Okres przedświąteczny to nie tylko szał zakupów, iluminacje na ulicach i dochodzący zewsząd głos George’a Michaela śpiewającego „Last Christmas” – to także wysyp świątecznych książek i filmów. Twórcy przekonują nas, że w te magiczne dni skłócone małżeństwa się godzą, samotni odnajdują miłość życia, a zwierzęta mówią ludzkim głosem. W ten nurt doskonale wpisuje się powieść Krystyny Mirek „Tylko jeden wieczór”.

Sylwia Nowak, znana szerszej publiczności jako Amelia Diamond, jest aktorką serialową, idolką kobiet w całej Polsce. Z powodu kariery zaniedbała jednak życie rodzinne, choć w mediach buduje wokół siebie iluzję przykładnej żony i matki. Mechanizm działa idealnie... do czasu. Problem pojawia się, gdy umiera siostra głównej bohaterki. Sylwia zmuszona jest wtedy przyjąć do siebie na Boże Narodzenie jej osieroconą córkę, Julkę. Ojciec dziewczynki nie jest znany. Aktorka boi się, że ten nieproszony gość w domu, do którego nikt poza mieszkańcami nie ma dostępu, może ujawnić jej tajemnicę i zburzyć porządek, w którym dotychczas funkcjonowali.

Jak można się było spodziewać po powieści tego gatunku, zakończenie znamy od samego początku. Jedynym wątkiem, który naprawdę mnie zainteresował, bo nie wiedziałam, jakie będzie jego rozwiązanie, był ten poświęcony poszukiwaniu ojca Julki. Powieści świąteczne rządzą się jednak swoimi prawami. Chodzi o to, żeby tchnąć w czytelnika optymizm i nadzieję, żeby przed Bożym Narodzeniem przypomnieć, jakie wartości są w życiu naprawdę ważne. I tę funkcję „Tylko jeden wieczór” spełnia. Opowiedziana w powieści historia jest pełna ciepła i wiary w to, że nigdy nie jest za późno, by naprawić swoje błędy, a święta Bożego Narodzenia są idealnym czasem, żeby się za to zabrać.

Tym, co sprawia, że czytelnik może odnaleźć się w tej historii, są bohaterowie, którzy nie są przedstawieni jednoznacznie jako dobrzy lub źli, lecz przeżywają problemy w pewien sposób bliskie nam wszystkim. Nawet główna bohaterka, choć poznajemy ją jako sławną aktorkę, kiedyś ledwo wiązała koniec z końcem i to właśnie poważny kryzys finansowy skłonił ją do tego, by pójść na casting do serialu. Nie jest jednak typem pustej laleczki ze szklanego ekranu, ale kobietą, która zagubiła się z powodu lęku przed powrotem do dawnej trudnej sytuacji życiowej. Ciekawą postacią jest też pani Zosia, starsza kobieta, która zajmuje się sprzątaniem biurowca, gdzie bogaci ludzie wynajmują pomieszczenia na swoje gabinety. Pani Zosia jest kimś w rodzaju anioła, który pojawia się zawsze tam, gdzie jej najbardziej potrzebują, wie, co komu doradzić, jak się zachować, jest też wobec wszystkich wyrozumiała. Jest tak dobrą osobą, a zarazem czujną obserwatorką świata, że aż trudno w to uwierzyć, ale to też doskonale wpisuje się w świąteczną konwencję.

Powieść Krystyny Mirek mogę polecić tym, którzy przed Bożym Narodzeniem mają ochotę wprowadzić się w świąteczny nastrój, przeczytać coś lekkiego i pełnego optymizmu. Nie jest to literatura najwyższych lotów, ale spełnia swoją funkcję, przekonując czytelnika, że cuda zdarzają się niekiedy w najzwyklejszym codziennym życiu, a nie w tym, które wydaje nam się takie wspaniałe.

Agnieszka Budna