O rodzie z Lipowej usłyszałam jakiś czas temu, nawet nie mając pojęcia o tym, iż to polska saga. Z nudów zabrałam się wczoraj za czytanie i mimo że książka jest lekka w odbiorze, nie zasługuje na wyższą notę. Spodziewałam się intryg, akcji, jakiś przepowiedni, czy innych magicznych elementów, skoro już wątek czarów został poruszony na początku. Owszem pojawiło się kilka postaci, których losy już zaczęły się ze sobą łączyć lub też można podejrzewać, że tak właśnie będzie dalej, ale na razie nie widzę żadnej akcji. Postacie natomiast albo w jakiś sposób zrażają mnie do siebie, bądź też są tak bezbarwne i nudne, że nie zasługują na większą uwagę. Ciekawe mogło by być niby ostrzeżenie - niby przepowiednia wiedźmy Gościchy, mająca wprowadzić nastrój niesamowitości i tajemnicy oraz dwukolorowe oczy Jeno jednak to nie wystarczyło by lektura mnie "porwała". Może i kiedyś sięgnę po kolejne części, jednak na dzień dzisiejszy wcale nie mam na to ochoty.

O rodzie z Lipowej usłyszałam jakiś czas temu, nawet nie mając pojęcia o tym, iż to polska saga. Z nudów zabrałam się wczoraj za czytanie i mimo że książka jest lekka w odbiorze, nie zasługuje na wyższą notę. Spodziewałam się intryg, akcji, jakiś przepowiedni, czy innych magicznych elementów, skoro już wątek czarów został poruszony na początku. Owszem pojawiło się kilka...