"Wiatraki" to najnowsza powieść Krzysztofa A. Zajasa, doskonały kryminał i zarazem wciągająca przygoda. To także tom otwierający Trylogię Pomorską, ze znanym z poprzednich pozycji autora duetem Krzycki - Bałyś. Pomyślicie - sporo ostatnio wychodzi książek spod znaku sensacji, co tu nowego? - otóż wszystko! "Wiatraki" to kryminał przepełniony wewnętrznym bólem, rozdarciem, poczuciem straty, huczącym w uszach szumem wiatru i mrokiem - tym zwyczajnym oraz tym kryjącym się w ludzkich duszach.

Pomorska przyroda stała się niemym świadkiem morderstwa. Farma wiatrowa zlokalizowana na rozległych polach wsi Grębówek nieopodal Słupska posłużyła za scenę dla misternie wyreżyserowanej i makabrycznej zbrodni. W tym samym czasie na Pomorze przyjeżdża podkomisarz Komendy Wojewódzkiej w Krakowie - Lucjan Bałyś, z gościnnym wykładem dla słupskiej szkoły policyjnej, dotyczącym interwencji pozasłużbowej (a co za tym idzie tematu przekraczania policyjnych uprawnień, w czym Bałyś i jego partner byli prawdziwymi asami!). Kolejny wypadek przy turbinie przynosi następną ofiarę. Jednocześnie daje o sobie znać również pomorska grupa przestępcza. Chęć utarcia nosa przestępcom, wymierzenia sprawiedliwości i niesienie pomocy kolegom z północy zatrzymują Lucka pod Słupskiem na dłużej. Wkrótce kontakt podkomisarza z zarówno słupską jak i krakowską komendą się urywa. Bałyś znika bez śladu, a wszyscy wokół nabierają wody w usta. Kierujący wydziałem kryminalnym inspektor Andrzej Krzycki - policyjny partner i najbliższy przyjaciel Bałysia rusza na Pomorze z odsieczą. Nie wie jeszcze, że na szali waży się nie tylko jedno ludzkie życie.

Zajas z niesłychaną łatwością wciąga czytelnika w wir wydarzeń. Nie tylko opowiada historię, ale sprawia, że czujemy się uczestnikami policyjnej rozgrywki dobra ze złem. Manipuluje naszym przeczuciem, domysłami, prowadzi w ślepe zaułki i w dodatku robi to tak, że wciąż z niepokojem oglądamy się za siebie! Każdy zna ten uścisk w gardle, kiedy jesteśmy sami, ale przez jedną nanosekundę przelatuje przez głowę głupia myśl, nieuchwytne wrażenie - ktoś nam się przygląda, obserwuje z ukrycia. A wiadomo - jeśli z ukrycia, to niekoniecznie z dobrymi intencjami. Autor w "Wiatrakach" wielokrotnie stwarza sytuacje, w których czytelnik u boku bohaterów czuje się obserwowany, osaczony, niczym dzikie zwierzę zagnany w pułapkę, z której nie da się uciec. Ta książka stwarza atmosferę dziwnego lęku - nie tylko przed ludźmi z bronią i nieczystymi intencjami, ale i przed czymś nadnaturalnym, czymś czego doświadcza Maciu Świr.

Ogromną zaletą "Wiatraków" są również kreacje dwóch głównych bohaterów - tylko pozornych przeciwieństw. Pomimo szalenie głupich błędów, które popełniają, taplamy się po uszy w zachwycie nad tymi dwoma nieszablonowymi stróżami prawa. Lucka lubimy od pierwszej chwili jego pojawienia się na kartach książki. Blond loczek opadający na czoło i książka kucharska w ręce, cięty dowcip, refleks i pewność siebie. Już od pierwszych kartek jesteśmy pewni - on i Krzycki w akcji - to byłoby świetne przedstawienie! Razem przeciw światu. Ta dwójka z krakowskiej komendy potrafi skraść serce! Kiedy zawiązuje się akcja, a sprawy coraz bardziej komplikują uparcie powtarzamy: "tylko nie Lucek, tylko nie Lucek". Nawet kiedy Bałyś siedzi bezpiecznie w swoim samochodzie - "tylko nie on, cokolwiek się stanie, niech Lucek będzie cały". A to dlatego, że autor stworzył świetnego glinę! Nie IDEALNEGO, bo Lucjan Bałyś nie jest wolny od wad - chyba jedynie włosy ma nieskazitelne (a i tu wielu może się nie zgodzić), ale tak prawdziwego, rozbrajającego humorem i rozczulającego, że chyba podobnego nie znajdziemy w żadnej innej książce. Mimo naszych modłów wznoszonych do wszystkich dziewięciu muz na zmianę, coś się dzieje. Coś bardzo złego. Powietrze gęstnieje od czegoś, co już za chwilę - za parę stron się wydarzy. I chociaż nic nie jest przesądzone, to wiecie: "tylko nie Lucek". Sporo tu o Bałysiu, ale przecież główne skrzypce gra tutaj Andrzej Krzycki - trzeźwy alkoholik i kobieciarz jakich mało. Razem tworzą samowystarczalny duet, słynny w całym kraju, niezastąpiony, nie do pokonania. Tango i Cash, Riggs i Murtaugh, Butch Cassidy i Sundance Kid - tylko, że "BARDZIEJ".

Książkowe wiatraki to dla jednych czysty zysk i unijne dofinansowania płynące szerokim strumieniem, dla drugich ogromne potwory łapiące rozpostartymi ramionami niebo, dla kolejnych ponure miejsce przypominające o traumatycznych doświadczeniach. Dla Krzysztofa Zajasa to inspiracja do stworzenia genialnej historii.

Sobie i Wam życzę wyłącznie tak dobrych książek!

"Wiatraki" to najnowsza powieść Krzysztofa A. Zajasa, doskonały kryminał i zarazem wciągająca przygoda. To także tom otwierający Trylogię Pomorską, ze znanym z poprzednich pozycji autora duetem Krzycki - Bałyś. Pomyślicie - sporo ostatnio wychodzi książek spod znaku sensacji, co tu nowego? - otóż wszystko! "Wiatraki" to kryminał przepełniony wewnętrznym bólem, rozdarciem,...