Dwa „fakty autentyczne”*na początek: uwielbiam Chyłkę za jej kąśliwe docinki nawiązujące do spraw mających realnie miejsce w naszym pięknym kraju, informacje na temat danej książki czytam albo, gdy jestem w jej połowie, albo po zakończeniu lektury, bo zazwyczaj są w nich bzdury lub streszczenie ¾ treści. Z tych dwóch powodów boli mnie w tej chwili szczęka. Bo nie dość, że Joanna dała czadu lingwistycznie („Hejtoroidy**”, „alkoholocyty**” i „wkurwocyty**” już włączyłam do swojego słownika), to i pojechała po bandzie próbując naśladować Nelę małą reporterkę. Ile się nadziwiłam przy czytaniu „Kontratypu”, to moje i mojej żuchwy (obiła się o podłogę kilka razy). Zdziwieniu towarzyszyła niecierpliwość (nie wytrzymam i podczytywałam w robocie, żeby wiedzieć, o co cho) i zmęczenie fizyczne – no po prostu musiałam odreagować to, com przeczytała. Polecam zastrzegając, że prawdopodobieństwa w ósemce mało ;)

* celowo użyłam pleonazmu;
** to cytaty, proszę nie banować!

Dwa „fakty autentyczne”*na początek: uwielbiam Chyłkę za jej kąśliwe docinki nawiązujące do spraw mających realnie miejsce w naszym pięknym kraju, informacje na temat danej książki czytam albo, gdy jestem w jej połowie, albo po zakończeniu lektury, bo zazwyczaj są w nich bzdury lub streszczenie ¾ treści. Z tych dwóch powodów boli mnie w tej chwili szczęka. Bo nie dość, że...