„Rewers” podobał mi się bardziej niż oceniany jakiś czas temu „Bezdech”. Obie powieści powstały na kanwie scenariuszy filmowych. Może sprawiła to tematyka, a może pierwszy z tytułów został z większym wdziękiem przełożony na język literatury.

Opowieści z epoki stalinowskiej wydają się dziś szczególnie interesujące z uwagi na to, iż przypominają nam, zwłaszcza tym młodszym, że świat nie zawsze był taki jak dziś a czasów życia w totalitarnym systemie nie możemy zapomnieć, bo wtedy żyli, cierpieli i mierzyli się z ponurą rzeczywistością inni ludzie tacy jak my.

W historii Sabiny nie byłoby bowiem niczego zajmującego, gdyby wydarzyła się ona w spokojniejszych czasach. To tamta epoka stworzyła sytuację, w której bohaterka musiała trafić na takiego „idealnego adoratora”.

Książka ma być przede wszystkim powieścią obyczajowo-polityczną, lecz pewne elementy sprawiają, że mamy tu do czynienia z czystej krwi horrorem. Trup ubeka rozpuszczony kwasem solnym w wannie może przyprawić o dreszcze. A tu jak na złość pojawiają się właśnie wtedy kłopotliwi goście i cała sprawa wisi na włosku.

W zasadzie gdyby przyciąć motywy obyczajowe, a uwypuklić wątek sensacyjny mielibyśmy nowelkę rodem z najlepszych książek Stephena Kinga. Andrzej Bart nie planuje chyba jednak
zostać polskim królem horroru. Odniosłem wrażenie, że autora bardziej interesuje rzeczywistość społeczno-polityczna i skupia się on na pokazaniu komunizmu jako reżimu straszno-śmiesznego. Co może oryginalne nie jest, ale z pewnością prawdziwe. I za to ostatnie przede wszystkim
należy mu się uznanie.

„Rewers” podobał mi się bardziej niż oceniany jakiś czas temu „Bezdech”. Obie powieści powstały na kanwie scenariuszy filmowych. Może sprawiła to tematyka, a może pierwszy z tytułów został z większym wdziękiem przełożony na język literatury.

Opowieści z epoki stalinowskiej wydają się dziś szczególnie interesujące z uwagi na to, iż przypominają nam, zwłaszcza tym młodszym,...