złych zamiarów sprawić, że się je rozumie. Może nawet w pewnym momencie pojawia się taka myśl, taka chęć, taki szept mówiący, aby to właśnie im kibicować. Bo gdzieś w głębi pojawia się uczucie, że gość ma rację. Robi straszne rzeczy – temu zaprzeczyć nie można – wybiera bardzo dyskusyjne metody, na które odruchowo reagujemy wewnętrznym sprzeciwem, lecz…no właśnie pojawia się pytanie: czy cel uświęca środki?

Sakuya Tougane jest przerażający. Oczywiście nie od razu wiemy jak bardzo, lecz podświadomie już przy pierwszym poznaniu czujemy, że jest z nim coś nie tak. Świetna postać. Chora, zaburzona do granic możliwości, ale stanowiąca mocne ogniwo całości.

Główna bohaterka bardzo się rozwija. Nie mamy pustego kloca, który jak ma być dobry i nieskazitelny, to taki będzie, ale dziewczynę z krwi i kości. Ma swoje słabości i z nimi walczy. Bardziej lub mniej skutecznie jednak zmagania te są ciekawe. Dobrze narysowana i nie będąc moją ulubioną postacią mimo wszystko przyciąga, tak abym zadawała pytanie „i co dalej?”.

Do tego mamy kilka starych twarzy jak spec od profilowania, analityczka, egzekutorzy z pierwszej części jak moja ulubiona postać – Kunizuka. Nie wiem, dlaczego, to ją właśnie najbardziej lubię – mam słabość do takich typów.

Porównując te dwie części bardziej podobał mi się Makishima niż Kirito, a z utajonych największe emocje wzbudziły we mnie momenty z Rikako – głównie przez najbardziej spektakularne i szokujące „dzieła”. Jednak druga część ma coś lepszego niż pierwsza, choć dotyczy to anime – najlepszą scenę z tłem muzycznym. Majstersztyk.

Fabuła również mi się bardzo podobała. Co prawda jest jedna rzecz, która nie do końca do mnie trafia, a której nie mogę opisać, aby zbyt dużo nie zdradzić, jednak nie umniejsza to mojej sympatii dla Psycho Passa. Polecam każdemu, kto chce rozpocząć swoją przygodę z mangą. Nie wiem na ile zadowoli prawdziwych koneserów, ale dla mnie była kawałkiem dobrej rozrywki niepozbawionej tematów do rozmyślań i refleksji. Zakończenie daje nadzieję na kontynuacje. Mam nadzieję, że kiedyś, takowa będzie.

Psycho Pas 2 to druga część omawianej już przeze mnie mangi wydanej pod tytułem („Inspektor Akane Tsunemori” ). Są nowi bohaterowie, nowi przestępcy, nowe pytania. Nadal jest brutalnie, mocno i biorąc pod uwagę, że doprawiłam się jeszcze pierwowzorem w postaci anime, mój zachwyt jest jeszcze większy.

W pełni zdaję sobie sprawę, że gdybym zapoznała się wcześniej z anime...

Cała recenzja tutaj: http://recenzjemystic.blogspot.com/2019/05/saru-hashino-psycho-pass-committee.html

Nie wiem, czy mam zgrzytać zębami, czy obgryzać sobie paznokcie… niby byłam na to wszystko przygotowana, ale nikt nie gra mi tak na nerwach, jak ten niezrównoważony egzekutor oraz Inspektor Shimotsuki! W dodatku mam dziwne wrażenie, że wersja mangowa różni się od swojego pierwowzoru, przez co kilka wydarzeń zostało zmienionych. Zapewne to sprawdzę, czy czasem sama siebie nie wprowadziłam w błąd, ale muszę najpierw znaleźć na to chwilę wolnego czasu, a z tym będzie ciężko. Więc jeśli się mylę, wyprowadźcie mnie z błędu. Wracając do tematu – nadszedł ten moment, w którym ciężko opanować emocje. I obawiam się, że będzie już tylko gorzej…

Cała recenzja tutaj: http://recenzjemystic.blogspot.com/2019/05/saru-hashino-psycho-pass-committee.html

Nie wiem, czy mam zgrzytać zębami, czy obgryzać sobie paznokcie… niby byłam na to wszystko przygotowana, ale nikt nie gra mi tak na nerwach, jak ten niezrównoważony egzekutor oraz Inspektor Shimotsuki! W dodatku mam dziwne wrażenie, że wersja mangowa różni się od swojego...