„Dni naszego życia” Małgorzaty Mikos to istna skarbnica cytatów, morałów i złotych myśli! Przemyśleń o przemijaniu i zatracaniu. Jest to historia o ludzkich istnieniach tkwiących we „własnoręcznie stworzonych więzieniach” oraz o „przeznaczonych przypadkach” na drodze każdego z nas. Czy samo określenie „przeznaczony przypadek” jakiego wielokrotnie używa autorka, nie jest już piękną próbą nazwania i pogodzenia dwóch trapiących ludzkość zagadnień na które nikt nie poznał jeszcze odpowiedzi? Co kieruje naszym życiem? Przypadek czy przeznaczenie…

Niewiele jest takich książek, które pozostają w czytelniczym sercu, ale Małgorzata Mikos wie, jak do tego serca trafić, co zrobić żeby wypełnić je skrajnymi emocjami... nadzieją, radością, ale też smutkiem i pozostać w tym sercu na długo, być może nawet na zawsze.

Autorka włada językiem w magiczny sposób. Oczarowuje czytelnika i dosłownie przelewa emocje wprost do jego wnętrza! Nie każdy debiut potrafi tak ścisnąć za gardło, tak wzruszyć i jeśli tak wygląda debiut…! Czekam z niecierpliwością co autorka ofiaruje nam w następnych tomach! I nie bez powodu nazywam to tak, a nie inaczej... Małgosia Mikos należy do autorów, którzy ofiarowują czytelnikowi coś bardzo wyjątkowego i rzadkiego, a mowa tu o prawdzie. Prawdzie o życiu i o nas samych. Autorka wytyka wszechobecne, paskudne wady ludzkie. Często wypomina nasze wyrachowanie, małostkowość i nazywa najgłębiej skrywane, mroczne strony, które posiada każdy z nas (nawet jeśli staramy się tego usilnie wyprzeć, zwłaszcza przed samym sobą). Udowadnia też, że aby pokonać lęki i stawić czoła przeszłości, niejednokrotnie wystarczy jedynie i aż obecność drugiego człowieka.

Historia o tęsknocie i marzeniach o bliskości. Nieosiągalnych, bo niektórzy bliscy odeszli już na zawsze, ale też o bliskości dosłownie na wyciągniecie ręki, która bohaterom wydaje się równie nieosiągalna- a przecież nie chodzi o przekroczenie granic świata żywych i umarłych, a jedynie jak w przypadku Pana Piotra o kilkaset kilometrów i jak w przypadku jego sąsiadki o kilka słów.

Książka o niesamowicie zaawansowanym stadium samotności, która zrzuca owoce swojej bezradności i poczucia nicości na różne sposoby i infekuje każdą sferę życia. Historia przyjaźni starszego człowieka i młodej dziewczyny-symboli przeszłości i przyszłości, ale głównie o teraźniejszości, która jest najważniejsza! Słodko gorzkie historie opowiadane przez Pana Piotra ukazują obraz człowieka, który przeżył cały wachlarz życiowych wzlotów i bolesnych upadków. Polubiłam Pana Piotra tak bardzo, że w pewnym momencie chciałam sama, tak po prostu wstąpić do niego na herbatę i zapytać jak to w końcu z tą Panią Luizą było. Móc wykrzyczeć, że jeszcze nie jest dla nas, młodych za późno, że pęd cywilizacyjny nie zdążył zabić wszystkich ludzkich odruchów i chęci niesienia wsparcia i bezinteresownej pomocy samą obecnością! Lecz czy byłaby to prawda, w którą sama jeszcze wierzę?

W „Dni naszego życia” znajdziemy piękne opowieści, ale również rachunek czasów w których przyszło nam żyć. Czasów zmieniających ludzką mentalność i percepcje w zawrotnym wręcz zatrważającym tempie. O tym jak gubimy coraz więcej z człowieczeństwa, które tak trudno odzyskać z powrotem bądź odnaleźć na nowo. Człowieczeństwa, które sprzedajemy rzeczom i gonitwie technologicznej.

Pełna refleksji, aby w porę opamiętać się z wyścigiem po materialne marzenia z waty cukrowej! Słodkich, choć napompowanych do granic. Lekkich i ulotnych jak wiatr. Życie mija tak szybko, Małgosia Mikos przypomina, aby chwytać momenty! Pamiętać, aby w całej tej karuzeli nazywanej codziennością nie zatrzymywać ani na chwilę w walce o bliskość kochających osób, przezwyciężać wszelkie trudności. Wierzmy w miłość, czyńmy dobro, okazujmy sobie więcej wsparcia i zrozumienia!

Tak strasznie smutno było mi z myślą i wyobrażeniem, ilu takich samotnych Panów Piotrów jest obok nas. Jak każdego dnia na całym świecie oni i ich niesamowite przeżycia i historie znikają. Stają się jedynie tłem dla naszej codziennej, odrealnionej gonitwy i głów podniesionych wyżej od przepełnionej prawdziwymi, szczerymi emocjami rzeczywistości.

Gratka dla fanów Nicolasa Sparksa oraz Paulo Coelho :-) i mam nadzieję Autorko, że w końcu przestaniesz krzyczeć, że oj daleko Tobie do nich! Chciałabym abyś wzięła sobie do serca moje odczucia i uwierzyła bezgranicznie w siłę własnych słów i ich wartość, tak jak zrobiłam to ja! Piękno, które wydobyłaś zawładnęło mną całkowicie.

Pozwólcie aby i Wami zawładnęła magiczna proza Małgosi Mikos. Warto!

„Dni naszego życia” Małgorzaty Mikos to istna skarbnica cytatów, morałów i złotych myśli! Przemyśleń o przemijaniu i zatracaniu. Jest to historia o ludzkich istnieniach tkwiących we „własnoręcznie stworzonych więzieniach” oraz o „przeznaczonych przypadkach” na drodze każdego z nas. Czy samo określenie „przeznaczony przypadek” jakiego wielokrotnie używa autorka, nie jest już...