Berta Isla to powieść, którą łatwo się zachwycić i równie łatwo… zanudzić na śmierć.

Dawno żadna książka nie wzbudziła we mnie tak skrajnych odczuć, oj dawno.
Z jednej strony mamy Dzieło przez duże D - coś w czym można się rozsmakować, zatracić, coś napisanego tak inaczej, wznioślej, skrupulatniej, że aż się człowiekowi oczka świecą.
Zaczynasz czytać i od pierwszych stron czujesz ten zapach literatury wyższych lotów, ten subtelny smak pisarstwa z górnej półki. Już, już myślisz, jak cudownie się odchamisz, jak Twa dusza dozna oczyszczenia, jaka będzie po tym mądra, wyedukowana, odrodzona.
Czytasz i nagle doznajesz oświecenia.
I budzisz się,
i rozglądasz,
i uświadamiasz sobie:
O KURŁA. NIGDY NIE SKOŃCZĘ TEJ KSIĄŻKI.

Berta Isla bowiem to opis na opisie, opisem pogania i na opisie się buja. Tu nie ma kiedy odetchnąć, bo nawet dialogi są rozbudowane i zapchane dziwnymi opisowymi rozmyślaniami. Bohaterowie mają długaśne monologowe rozkminy, ciągnące się, niczym flaki z olejem.

Książkę przeczytałam, nie powiem, że od deski do deski, ale wiem, o czym jest i UWAGA! przesłanie całkiem mi się podoba. A chodzi w tym wszystkim o miłość, niełatwą, niekiedy nieczystą; chodzi o wybory, które zmieniają życie; chodzi o samotność, o stratę, o strach, oczekiwanie. O same mądre rzeczy tu chodzi, o same ważne kwestie, więc tym bardziej ubolewam, że nie dałam rady poznać Berty Isli tak, jak pragnął mi ją przedstawić autor.

Ta powieść nie jest mi obojętna, nie kocham jej, nie nienawidzę. Bardzo trudno mi ją ocenić, bo tkwię gdzieś między jej wybitnością, a nudziarstwem. Spędza mi to sen z powiek, bo nie mogę powiedzieć z czystym sumieniem, że to szajs i lepiej omijać, nie mogę powiedzieć, że arcydzieło i znać należy. Jestem lekko sfrustrowana tym pisarskim wyczynem, lekko zachwycona złożonością fabuły, lekko zmęczona całokształtem.

Berta Isla nie jest dla każdego.
To książka dla wybrańców, którzy kochają rozmyślać i zatracać się w opisach. Jeśli czujesz, że jesteś wybrańcem – przeczytaj! Jeśli czujesz, że nie dasz rady, to daj sobie spokój.

Berta Isla to powieść, którą łatwo się zachwycić i równie łatwo… zanudzić na śmierć.

Dawno żadna książka nie wzbudziła we mnie tak skrajnych odczuć, oj dawno.
Z jednej strony mamy Dzieło przez duże D - coś w czym można się rozsmakować, zatracić, coś napisanego tak inaczej, wznioślej, skrupulatniej, że aż się człowiekowi oczka świecą.
Zaczynasz czytać i od pierwszych stron...