Adam Abler to pseudonim Adama Zaremby-Śmietańskiego, który dzieciństwo spędził w Ghanie w towarzystwie lokalnego szamana. To właśnie w Afryce kształtowała się jego wrażliwość i potrzeba opisywania zarówno duchowości, jak i rzeczywistości. W Polsce postawił na własny biznes, prowadzony z sukcesem. Filantrop, któremu bliski jest los drugiego człowieka, zbudował jeden z najnowocześniejszych w kraju szpitali. „Trzecia księga” to po „Na granicy światów” jego druga powieść [opis pochodzi z okładki].

Abelie jest korektorką i redaktorką, ma już dość ciągłego poprawiania czyichś błędów i w końcu chce zacząć pisać na własny rachunek. Pewnego dnia jej życie całkowicie wywraca się do góry nogami – traci pracę w wydawnictwie, ale zyskuje niesamowitą okazję pracy jako asystentka swojego ulubionego pisarza, Paola Mottoliego. Abelie przeprowadza się do jego willi i skupia się na pisaniu własnej powieści. Ze zdziwieniem stwierdza, że powieści jej i Paola są niezwykle do siebie podobne. Czy dwójkę przypadkowych osób łączy coś więcej niż zwykły zbieg okoliczności?

Po lekturze jestem trochę zawiedziona, bo spodziewałam się thrillera połączonego z tajemnicami z przeszłości, a według mnie to nie jest thriller. Książka rzeczywiście jest intrygująca, a pomysł na fabułę bardzo ciekawy, ale nie do końca tego się spodziewałam. Wciąż wyczekiwałam na zwrot akcji, gorączkowe poszukiwanie rozwiązań zagadki z przeszłości, a tego „wow” nie było. Dlatego radzę nie nastawiać się na mrożący krew w żyłach thriller, bo się zawiedziecie, a książka naprawdę jest dobra! Lektura pełna jest duchowości, religii, rozważań nad medytacją i modlitwą, a także reinkarnacją. Współczesność przeplata się z XVI-wiecznym wątkiem, w którym poznajemy życie Teresy, przeoryszy w klasztorze, która tworzy księgi, doznaje rozkoszy obcowania z Bogiem i walczy ze swoją cielesnością i problemami życia ludzkiego – zakochaniem, bólem, dekoncentracją. Nie do końca wiemy, czy akcja toczy się dwutorowo, czy może czytamy powieść Paola lub Abelie, przez co z niecierpliwością czekamy na odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Mam jednak wrażenie, że momenty, które faktycznie były przełomowe i ciekawe, zostały potraktowane bardzo pobieżnie i po macoszemu – jedynie zaznaczone, a nie rozwinięte i zakończone. Z kolei bardzo dużo uwagi skupia się na duchowości i religii, co może niektórych odstraszyć. Książka jest bardzo dobra, ale jednak czegoś mi zabrakło. Albo oczekiwania były zbyt wysokie, albo książce faktycznie brakuje czegoś, co by mnie wciągnęło. Pozostawiam to Waszej opinii i zachęcam do lektury.

Dziękuję za książkę Wydawnictwu Oficynka.

Adam Abler to pseudonim Adama Zaremby-Śmietańskiego, który dzieciństwo spędził w Ghanie w towarzystwie lokalnego szamana. To właśnie w Afryce kształtowała się jego wrażliwość i potrzeba opisywania zarówno duchowości, jak i rzeczywistości. W Polsce postawił na własny biznes, prowadzony z sukcesem. Filantrop, któremu bliski jest los drugiego człowieka, zbudował jeden z...