Jako, że często sięgam po literaturę popularnonaukową kosmiczną uznałam, że NATURA CZASU I PRZESTRZENI będzie dla mnie czymś miłym i przyjemnym. Cóż... myliłam się, nie dlatego, że to nie jest fascynująca książka, ale dlatego, że jest bardzo wymagająca.
Mamy tu do czynienia z polemiką dwóch znanych naukowców, którzy zdaje się, że w kwestiach zasadniczych się ze sobą zgadzają, lecz w elementach pomniejszych, lecz przez to nie miej ważnych, różnią. To seria wykładów, którą kończy ciekawa DEBATA. Książka wydaje się łatwa, ale tylko wydaje się, ponieważ już po pierwszych zdaniach zrozumiałam, że jest to pozycja dla tych, którzy podstawy fizyki, matematyki mają w małym palcu. Ja, choć sporo czytam o tych tematach, to nie poruszam się w nich płynnie i bezproblemowo. Zatem - nie jest to książka ani dla początkującego w temacie, ani nawet dla teoretycznie obytego. Tę pozycję należy czytać z pomocami naukowymi typu inne książki, lub chociaż dostęp do internetu.
Pewne fragmenty są bardziej zrozumiałe i mowa tutaj o sprawach z dziedziny filozofii, ale są to tylko krople na tafli morza wiadomości. Z racji, że jest to spór między dwoma fizykami, to naturalnym jest, że posługują się naukowym językiem, nazewnictwem i nie da się przez to przejść bez "słownika".
Jednak bardzo się cieszę, że mam tę książkę w swojej biblioteczce. Mogę ją potraktować jako wyzwanie i tak też zamierzam zrobić. To niezła gimnastyka dla umysłu - i świetna odskocznia od codziennej rutyny.
Stephen Hawking i Roger W. Penrose, to ludzie, których warto posłuchać i można zarazić się od nich miłością do nauki. Zauważyłam, że w pewnych kwestiach bliżej mi do Hawkinga (np. pogląd na słynnego kota Schrodingera),a w innych do Penrose (np. koncepcja Einsteina i jego filozoficzne przeciwwskazania do poparcia pewnych koncepcji mocniej do mnie przemawiają - ogólnie jestem raczej team Einstein, niż team Hawking).
Z rzeczy prozaicznych - książka jest świetnie wydana. Okładka mnie urzekła - chyba jednak z najładniejszych w tym temacie, jakie posiadam. Cóż, ja polecam, choć sama czuję się zbyt słaba do pełnokrwistej oceny tego sporu. Jest to jednak wspaniały zapis myśli dwóch wyjątkowych umysłów, zawsze dobrze posłuchać mądrzejszych, bo może coś z tej mądrości i nam się udzieli.

dyskusja o rzeczach nie do pojęcia
Wydawnictwo Zysk i S-ka

Jako, że często sięgam po literaturę popularnonaukową kosmiczną uznałam, że NATURA CZASU I PRZESTRZENI będzie dla mnie czymś miłym i przyjemnym. Cóż... myliłam się, nie dlatego, że to nie jest fascynująca książka, ale dlatego, że jest bardzo wymagająca.
Mamy tu do czynienia z polemiką dwóch znanych naukowców, którzy zdaje się, że w kwestiach zasadniczych się ze sobą...

Hawking: "Uznaje pozytywistyczny pogląd, że fizyczna teoria jest tylko matematycznym modelem i że nie ma sensu pytać, czy odpowiada rzeczywistości. Jedynie, czego można rządać, to by przewidywania teorii zgadzały się z obserwacjami" (14).

Hawking: "Nie wymagam, aby teoria odpowiadała rzeczywistości, ponieważ nie wiem, jak jest rzeczywistość. Rzeczywistość to nie cecha, ktrórą można wykryć papierkiem lakmusowym. Mnie chodzi tylko o to, żeby teoria pozwalała przewidywać wyniki pomiarów" (167).

Hawking: "Uznaje pozytywistyczny pogląd, że fizyczna teoria jest tylko matematycznym modelem i że nie ma sensu pytać, czy odpowiada rzeczywistości. Jedynie, czego można rządać, to by przewidywania teorii zgadzały się z obserwacjami" (14).

Hawking: "Nie wymagam, aby teoria odpowiadała rzeczywistości, ponieważ nie wiem, jak jest rzeczywistość. Rzeczywistość to nie cecha,...

Czasami w ramach oderwania się od tego co czytam na co dzień sięgam po literaturę popularnonaukową. Głównie, żeby zmusić już niemłody umysł do większego wysiłku intelektualnego. W związku z tym, że znam matematykę i fizykę dość dobrze postanowiłem spróbować z wykładami Hawkinga i Penrose,a.
Plusy:
- wiele ciekawych teorii dotyczących nie do końca zbadanych zjawisk w przyrodzie;
- dobra gimnastyka dla „zaśniedziałych szarych komórek”;
- można się dowiedzieć wiele na temat czasu i przestrzeni;
- wiele rysunków i schematów pomagających zrozumieć omawiany temat;
- wymaga skupienia i wysiłku, ale radość ze zrozumienia jest tym większa;
- jeden z ciekawszych tematów to teorie na temat czarnych dziur;
- poziom abstrakcji jest po prostu kosmiczny;
- posłowie w którym pokazano co się zmieniło w nauce w ciągu 20 lat.
Minusy:
- wymagana jest znajomość matematyki i fizyki na poziomie akademickim, więc wiele teorii nie było dla mnie w pełni zrozumiałych;
- jak dla mnie najmniej zrozumiały rozdział dotyczący twistorów.
Ogółem książka dobra, ale dla dobrze znających matematykę i fizykę.

Czasami w ramach oderwania się od tego co czytam na co dzień sięgam po literaturę popularnonaukową. Głównie, żeby zmusić już niemłody umysł do większego wysiłku intelektualnego. W związku z tym, że znam matematykę i fizykę dość dobrze postanowiłem spróbować z wykładami Hawkinga i Penrose,a.
Plusy:
- wiele ciekawych teorii dotyczących nie do końca zbadanych zjawisk w...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/09/natura-czasu-i-przestrzeni-stephen-w.html

Gdzie dwóch fizyków debatuje...

Tam prosty człowiek i tak mało co rozumie.
„Natura czasu i przestrzeni” od dawna była na mojej liście do przeczytania. Ale oczywiście, jak to ja, namiętnie się z tą książką mijałam. W końcu jednak nadszedł czas i pełna mocy i siły, a przede wszystkim z czystym umysłem usiadłam do tej krótkiej, acz wymagającej pozycji.

Stephen Hawking jest zapewne wszystkim znany, zaś Roger Penrose już niekoniecznie, toteż przybliżę Wam jego postać. Penrose to brytyjski fizyk i matematyk, który razem z Hawkingiem udowodnił twierdzenie o osobliwościach w ogólnej teorii względności. „Natura czasu i przestrzeni” to zapis wykładów i dyskusji Hawkinga i Penrose'a, które miały miejsce w Isaac Newton Institute for Mathematical Sciences na uniwersytecie w Cambridge.

Na samym wstępie Hawking jasno pisze, że nie będzie to popularnonaukowa pozycja, która poprowadzi czytelnika za rączkę, przez całą treść i wyjaśni wyrażenia typowo fizyczne, lub matematyczne. I rzeczywiście. „Natura czasu i przestrzeni” to pozycja, która od Czytelnika wymaga znajomości przynajmniej podstawowej wiedzy fizycznej, ale i ta może się okazać za mała, aby całość zaledwie siedmiu rozdziałów ogarnąć. Przyznam szczerze, że jako osoba mająca styczność na studiach z fizyką, matematyką i innymi naukami ścisłymi, czasami musiałam zatrzymać się na dłużej nad skomplikowanymi rysunkami, lub wzorami, aby zrozumieć wszystko to, co autorzy chcą nam przekazać.

Zatem skoro już wspomniałam o trudnych słowach, to dodam jeszcze, że słowniczka nie ma. Musicie nadrobić zaległości sami, a dopiero potem sięgnąć po tę pozycję. Jak zrozumiecie wszystko to jesteście najlepsi. Oczywiście mamy w tej pozycji dużo rysunków, a każdy z nich jest opisywany w treści przez fizyków, nie zmienia to jednak faktu, że podczas lektury tej książki głowa pracuje na pełnych obrotach, a trybiki nie wiedzą, co to jest hamulec.

Jako osoba, która trochę Hawkinga się naczytała byłam miło zaskoczoną taką formą przedstawienia faktów i obliczeń. Między dwoma fizykami w „Naturze czasu i przestrzeni” wywiązuje się swoista rozmowa, która, gdy człowiek wejdzie za mocno w ten świat, zdaje się toczyć zaraz obok nas.
Uwierzcie mi, byłam stuprocentowo trzeźwa, kiedy czytałam tę pozycję, a czasami miałam wrażenie jakbym siedziała obok Hawkinga i Penrose'a i słuchała ich rozmowy. Całe szczęście, że nie pytali mnie o zdanie, bo pewnie odpowiedziałabym im „tak”. „Tak” na wszystko.

„Natura czasu i przestrzeni” jest książką, która wymaga skupienia i wkładu własnego, aby móc zrozumieć jej treść. Jest to wędrówka przez fizykę w praktyce, która okazuje się być znacznie bardziej pożyteczna, niż myśleliśmy o tym w szkole. Chociaż język tej pozycji nie należy do najłatwiejszych to treść, a także sposób tłumaczenia zjawisk przez fizyków są na tyle przystępne, że da się to zrozumieć, ale jak pisałam, z wiedzą podstawową, a może trochę wyższą.
Osobiście cieszę się, że mogłam przeczytać tę pozycję i, że ktoś wpadł na pomysł spisania dyskusji, które miały miejsce na zamkniętej sali, przez co nie każdy mógł jej posłuchać na żywo.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/09/natura-czasu-i-przestrzeni-stephen-w.html

Gdzie dwóch fizyków debatuje...

Tam prosty człowiek i tak mało co rozumie.
„Natura czasu i przestrzeni” od dawna była na mojej liście do przeczytania. Ale oczywiście, jak to ja, namiętnie się z tą książką mijałam. W końcu jednak nadszedł czas i pełna mocy i siły, a przede...

Bardzo ciekawy zbiór wykładów. Swoista dyskusja między Rogerem Penrose'm, a Stephenem Hawkingiem. Fizyk, zwłaszcza niezajmujący się konkretnie tą działką, może z tego wynieść niemało.
Jednak, nie wiem, na ile inny człowiek. Chociaż, z drugiej strony, jest to dobry starter dla kogoś, kto naczytał się Hawkinga w popularnym wydaniu i chciałby zobaczyć, jak mniej więcej wygląda fizyka w rzeczywistości. Nie da się ukryć, że zapis wykładów jest dużo bardziej plastyczny, niż jakiekolwiek artykuły. Stąd, w zasadzie cieszy, że ktoś coś takiego wydał.

Bardzo ciekawy zbiór wykładów. Swoista dyskusja między Rogerem Penrose'm, a Stephenem Hawkingiem. Fizyk, zwłaszcza niezajmujący się konkretnie tą działką, może z tego wynieść niemało.
Jednak, nie wiem, na ile inny człowiek. Chociaż, z drugiej strony, jest to dobry starter dla kogoś, kto naczytał się Hawkinga w popularnym wydaniu i chciałby zobaczyć, jak mniej więcej wygląda...

Książka na poziomie przynajmniej akademickim. Bez podstaw matematyki i fizyki na wyższym poziomie trudno zrozumieć treść książki. Warto przed przeczytaniem tej książki te zaległości w wiedzy nadrobić, lektura jest wtedy naprawdę przyjemna. Zaskoczył mnie poziom abstrakcji tej książki (interesuję się tematem hobbistycznie) i matematyczne uzasadnienie przedstawionych wywodów. W skrócie, książka warta polecenia, jeśli ma się solidne podstawy matematyczne i fizyczne. Dla pozostałych będzie to ciężkostrawna książka.

Książka na poziomie przynajmniej akademickim. Bez podstaw matematyki i fizyki na wyższym poziomie trudno zrozumieć treść książki. Warto przed przeczytaniem tej książki te zaległości w wiedzy nadrobić, lektura jest wtedy naprawdę przyjemna. Zaskoczył mnie poziom abstrakcji tej książki (interesuję się tematem hobbistycznie) i matematyczne uzasadnienie przedstawionych wywodów....

Nie jest to książka popularnonaukowa. Aby podążać za tokiem wykładu obu naukowców, należy znać matematykę na poziomie akademickim.

Nie jest to książka popularnonaukowa. Aby podążać za tokiem wykładu obu naukowców, należy znać matematykę na poziomie akademickim.

Nazwiska autorów gwarantują najwyższy poziom abstrakcji i głęboką satysfakcję okupioną ciężką pracą.

Nazwiska autorów gwarantują najwyższy poziom abstrakcji i głęboką satysfakcję okupioną ciężką pracą.