Podobnie jak dwie wcześniejsze części to nie kryminał ale powieść obyczajowa. Czyta się lekko i przyjemnie szczególnie jeśli mamy już „bazę” po dwóch wcześniejszych książkach. Zazwyczaj w dobrym kryminale morderca pojawia się już na początku a my zachodzimy w głowę kim on jest, tu dopiero na ostatnich stronach dowiadujemy się ze jest to taki a taki i nie mieliśmy żadnych możliwości żeby rozwiązać zagadkę. Ja nie uważam czasu za stracony.

Podobnie jak dwie wcześniejsze części to nie kryminał ale powieść obyczajowa. Czyta się lekko i przyjemnie szczególnie jeśli mamy już „bazę” po dwóch wcześniejszych książkach. Zazwyczaj w dobrym kryminale morderca pojawia się już na początku a my zachodzimy w głowę kim on jest, tu dopiero na ostatnich stronach dowiadujemy się ze jest to taki a taki i nie mieliśmy żadnych...

Świetny tom z bardzo dobrym tematem przewodnim: imigranci i surogacja.

Świetny tom z bardzo dobrym tematem przewodnim: imigranci i surogacja.

Cała trylogia jest opisywana jako powieść kryminalna, a ja pokuszę się o stwierdzenie, że to powieść obyczajowa z elementami sensacji. Akcja wszystkich trzech części toczy się w duńskim mieście Arhus, główną bohaterką jest wiecznie wpadająca w różnego rodzaju tarapaty ciekawska dziennikarka z nieunormowanym życiem osobistym. Długo mi się to czytało, bo styl powieści niespecjalnie mnie kręcił. Jest chwilami nudno, rozwlekle, by pod koniec każdej części przyspieszyć. Średnie.

Cała trylogia jest opisywana jako powieść kryminalna, a ja pokuszę się o stwierdzenie, że to powieść obyczajowa z elementami sensacji. Akcja wszystkich trzech części toczy się w duńskim mieście Arhus, główną bohaterką jest wiecznie wpadająca w różnego rodzaju tarapaty ciekawska dziennikarka z nieunormowanym życiem osobistym. Długo mi się to czytało, bo styl powieści...

Z niecierpliwością czekałam na trzeci tom z serii "Dicte Svendsen" nie tylko ze względu na chęć zanurzenia się w kolejnej kryminalnej historii z duńskiego podwórka, ale bardziej nawet powodowana ciekawością co do rozwoju osobistych wątków postaci z otoczenia głównej bohaterki. I tym akurat się nie rozczarowałam. Dalsze losy Anne, komisarza Wagnera i Idy Marie są nakreślane subtelnie i z dużą dozą wiarygodności. W przeciwieństwie do postaci Dicte, której psychologiczny wymiar zaczyna tracić na głębi.
Tym razem dostajemy śledztwo prowadzone w środowisku imigrantów, gdyż to w miejscach przez nich odwiedzanych i zasiedlanych znajdowane są zwłoki młodych kobiet. Z perspektywy roku 2019 napisana niemalże 15 lat wcześniej powieść zdaje się powierzchownie traktować temat ludności napływowej i jej wpływu na kulturę kraju - gospodarza. Problem ten obrósł przez ostatni czas tak wieloma mitami, niedopowiedzeniami i półprawdami, że w "Szkodach w ludziach" wydaje się być jedynie czubkiem góry lodowej.
Dicte jest jak zwykle uwikłana w śledztwo zawodowo i prywatnie, między innymi za sprawą córki zakochanej w pochodzącym z Pakistanu Azizie. Oprócz tego ponownie stajemy się świadkami emocjonalnych rozterek dziennikarki i jej wyrzutów sumienia związanych z oddaniem do adopcji pierwszego dziecka. Jeśli dodamy do tego ciągle niejasny status jej związku z Bo, to przed oczami ukaże się całość postaci w jej rozedrganiu i nielogiczności.
Zakładam, być może pochopnie, że tak budowana postać była zamysłem autorki, czemu jednocześnie nie muszę przyklaskiwać.
Książkę można przeczytać, jeśli nie ma się zbyt wygórowanych oczekiwań po dwóch pierwszych tomach. Przy dużej dozie szczęścia nie poczujecie irytacji.

Z niecierpliwością czekałam na trzeci tom z serii "Dicte Svendsen" nie tylko ze względu na chęć zanurzenia się w kolejnej kryminalnej historii z duńskiego podwórka, ale bardziej nawet powodowana ciekawością co do rozwoju osobistych wątków postaci z otoczenia głównej bohaterki. I tym akurat się nie rozczarowałam. Dalsze losy Anne, komisarza Wagnera i Idy Marie są nakreślane...