Album „Thor: Kto dzierży młot” to zbiór 5 historii. Pierwsza z nich stanowi kontynuacje wydarzeń z komiksu „Thor Gromowładna”. Kolejne 3 historie odpowiadają kolejno o: Królu Thorze, Potężnej Thor oraz o Młodym Księciu Asgardu. Ostatnią część albumu stanowi 10 zeszyt z serii „What if” (1977). Jak dla mnie omawiany dzieło, to najsłabsza pozycja, jeśli chodzi o te, które opowiadają o przygodach „Potężnej Thor” (przynajmniej w większej części swojej zawartości).

Zacznę swoje narzekania od kwestii wizualnych. Na pierwszy odstrzał pójdzie okładka, która wygląda nijak. Nie zwracałbym na to większej uwagi, gdyby nie to, że pozostałe albumy opowiadające o „Potężnej Thor” znacznie lepiej prezentują się w tym aspekcie. Jeśli chodzi o aspekty wizualne samych historii, to cóż, nie będę ukrywał, że dwie z pięciu nieprzypadły mi do gustu. Pierwsza z nich opowiada o przygodach naszej nowej Thor. Chodzi rysunki zastosowane w tej historii są całkiem, całkiem to zastosowana paletę barw, totalnie mi jakoś nie pod pasowała. Czytając ją miałem wrażenie, że obserwujemy czyjś sen… Drugą historią, która mi się nie spodobała graficznie, była ta opowiadająca o przygodzie Młodego Księcia Asgardu. Nie wiem, czemu, ale zastosowany w niej styl graficzny kojarzy mi się z jakimiś głupimi animacjami. Pozostałe historie, podobały mi się wizualnie albo nie mam do nich żadnych zastrzeżeń.

Przejdźmy jednak, w końcu do tego, jak wypadają przedstawione w albumie historie, jeśli chodzi o aspekt fabularny. Zacznijmy może od tego, co uważam za ciekawe (od pozytywów). W pierwszej historii będącej kontynuacją wątków z „Thor: Gromowładna” najciekawszymi elementami były: śledztwo Odisona na temat, kto jest godny Mjolnira, a także geneza Dario Agera (jako Minotaura). Drugim największym plusem omawianego albumu, jest jak dla mnie historia o Królu Thorze.

Teraz przejdę do swoich uwaga co do omawianego albumu. Zacznę od tego, że dwie przedstawione w komiksie historie były dla mnie po prostu nudne, co gorsze są to te same historię, które nie podobały mi się również wizualnie. Mam wrażenie, że dodano je, tylko, by album miał odpowiednią objętość. Zdecydowanie, ciekawszy i ładniejszy wizualnie wydał mi się dodany na końcu albumu zeszyt z serii „What if”.

Największy problem mam jednak z główną historią, która nie dość, że jest za krótka, to jeszcze niewiele ciekawego wnosi do postaci „Potężnej Thor”, no poza tym, że na jej końcu poznajemy tożsamość kobiety, która okazała się godna Mjolnira…

Myślę, że na tym skończę swoją opinię i przejdę w końcu do podsumowania. Album nie jest na pewno jakiś beznadziejny, ale nie jest to dzieło dobre, przynajmniej dla mnie. Moja końcowa ocena dla niniejszego dzieła to ocena 6/10 – niezły (wg skali film-webowej).

Album „Thor: Kto dzierży młot” to zbiór 5 historii. Pierwsza z nich stanowi kontynuacje wydarzeń z komiksu „Thor Gromowładna”. Kolejne 3 historie odpowiadają kolejno o: Królu Thorze, Potężnej Thor oraz o Młodym Księciu Asgardu. Ostatnią część albumu stanowi 10 zeszyt z serii „What if” (1977). Jak dla mnie omawiany dzieło, to najsłabsza pozycja, jeśli chodzi o te, które...

Bardzo polubiłem Thora w wykonaniu Jasona Aarona. To jest dobra kontynuacja, choć treści tym razem niewiele. Na tom składają się tylko 3 zeszyty głównej serii, reszta to Annual i "What it...", które są zwykłymi zapychaczami. Z tego warto przeczytać jedynie pierwszą, krótką opowieść z Annuala o Królu Thorze, reszta pomijalna. Główna fabuła ładnie się rozwija i jak zwykle są świetnie rysunki. Komiks nie próbuje udawać czegoś czym nie jest - to czysta i bardzo przyjemna rozrywka. Mnie się niezmiennie podoba i czytam dalej.

Bardzo polubiłem Thora w wykonaniu Jasona Aarona. To jest dobra kontynuacja, choć treści tym razem niewiele. Na tom składają się tylko 3 zeszyty głównej serii, reszta to Annual i "What it...", które są zwykłymi zapychaczami. Z tego warto przeczytać jedynie pierwszą, krótką opowieść z Annuala o Królu Thorze, reszta pomijalna. Główna fabuła ładnie się rozwija i jak zwykle są...

Komiks Jasona Aarona ,,Thor Gromowładna: kto dzierży młot?” jest kontynuacją wątków zawartych w pierwszym tomie. Thor nadal prowadzi swoje prywatne śledztwo, aby ustalić kto stał się nowym właścicielem młota, dającego moc boga piorunów. W międzyczasie nowa Thor próbuje pokrzyżować plany złowrogiej korporacji Roxxon oraz Malekithowi, króla mrocznych elfów. Oprócz głównej historii w tomie znalazły się dodatkowe, krótkie opowiastki z Thorem, gdzie w jednej z nich sam Asgardczyk upija Mefisto oraz komiks z serii What if…, gdzie przedstawiane są losy Jane Foster, dzierżącą młot Thora.
Drugi tom Gromowładnej odstaje niestety poziomem od pierwszego tomu. Główny wątek jest bardzo ciekawy. Finał, gdzie poznajemy główną tożsamość nowej Thor jest bardzo zaskakujący oraz satysfakcjonujący. Niestety pozostałe historie psują ogólny obraz tego komiksu. Krótkie annuale z Thorem nie są bezpośrednio związane z główną historią (poza jedną, gdzie nowa Thor musi udowodnić świcie poprzedniego Thora, że jest godna jego młota). Nie wnoszą nic ciekawego oraz odkrywczego. Są po prostu uzupełnieniem tego tomu, aby zapełnić cały arkusz drukarski. Zabawna, choć ciężka w lekturze (przede wszystkim przez inny język opowiadania historii oraz przez anachronizmy) jest historia Jane Foster jako Thor z 1977 r. Oprawa wizualna, przez zbiór tak wiele historii, jest nierówny. Bardzo podobają mi się rysunki związane z główną opowieścią. Są żywe oraz bardzo szczegółowe. Ciekawe prezentują się również ilustracje związane z opowieścią, gdy Thor upije Mefisto, ponieważ utrzymane są w cartoonowym stylu. Reasumując, najnowszy tom Gromowładnej jest skierowany głównie dla fanów najnowszych przygód Thora, ponieważ wreszcie, po kilku zeszytach poznajemy prawdziwą tożsamość nowego boga piorunów. Reszta, myślę, że może sobie odpuścić zakup albo zapoznać się z tą opowieścią w bibliotece.

Komiks Jasona Aarona ,,Thor Gromowładna: kto dzierży młot?” jest kontynuacją wątków zawartych w pierwszym tomie. Thor nadal prowadzi swoje prywatne śledztwo, aby ustalić kto stał się nowym właścicielem młota, dającego moc boga piorunów. W międzyczasie nowa Thor próbuje pokrzyżować plany złowrogiej korporacji Roxxon oraz Malekithowi, króla mrocznych elfów. Oprócz głównej...

Drugi tom Thor:kto dzierży młot to trzy zeszyty, które nadal ciekawie kontynuują i zamykają niektóre wątki z poprzedniego tomu. To solidne i przyjemne czytadło, po które warto sięgnąć. Dodatkowo dostajemy annual z trzema krótkimi dość śmiesznymi historyjkami i klasyczny, ale całkiem niezły zeszyt z serii What If z 1977 roku w którym to Jane Foster znajduje mjolnir. Naprawdę Godna lektura. Teraz pozostaje mi tylko czekać na Tajne Wojny, które zostaną wydane już w listopadzie.

Drugi tom Thor:kto dzierży młot to trzy zeszyty, które nadal ciekawie kontynuują i zamykają niektóre wątki z poprzedniego tomu. To solidne i przyjemne czytadło, po które warto sięgnąć. Dodatkowo dostajemy annual z trzema krótkimi dość śmiesznymi historyjkami i klasyczny, ale całkiem niezły zeszyt z serii What If z 1977 roku w którym to Jane Foster znajduje mjolnir. Naprawdę...

KIM JEST THORKA

Jason Aaron nie jest scenarzystą, którym bym się zachwycił. Jego komiksy to najczęściej typowe do bólu, proste opowiastki rozrywkowe oparte nie na oryginalnych pomysłach, a powielaniu tego, co każdy czytał wielokrotnie. Niektórzy lubią to, co już znają, ale ja wolę raczej więcej inwencji. Dlatego do pierwszego tomu przygód kobiecej wersji Thora podchodziłem ze sporymi obawami. Z jednej strony poprzednie dokonania Aarona na polu opowieści o Gromowładnym nie zwaliły mnie z nóg, a przy okazji kobiecych interpretacji czołowych herosów Marvela było już całe mnóstwo, z drugiej scenarzysta miewa czasem naprawdę udane fabuły. Sięgnąłem więc i byłem bardzo przyjemnie zaskoczony, dlatego też z ochotą zapoznałem się z drugim - i zarazem ostatnim - tomem przygód Thorki i muszę przyznać, że warto było.

Cała historia jest bardzo prosta. Thor, po wydarzeniach z "Grzechu pierworodnego" stał się niegodnym i przestał móc korzystać z Mjolnira. Co ciekawe, nawet sam Odyn nie był w stanie podnieść młota, a tymczasem pojawiła się kobieta, która okazała się godna tej broni i stała się nową Gromowładną. Thor nie może zrozumieć co właściwie się stało, jest też ciekaw kto kryje się pod maską. Zaczyna prowadzić własne śledztwo, które staje się jego swoistą obsesją. Ale to tylko jedna strona medalu. Sytuacja między Odynem i Freją staje się coraz bardziej napięta, a Mroczny Elf zaczyna swoje knowania. Jednocześnie Thorka staje do walki z Niszczycielem. Czy jej tożsamość i tajemnice wyjdą wreszcie na jaw i co to wszystko będzie oznaczało dla Thora?

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/09/thor-2-kto-dzierzy-mot-jason-aaron.html

KIM JEST THORKA

Jason Aaron nie jest scenarzystą, którym bym się zachwycił. Jego komiksy to najczęściej typowe do bólu, proste opowiastki rozrywkowe oparte nie na oryginalnych pomysłach, a powielaniu tego, co każdy czytał wielokrotnie. Niektórzy lubią to, co już znają, ale ja wolę raczej więcej inwencji. Dlatego do pierwszego tomu przygód kobiecej wersji Thora podchodziłem...

Chciałabym przeczytać WIĘCEJ o Kobiecie Thor! To była fantastyczna przygoda.

Chciałabym przeczytać WIĘCEJ o Kobiecie Thor! To była fantastyczna przygoda.

Połowa tomu świetna, natomiast druga połowa to zapychacz, który bardzo źle się zestarzał. Jest to interesujące jako ciekawostka i dowód na recycling pomysłów, ale ciężko się to czyta.

Połowa tomu świetna, natomiast druga połowa to zapychacz, który bardzo źle się zestarzał. Jest to interesujące jako ciekawostka i dowód na recycling pomysłów, ale ciężko się to czyta.