25 lat niewinności. Już sam tytuł sugeruje, że Autor wybiera aspekty, które podkręcą ładunek emocjonalny przekazu.
W konsekwencji? Zdecydowanie trzeba oddzielić rzeczywista sprawę Tomasza Komendy od jakości książki, napisanej przez Głuszaka.
Sprawa Komendy. Istotna społecznie, pokazująca słabość szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości 20 lat temu. Z drugiej strony pokazująca zwiększenie skuteczności na przestrzeni ostatnich lat. Można krytykować to co się stało, gdy skazywano Komendę. Należy tez pochwalić, że sprawa wróciła i ponownie nią się zajęto z wiadomym zakończeniem. Tomasz Komenda jest na wolności, stara się o odszkodowanie do którego ma pełne prawo. Tragedia jednostki, rodziny i tu sama waga sprawy nakazuje wręcz jej przedstawienie do świadomości publicznej. Za to należy się nota wysoka...
Natomiast sama lektura uzbierała ode mnie sporo zarzutów. Przede wszystkim czas wydania. Jak najszybciej, dopóki temat jest wystarczająco gorący by przykuć potencjalnego czytelnika. To akurat dobrze i marketingowo poprawnie. Natomiast produkt końcowy przypomina pączki w Tłusty Czwartek. Większość piekarni wycofuje się z produkcji całej gamy i w ogromnych ilościach produkuje jeden, dwa rodzaje. Często temu towarzyszy też spadek jakości... Ale cóż, prawa rynku. Fajerwerki na Sylwestra, pączki w Tłusty Czwartek, tandetne serduszka na Walentynki.
25 lat niewinności autorstwa Głuszaka przypomina taki średnio udany pączek. Napompowany ogromna ilością powtórzeń. Przedstawiający sporo dokumentów, cytatów, wywiadów, ale w sposób wielce chaotyczny. Do tego emocjonalna treść przekazu, wyraźnie pokazująca "zaangażowane" stanowisko dziennikarza, który kilka lat wcześniej przeprowadził z Komendą wywiad, ale nie pytał go o niewinność tylko chciał ujawnić wspólników zbrodni... Wywiady? Kolejny kamień węgielny mojej niechęci, w części przypominają bajki braci Grimm. Uważny czytelnik wyłapie też kilka wewnętrznych nieścisłości nawet w tym co brzmi jako cytowanie samego Komendy – z nikim o swojej sprawie w więzieniu nie rozmawiałem... ale któryś tam i kolejny któryś tam mi o mojej sprawie powiedzieli to i to... Rozumiem, że teraz nie wypada, nie należy i można spotkać się ze społecznym ostracyzmem zarzucając Komendzie cokolwiek.
Wymęczyłem lekturę, prawie że przewijając kartki w przyspieszonym przeglądzie. Lektura chaotyczna, nawet powierzchowna, uderzająca w emocje ale nie w rzetelność. W konsekwencji ocena dotyczy nie tematu tylko jakości.

25 lat niewinności. Już sam tytuł sugeruje, że Autor wybiera aspekty, które podkręcą ładunek emocjonalny przekazu.
W konsekwencji? Zdecydowanie trzeba oddzielić rzeczywista sprawę Tomasza Komendy od jakości książki, napisanej przez Głuszaka.
Sprawa Komendy. Istotna społecznie, pokazująca słabość szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości 20 lat temu. Z drugiej strony...