Świetny język. Zaskakujące zdarzenia. Czyta się jednym tchem. Super rozrywka.

Świetny język. Zaskakujące zdarzenia. Czyta się jednym tchem. Super rozrywka.

Z kilku dotychczasowych części cyklu o fryzjerze, ta zdaje się być najlepsza językowo i humorystycznie, jednak najgorsza fabularnie. Pomysł na główny wątek w pewnej chwili rozcieńcza się i ulatnia, odcinając się od wzorców z poprzednich tomów. Również bohater narysowany jest inną kreską, nie jest to ta "normalność" z pozostałych części. Można się pośmiać, ale nie warto dopatrywać się sensu w fabule.

Z kilku dotychczasowych części cyklu o fryzjerze, ta zdaje się być najlepsza językowo i humorystycznie, jednak najgorsza fabularnie. Pomysł na główny wątek w pewnej chwili rozcieńcza się i ulatnia, odcinając się od wzorców z poprzednich tomów. Również bohater narysowany jest inną kreską, nie jest to ta "normalność" z pozostałych części. Można się pośmiać, ale nie warto...

Jeśli szukasz czegoś lekkiego, niezobowiązującego, pełnego absurdalnego humoru, to doskonale traiłeś/aś. I mimo że tę powiastkę śmiało można nazwać farsą, jest tu też miejsce na dość osobliwy morał. Gorąco polecam na te gorące dni :)

Jeśli szukasz czegoś lekkiego, niezobowiązującego, pełnego absurdalnego humoru, to doskonale traiłeś/aś. I mimo że tę powiastkę śmiało można nazwać farsą, jest tu też miejsce na dość osobliwy morał. Gorąco polecam na te gorące dni :)

Przyznam szczerze, że kiedy w opisie tej książki przeczytałam, że Angela Merkel pokaże fryzjerowi "nieznane, romantyczne oblicze", mój mózg wprowadził protokół obronny. Protagonista i kanclerz Niemiec...Nie, nie, nie. To już przesada - zakładając, że w ogóle można używać tego słowa w kontekście powieści Eduardo Mendozy.

Na szczęście - lub niestety, kwestia indywidualna - samej Frau Merkel jest tu tyle, co kot napłakał. Resztę obsady należy jak zwykle obsypać nagrodami w każdej kategorii: za imiona (Kurczak, Przystojniak, Ser...Poezja po prostu),za logikę postępowania oraz skromność (ta ostatnia szczególnie należy się narratorowi). Ta książka zawiera też pewien bonusik - mianowicie krótką instrukcję Jak Zapobiec Zamachowi na Ważną Osobę. Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy!

Przyznam szczerze, że kiedy w opisie tej książki przeczytałam, że Angela Merkel pokaże fryzjerowi "nieznane, romantyczne oblicze", mój mózg wprowadził protokół obronny. Protagonista i kanclerz Niemiec...Nie, nie, nie. To już przesada - zakładając, że w ogóle można używać tego słowa w kontekście powieści Eduardo Mendozy.

Na szczęście - lub niestety, kwestia indywidualna -...

Tłumacz jest ważny. Dlatego ta część przygód wydawała mi się troszkę odstająca od poprzednich awantur barcelońskiego fryzjera. To część zwariowana. Być może zbyt pokręcona. Na plus zaliczyć można uroczego dziadka Siao i niewątpliwie przenikliwą analizę metody chińskiej ekspansji. Tło okazało się zabawniejsze od głównego wątku. Za bardzo odjechane.

Tłumacz jest ważny. Dlatego ta część przygód wydawała mi się troszkę odstająca od poprzednich awantur barcelońskiego fryzjera. To część zwariowana. Być może zbyt pokręcona. Na plus zaliczyć można uroczego dziadka Siao i niewątpliwie przenikliwą analizę metody chińskiej ekspansji. Tło okazało się zabawniejsze od głównego wątku. Za bardzo odjechane.

“Awantura o pieniądze albo życie” to moje drugie spotkanie z twórczością Eduardo Mendozy. Pierwsze zakończyło się lekkim rozczarowaniem (“Brak wiadomości od Gurba”),ale postanowiłam dać autorowi jeszcze jedną szansę. “W końcu skoro tylu ludzi go zachwala, to musi coś w tym być” - tak założyłam. Faktycznie tym razem się nie rozczarowałam. Szkoda tylko, że było to spowodowane obniżeniem moich oczekiwań, a nie fenomenem powieści.

Damski fryzjer na prośbę nastolatki o imieniu Quesito postanawia zbadać sprawę nagłego zaginięcia swojego przyjaciela sprzed lat. Dzięki swym nietuzinkowym metodom i grupie znajomych dowiaduje się, że Rómulo Przystojniak jest prawdopodobnie zamieszany w plan zamachu na ważną personę w Europie.

Historii nic nie brakuje. Owszem, jest przerysowana i absurdalna( taki pewnie był zamiar),ale nastawiałam się na to. Mimo to niespecjalnie mnie wciągnęła.W sumie nie obchodziło mnie, co wyjdzie z tej całej afery. Do końca dobrnęłam tylko dzięki narracji, która swoją lekkością, nie popsuła mi przyjemności z czytania.

Polubiłam postaci, w tym głównego bohatera. Byli, zabawni, sympatyczni, nietuzinkowi i nikt mnie nie irytował (no, może momentami Quesito).

Więc z czym problem? Chyba w nastawieniu. Kierowana opiniami innych czytelników spodziewałam się po książkach Mendozy niebanalnego humoru, czegoś, co rozbawi mnie do łez, a podczas czytania dwa razy się uśmiechnęłam. Przy “Brak wiadomości u Gurba” było podobnie. Nie trafia do mnie ta forma żartu, a autor właśnie dzięki niej osiągnął swój sukces.

Na półce w mojej biblioteczce leży jeszcze “Trzy żywoty świętych”. Jeśli to mnie nie przekona do twórczości pana Mendozy, to zamierzam sobie odpuścić już na stałe jego książki.

“Awantura o pieniądze albo życie” to moje drugie spotkanie z twórczością Eduardo Mendozy. Pierwsze zakończyło się lekkim rozczarowaniem (“Brak wiadomości od Gurba”),ale postanowiłam dać autorowi jeszcze jedną szansę. “W końcu skoro tylu ludzi go zachwala, to musi coś w tym być” - tak założyłam. Faktycznie tym razem się nie rozczarowałam. Szkoda tylko, że było to...

Super książka na poprawę złego humoru :) ocena jest wysoka ze względu na jej przezabawnych bohaterów, prostotę przekazu oraz niezapomnianego fryzjera - detektywa.

Super książka na poprawę złego humoru :) ocena jest wysoka ze względu na jej przezabawnych bohaterów, prostotę przekazu oraz niezapomnianego fryzjera - detektywa.

Wyjątkowo całą książkę przemęczyłam, a początek był najgorszy i już myślałam, że zrezygnuję. Ale zmogłam ją, pod koniec zrobiło się już ciekawiej. Jak dla mnie w książce pozostało wiele zgrzytów - nie pasowała mi w zupełności scena z Angelą Merkel. Jest ona po prostu niemożliwa do spełnienia. Mogło być lepiej.

Wyjątkowo całą książkę przemęczyłam, a początek był najgorszy i już myślałam, że zrezygnuję. Ale zmogłam ją, pod koniec zrobiło się już ciekawiej. Jak dla mnie w książce pozostało wiele zgrzytów - nie pasowała mi w zupełności scena z Angelą Merkel. Jest ona po prostu niemożliwa do spełnienia. Mogło być lepiej.

Kto wcześniej nie czytał o przygodach damskiego fryzjera z Barcelony, powinien po tę książkę sięgnąć i zapewnić sobie dwa wieczory doskonałego humoru. Kto fryzjera zna z wcześniejszych przygód, dostanie dokładnie to samo, przyjemną i lekką lekturę podszytą lekkim absurdem i specyficzną literacką manierą.

Kto wcześniej nie czytał o przygodach damskiego fryzjera z Barcelony, powinien po tę książkę sięgnąć i zapewnić sobie dwa wieczory doskonałego humoru. Kto fryzjera zna z wcześniejszych przygód, dostanie dokładnie to samo, przyjemną i lekką lekturę podszytą lekkim absurdem i specyficzną literacką manierą.

Książki o fryzjerze damskim albo się kocha albo porzuca po kilku pierwszych stronach. Specyficzny język powieści, nietuzinkowa narracja oraz niezwykły główny bohater to sprawiają. A w szczegółach wygląda to następująco. Język. Można uznać, że narrator ma skłonności do horrendalnego ględzenia, lecz można zachwycać się nad trafnymi oraz ironicznymi uwagami. Na przykład: „Klimat Barcelony, stały, umiarkowany, wilgotny i przesycony solnymi wyziewami, cieszy się zasłużoną sławą wśród wirusów i bakterii”. Akcja powieści. Toczy się. W różnym tempie. Wydarzenia następują po sobie czasami rozwlekle, czasami z szybkością błyskawicy. Kolejność zdarzeń często ma niewiele wspólnego z logiką. W jaki sposób nasz główny bohater jest w stanie rozwikłać zagadki kryminalnego tego nie wie nikt. One po prostu rozwiązują się same. Bohaterowie. To postacie różnorodne, lecz zazwyczaj z tak zwanego marginesu. Przykład? Bardzo proszę. „Biorąc pod uwagę, że już wcześniej przebywał w zakładzie dla psychicznie chorych, są zdecydował się umieścić go w instytucji o podobnych cechach. Jako że instytucje te należały do zakładu ubezpieczeń społecznych, Romulo Przystojniak od kilku miesięcy czekał na wolne miejsce”. Nie będę ukrywać, że należę do stronnictwa tych, którzy zaśmiewają się podczas lektury książek autorstwa pana Mendozy, zatem nie pozostaje mi nic innego, jak tylko je polecić.

Książki o fryzjerze damskim albo się kocha albo porzuca po kilku pierwszych stronach. Specyficzny język powieści, nietuzinkowa narracja oraz niezwykły główny bohater to sprawiają. A w szczegółach wygląda to następująco. Język. Można uznać, że narrator ma skłonności do horrendalnego ględzenia, lecz można zachwycać się nad trafnymi oraz ironicznymi uwagami. Na przykład:...