UFFF wreszcie skończyłam.
Po natrafieniu na tą książkę nie czuję się z tego powodu szczęściarą.
Logan jest żołnierzem, który podczas misji w Iraku odnajduje zdjęcie nieznajomej. Ciągle mając je w kieszenie udaje mu się przetrwać bomy-pułapki, zasadzki i inne codzienności wojenne. Uznaje je za swój talizman i postanawia odnaleźć dziewczynę z fotografii.
Po jakiego grzyba? Nie wiem.
Książka jest za długa, wszystkie najistotniejsze kwestie poruszane w książce można by śmiało skrócić do 50-stronicowej nowelki. Sparks ma tendencję do niepotrzebnych dialogów, z których niewiele wynika. Tutaj jednak wyjątkowo mnie to irytowało. Do tego stopnia, że nie byłam w stanie jej długo czytać.
Bohaterowie niejacy, nie sposób się z nimi zaprzyjaźnić. Są płascy, jednowymiarowi, borykają się z problemami zdjęcia jakby była to co najmniej kwestia ubóstwa na świecie. Do tego te długaśne monologi, przemyślenia. Kompletnie o niczym.
Największy jednak minus to miłość, której na kartach "Szczęściarza" po prostu nie czuć. O ile "Pamiętnik" przesiąknięty był uczuciami, rodząca się namiętnością i miłością zdolną przetrwać lata. O tyle tutaj nie czuć kompletnie nic. Sparks wielokrotnie podkreśla ogrom uczucia rodzącego się pomiędzy Loganem a Beth. Ja tego jednak kompletnie nie czuję. A to w końcu książka o miłości miała być.
No i oczywiście zakończenie. Przewidywalne, bardzo w stylu Sparksa, jeżeli wiecie o co chodzi.

UFFF wreszcie skończyłam.
Po natrafieniu na tą książkę nie czuję się z tego powodu szczęściarą.
Logan jest żołnierzem, który podczas misji w Iraku odnajduje zdjęcie nieznajomej. Ciągle mając je w kieszenie udaje mu się przetrwać bomy-pułapki, zasadzki i inne codzienności wojenne. Uznaje je za swój talizman i postanawia odnaleźć dziewczynę z fotografii.
Po jakiego grzyba?...