Na początku pragnę zaznaczyć, że jeśli liczycie na słodką historię z cyklu „żyli długo i szczęśliwie”, to tego tu nie dostaniecie. Tatum pomimo tego, że stała się pewną siebie kobietą, pewną również swojego ciała, jest mocno zagubiona w strefie uczuć. Odrzucona przez rodzinę, przez jeden błąd, pozbawiona wszystkiego, musiała radzić sobie sama, ale nie nauczyła się przez ten czas jak się kocha. Jedyną osobą, którą darzy uczuciem jest jej przyjaciel, ale ta relacja pomiędzy nimi też jest silnie zagmatwana. To, co zdarzyło się siedem lat temu, mocno na nią wpłynęło. Niby zaczęła żyć tak w pełni, bez blokad, ograniczeń, ale w tym życiu czegoś brakuje.

Jameson to mężczyzna bezwzględny, nie liczący się z nikim. Jedyną osobą jaką szanuje jest jego asystent. Ale nawet on, najbliższa mu osoba, nie może mieć wpływu na jego ostateczne decyzje, a jakie one będą? Tego Wam nie powiem, ale uwierzcie, będziecie chcieć więcej wraz z przeczytaniem ostatniego zdania.

Tatum i Jameson to dwójka wybuchowych bohaterów, która podniosła mi ciśnienie nie raz, nie dwa, nawet nie trzy razy! Skuteczniejsi w tej kwestii niż kawa (której swoją drogą nie lubię). Irytowali mnie przez to, że oboje myśleli często tylko i wyłącznie o tym, żeby wygrać tę grę, ale nie myśleli o sobie nawzajem. Chociaż tworzyli luźny związek, pojawiła się zaborczość, coś co nie powinno mieć miejsca. Oboje jak ci ślepcy dążyli do tego, by być górą, by złamać to drugie. Kto i dlaczego w końcu się złamał? Dowiecie się z książki.

Autorka przygotowała dla nas powieść, której wrażliwe osoby i osoby, które mają problem z rozróżnieniem fikcji od rzeczywistości, powinni raczej unikać. Są sceny, które mogą wywołać niesmak. To jak bohaterowie wzajemnie się traktują, w sposób przedmiotowy, mnie nie urzekło. Takie coś nie może urzekać, czy wywoływać pozytywnych emocji (a bynajmniej nie powinno) ale wiem, że między nimi taka relacja to było jedyne, co mogło istnieć i w ogóle zaistnieć. To było coś, co po prostu dawało im spełnienie, a to był ich cel. Ale tak to jest z tymi celami, że z czasem się zmieniają, ale też nie zawsze. Czy tu doszło do zmian? A może doszło do tragedii, której nikt nie przewidział? Jakie ostatecznie były priorytety powieści „Poniżenie”?

Książka wzbudza wiele sprzecznych uczuć. To nie jest zwykła powieść miłosna. Jeśli liczysz na delikatny romans lub subtelny erotyk, gdzie bohaterowie jednak w głębi to takie dobre istotki, to przeliczysz się. Ale jeśli lubisz czytać książki, które wywołują silne emocje, które poruszą coś w Tobie, to dobrze trafiłeś, to idealna pozycja dla Ciebie. Polecam i niecierpliwie czekam na drugą część. Bardzo niecierpliwie.

Na początku pragnę zaznaczyć, że jeśli liczycie na słodką historię z cyklu „żyli długo i szczęśliwie”, to tego tu nie dostaniecie. Tatum pomimo tego, że stała się pewną siebie kobietą, pewną również swojego ciała, jest mocno zagubiona w strefie uczuć. Odrzucona przez rodzinę, przez jeden błąd, pozbawiona wszystkiego, musiała radzić sobie sama, ale nie nauczyła się przez ten...