Autorka sama była w sekcie. Napisana poprawnie, ale historia nijak mnie nie poruszyła. Trochę chaos w narracji, przeskakiwanie z czasu w czas, z trzeciej osoby narratora do pierwszej...
Może nie do końca rozumiem, bo zupełnie nie wyobrażam sobie, żebym tak żyła długie lata pod czyjeś dyktando albo bita i poniżana. Prędzej zabiłabym w obronie własnej.

Autorka sama była w sekcie. Napisana poprawnie, ale historia nijak mnie nie poruszyła. Trochę chaos w narracji, przeskakiwanie z czasu w czas, z trzeciej osoby narratora do pierwszej...
Może nie do końca rozumiem, bo zupełnie nie wyobrażam sobie, żebym tak żyła długie lata pod czyjeś dyktando albo bita i poniżana. Prędzej zabiłabym w obronie własnej.

#czytam_se
⠀
"Je­że­li weź­mie się dwie hi­sto­rie albo wię­cej i zmie­sza się je ze sobą, otrzy­ma się za jed­nym za­ma­chem cał­ko­wi­tą praw­dę i to­tal­ne kłam­stwo, po­wie­dział wtedy Franz. To zbija z tropu i jest nie­sa­mo­wi­cie efek­tyw­ne."
⠀
Ostatnia, III część z Wyspą Mgieł. I szczerze przyznam, że mam bardzo mieszane uczucia. W moim sercu sinusoida, ponieważ pierwsza część była dobra, druga zdecydowanie lepsza, a ta wróciła do poziomu dobrej, nie wzbiła się wyżej. Wiele tu wątków, które bym ominęła lub poprowadziła inaczej, bo szczerze powiem, irytowały mnie.
⠀
Od wspominanych w II tomie wydarzeń minęło 15 lat. Sofia wraz z mężem i córką żyją i mają się całkiem dobrze. Razem prowadzą coś w rodzaju schroniska dla osób, które również z sekty uciekły. Do czasu, aż przez Szwecję przechodzi niszczący wszystko huragan. Schronisko zostaje zrównane z ziemią, a spod niej na nowo powraca Franz Oswald. Niczym Feniks z popiołów odradza się i zrobi wszystko, by powoli lecz skutecznie dojść blisko Sofii.
⠀
Pojawia się też wątek jego synów, co było dla mnie bardzo ciekawe. Dwie osoby, dwa różne bieguny. Ale nie zdradzę Wam nic więcej.
Według mnie cała trylogia zasługuje na poznanie, a jak już się zdecydujecie, dajcie znać co o niej sądzicie.

#czytam_se
⠀
"Je­że­li weź­mie się dwie hi­sto­rie albo wię­cej i zmie­sza się je ze sobą, otrzy­ma się za jed­nym za­ma­chem cał­ko­wi­tą praw­dę i to­tal­ne kłam­stwo, po­wie­dział wtedy Franz. To zbija z tropu i jest nie­sa­mo­wi­cie efek­tyw­ne."
⠀
Ostatnia, III część z Wyspą Mgieł. I szczerze przyznam, że mam bardzo mieszane uczucia. W moim sercu sinusoida, ponieważ...

Ile razy sekta może powrócić na nowo ? Ile trzeba żeby doszczętnie ją zniszczyć ?

"ᴛʀᴜᴅɴᴏ ᴍɪ ᴘɪsᴀć ᴏ ᴛʏᴍ, ᴏ ᴄᴢʏᴍ ᴛᴇʀᴀᴢ ᴍᴜsᴢę ᴏᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪᴇć. ʙᴏ ᴛᴏ ᴄɪ sɪę ɴɪᴇ sᴘᴏᴅᴏʙᴀ. ᴀɴɪ ᴛʀᴏᴄʜę".

To trzeci już tom, w którym fabuła zaczyna się po 15 latach. Czy to nie dość wystarczająco czasu by zapomnieć o żądzy zemsty? Jak się okazuje nie.
Franz Oswald wraca, tym razem silniejszy i nie sam.. Towarzyszą mu bowiem jego własne dzieci, wychowane na Wyspie Mgieł. Za fasadą człowieka wyczulonego na potrzeby środowiska zyskuje popularność, za murami posiadłości ViaTerra w dalszym ciągu jest tyranem terroryzujacym nie tylko swoich "pracowników", ale także swoje własne dzieci, ich matkę, a także dzieci zapisane do tutejszej szkoły wybudowanej przez niego.

Autorka szczegółowo obrazuje życie oraz nauczanie dzieci na wyspie, ale drakońskie metody wprowadzone przez Oswalda przyprawiają o gęsią skórkę😳
Śledzimy także losy Sofii, która 15 lat temu uciekła z owej wyspy, obecnie wraz z Benjaminem i ich córką prowadzą poukładane życie. Ale czy zdołają ukryć się przed wzrokiem Franza?

Akcja rozwija się dynamicznie, autorka raz po raz czymś zaskakuje, czytaniu towarzyszą nieustanne emocje i dreszcz strachu czający się tuż za rogiem.
Każdy z bohaterów natomiast został wyraziście nakreślony co wprowadza więcej smaku.
Niestety zarówno Sofiia jak i jej córka niesamowicie irytowały mnie swoją naiwnością. Sofiia zachowywała się tak, jakby nie nauczyła się niczego na błędach, a jej córka nie robiła sobie nic z powagi sytuacji i czyhającego niebezpieczeństwa.
Niemniej jednak lekturę tej książki uważam za udaną.

Ile razy sekta może powrócić na nowo ? Ile trzeba żeby doszczętnie ją zniszczyć ?

"ᴛʀᴜᴅɴᴏ ᴍɪ ᴘɪsᴀć ᴏ ᴛʏᴍ, ᴏ ᴄᴢʏᴍ ᴛᴇʀᴀᴢ ᴍᴜsᴢę ᴏᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪᴇć. ʙᴏ ᴛᴏ ᴄɪ sɪę ɴɪᴇ sᴘᴏᴅᴏʙᴀ. ᴀɴɪ ᴛʀᴏᴄʜę".

To trzeci już tom, w którym fabuła zaczyna się po 15 latach. Czy to nie dość wystarczająco czasu by zapomnieć o żądzy zemsty? Jak się okazuje nie.
Franz Oswald wraca, tym razem silniejszy i nie...

@book.moodpl

„Dzieci sekty” to już trzeci tom serii kryminalnej, thrillerowej „Sekta ViaTerra”. Jest to ostatni tom cyklu. Jeżeli interesują Was zagadnienia związane z sektą, jej obrzędami itd., to książki z tej serii są dla Was idealne. Jest to naprawdę intersująca pozycja, pomimo tego, że to fikcja literacka, to znajdziemy w niej mnóstwo ciekawych treści związanych z życiem w sekcie, wychodzenie z sekty i to jaka panuje w niej manipulacja. Autorka bazuje na własnych doświadczeniach, ponieważ sama była w sekcie, dlatego tym bardziej te historie są wciągające i ciekawe.
Akcja w książce rozpoczyna się 15 lat po ucieczce Sofii z wyspy mgieł. Ma rodzinę, jest szczęśliwa i pomaga innym, którzy uciekli z sekty. Ale pojawia się też on ? A mianowicie kto ? Tego dowiecie się sięgając po tę książkę.
Przyznam szczerze, że temat sekt od zawsze jest interesujący, tzn. wzbudza emocje i ciekawi ludzi. Też warto zapoznać się z poprzednimi częściami serii. Bo o ile tutaj bliżej poznajemy losy Sofii, to wydarzenia z poprzednich tomów przewijają się w tle. Ta seria według mnie może posłużyć jako przestroga. Wszystkie trzy tomy opisują mechanizm sekty, to co tam się dzieje, ucieczka z niej, ale też pokazuje, że pomimo wyjścia z sekty, zawsze można wrócić, bo te osoby mają tak słabą psychikę i są podatne na manipulacje.

@book.moodpl

„Dzieci sekty” to już trzeci tom serii kryminalnej, thrillerowej „Sekta ViaTerra”. Jest to ostatni tom cyklu. Jeżeli interesują Was zagadnienia związane z sektą, jej obrzędami itd., to książki z tej serii są dla Was idealne. Jest to naprawdę intersująca pozycja, pomimo tego, że to fikcja literacka, to znajdziemy w niej mnóstwo ciekawych treści związanych z...

„Piętnaście lat czy piętnaście minut, co to za różnica? Jedyne, co się liczy, to odpowiedni moment.”

Minęło całe piętnaście lat, odkąd opuściłaś na dobre mury sekty. Dziś mieszkasz w spokojnym miasteczku, prowadzisz schronisko dla uciekinierów i wiedziesz normalne, rodzinne życie, o którym zawsze pragnęłaś. Przepracowałaś dawne traumy i odsunęłaś od siebie każde wspomnienie o tym, co działo się za murami Via Terra. Wyszłaś za Beniamina, najbardziej spolegliwego i dobrodusznego mężczyznę, jakiego tylko można było znaleźć – choć w tym przypadku można raczej stwierdzić, że to on znalazł Ciebie, jeszcze za czasów Waszego członkostwa w sekcie. Wspólnie wychowujecie piętnastoletnią córkę, która… być może wcale nie jest jednak dzieckiem Twojego męża. Oboje nie chcecie jednak otwierać puszki Pandory, którą mogłoby się okazać wykonanie testu DNA – istnieje bowiem wielkie prawdopodobieństwo, że Wasza Julia tak naprawdę nie jest Wasza – a w połowie makiawelicznego lidera Via Terra, który przed laty dopuścił się na Tobie gwałtu. Uważacie, że błędy rodziców i tragiczny los, który stał się ich udziałem, nie powinny nijak rzutować na nastolatkę. Żyjecie więc sobie całkiem sielankowo w błogiej nieświadomości, dopóki nad Szwecją nie pojawia się groźny orkan, który wywróci do góry nogami nie tylko budynki, ale i całą Waszą skrzętnie budowaną egzystencję.

„Niektórzy utknęli w bagnie kłamstw, z którego nie mogli się wyrwać.”

Dowodzący dawniej sektą Via Terra Franz Oswald o diabelskim charakterze i jeszcze bardziej szatańskiej osobowości typowego lidera, porywającego tłumy, na wiele lat usunął się w cień. Nie wiadomo, czym obecnie zajmuje się grupa jego popleczników – wszystko to do czasu klęski żywiołowej, kiedy wietrzy on swoją szansę i nagle staje się jedną z popularniejszych osób na świecie, przewodząc organizacjom pomocowym poszkodowanym i szerząc nowy program naprawy rzeczywistości w tak zatrważających jak obecne okolicznościach. Franz uważa się za jednego z ocalałych, którzy są odpowiedzialni za to, by przewodzić grupie wybrańców – którą zresztą w cichości przez ostatnie lata pieczołowicie tworzył. Na terenie Via Terra powstała szkoła – choć w rzeczywistości przypominająca rosyjski gułag, dla postronnych jawiąca się jako placówka kształcąca jedynie wybitne jednostki. To właśnie do niej uczęszczali również jego dwaj synowie, których chciał za wszelką cenę ukształtować na swoje podobieństwo i wykorzystać w kolejnym ze swoich chorych planów. Misji, która jest nierozerwalnie powiązana z Tobą…

„Jeżeli weźmie się dwie historie albo więcej i zmiesza się je ze sobą, otrzyma się za jednym zamachem całkowitą prawdę i totalne kłamstwo. To zbija z tropu i jest niesamowicie efektywne.”

Kiedy Franz tak mądrze peroruje dziś o naprawie świata i znowu porywa tłumy, nikt nie pamięta już o grzechach, których dopuścił się w przeszłości. Jest przywódcą. Wzorem. Idolem. Co gorsza, również i dla Twojej córki Julii, która swoją ekspresyjną i wielobarwną osobowość lubi wyrażać również poprzez durzenie się w zdecydowanie niebezpiecznych mężczyznach. Nastolatka nie ma jednak najmniejszej świadomości tego, że wciąż przystojny pomimo upływu półtorej dekady Franz mógłby być jej ojcem… i że ten w dalszym ciągu jest owładnięty nieprzemijalną obsesją na Twoim punkcie. Niebezpiecznym uczuciem, dla którego jest w stanie zrobić absolutnie wszystko – nie tylko wykorzystać Twoją zbuntowaną, choć dalej niewinną córkę, ale i szkoloną twardą ręką grupę młodzieży. Już wkrótce okaże się, że szalejący orkan mógł być najmniejszym z Twoich zmartwień i najlżejszym z niebezpieczeństw…

Czy dzieci mogą lub nawet powinny ponieść odpowiedzialność za grzechy swoich rodziców? Jak szybko zaciera się granica pomiędzy szaleństwem a miłością? I kiedy (albo czy w ogóle) należy powiedzieć sobie: dość?

„Jestem częścią efektu kuli śnieżnej, jak lawina albo tsunami, czegoś, czego nie miałem szansy powstrzymać.”

Choć jestem zdecydowaną zwolenniczką jednotomowych powieści, napisana przez szwedzką pisarkę Mariette Lindstein seria opowiadająca losy sekty Via Terra i jej członków, zdecydowanie mnie wciągnęła. „Dzieci sekty” to trzecia część, która zdecydowanie nie ustępuje poziomem dynamiki fabuły poprzednim tomom i wciąga w wir wydarzeń bez reszty. Skandynawscy autorzy mają to do siebie, że lubią okraszać swoje historie opieszałością i zbyt dużą ilością opisów, czego na szczęście w tym przypadku nie ma. Jedyną wadą tego tomu jest (po raz kolejny) dość irracjonalne i zgoła naiwne postępowanie głównej bohaterki Sofii, która nie wyciąga absolutnie żadnych nauczek z przeszłych doświadczeń. Uwierzenie w magiczną przemianę własnego oprawcy? Dlaczego by nie. Doskonałym kontrastem jest jednak postać jej córki Julii – typowej, zbuntowanej nastolatki, której impertynenckie i buńczuczne zachowanie oraz barwną osobowość odebrałam w sposób bardzo bliski; myślę, że mając naście lat byłam do niej niezwykle podobna. Za niezwykle pociągającą uznałam jej znajomość z diabolizowanym Franzem, której finał okazał się zresztą nader zaskakujący. Co otrzyma się, zestawiając ogień z ogniem? No właśnie… 😉

„Chciała to zrobić, mimo że było to niedozwolone – a może właśnie dlatego.”

Zakończenie przypadło mi do gustu. Uważam, że takie właśnie powinno być. Mam jednak nadzieję, że kolejny tom przyniesie w końcu jakąś mądrość u Sofii, a także nada więcej charakteru jej zupełnie miałkiemu mężowi Beniaminowi, który z dużą dozą prawdopodobieństwa nie jest nawet świadom tego, że żyje i może podejmować jakiekolwiek samodzielne decyzje. Fabularnie to była zdecydowanie dobra część trzecia. 8/10

„Wątpliwości potrafią czasem sprawiać większy ból niż kary fizyczne. Wyniszczają człowieka.”
instagram.com/thrillerly

„Piętnaście lat czy piętnaście minut, co to za różnica? Jedyne, co się liczy, to odpowiedni moment.”

Minęło całe piętnaście lat, odkąd opuściłaś na dobre mury sekty. Dziś mieszkasz w spokojnym miasteczku, prowadzisz schronisko dla uciekinierów i wiedziesz normalne, rodzinne życie, o którym zawsze pragnęłaś. Przepracowałaś dawne traumy i odsunęłaś od siebie każde...

"Dzieci sekty" to trzeci i ostatni tom opowiadający o sekcie Viaterra. Jeśli interesuje Was taka tematyka, to moim zdaniem warto zapoznać się z tą historią. Mimo tego, że jest to fikcja literacka, autorka w bardzo fajny sposób przedstawia życie w sekcie, ucieczkę z niej, a także ponowne odnajdywanie się w prawdziwym życiu.
Autorka wykorzystała tutaj swoje własne doświadczenie z tym związane, ponieważ sama była członkinią sekty przez wiele lat.

Fabuła tego tomu, zaczyna się 15 lat po ucieczce Sofii z wyspy mgieł. Ma ona teraz męża i córkę. Wiedzie szczęśliwe życie, a zarazem pomaga też innym ludziom, którzy uciekli z sekty.
Franz nadal przewodzi w Viaterra, jednak na te wszystkie lata wycofał się z życia medialnego. Na wyspie wychowuje swoich dwóch synów, dla których stworzył nawet odpowiednią szkołę. Czy jest to tylko cisza przed burzą?

Ta historia w szczegółowy sposób opowiada o życiu i nauczaniu dzieci w sekcie. Czy są one w stanie odróżnić dobro od zła, jeśli kształtuje się ich osobowość w tak drastyczny sposób? Wątek dorastania w sekcie jest zdecydowanie bardzo ciekawy i otwierający oczy na wiele.

Akcja jest dynamiczna przez co wiele się dzieje, a czytelnik z każdym kolejnym rozdziałem, wciąga się mocniej w historię. Są też dwie strefy czasowe, które pomagają odnaleźć się i zwrócić uwagę na najważniejsze rzeczy. Jednak najciekawsze są emocje, które ta książka wywołuje, oraz dreszcz strachu na plecach.
Jeśli zaś chodzi o bohaterów, to są świetnie przedstawieni, ale mnie osobiście postawa i zachowanie Sofii strasznie drażniło. Wyglądało to trochę tak, jakby nie potrafiła uczyć się na błędach, a także ochronić własnej córki...

"Dzieci sekty" to trzeci i ostatni tom opowiadający o sekcie Viaterra. Jeśli interesuje Was taka tematyka, to moim zdaniem warto zapoznać się z tą historią. Mimo tego, że jest to fikcja literacka, autorka w bardzo fajny sposób przedstawia życie w sekcie, ucieczkę z niej, a także ponowne odnajdywanie się w prawdziwym życiu.
Autorka wykorzystała tutaj swoje własne...

Jak błędy rodziców wpływają na dzieci?

Sofia od lat wiedzie spokojne i szczęśliwe życie u boku męża Benjamina i córki Julii. Jednak Franz Oswald – przywódca sekty, do której w latach młodości należała kobieta, ponownie zaczyna się nią interesować. Czego Oswald chce od Sofii? Do czego doprowadzi buntownicza natura córki Julii? I co przez te wszystkie lata działo się w sekcie?

Za sprawą trzeciej części serii ViaTerra autorka zabiera czytelników ponownie w otchłań życia w sekcie – tym razem skupiając się na tym, jak w takich organizacjach mogą być traktowane dzieci. Dzieci Ziemi to najnowszy projekt Oswalda – projekt, z którego w książce mamy bezpośrednią relację jednego z jego uczestników. Projekt, który z roku na rok coraz bardziej przeraża…

Autorka ponownie wraca do mechanizmów rządzących sektami, jednocześnie pokazując, że takie organizacje, nawet po odejściu z nich, mogą zatruwać człowiekowi życie… Widać to po Sofii, która, po ponownym ujawnieniu się Oswalda w jej życiu, jest na granicy stabilności psychicznej.

Fabularnie „Dzieci sekty” trzymają poziom poprzednich tomów, natomiast spadek odnotowałam tu w kreacji bohaterów. Bohaterów, których już znamy od dwóch tomów. I których, mniej lub bardziej, darzymy sympatią. Jednak bohaterowie ciw tym tomie podejmują tak nielogiczne decyzje w ilościach wręcz masowych, że momentami ciężko czytało mi się tę książkę (szczególnie Sofia). Ambiwalentne uczucia mam również do kreacji Julii i jej traktowania przez rodziców. Wiadomo, że nastolatki zazwyczaj mają buntowniczą naturę, jednak zachowanie Julii, jej niezważanie na niebezpieczeństwa, pakowanie się w nieznane znajomości…. Może ja po prostu byłam wybitnie zachowawczą nastolatką i nie rozumiem jak mogą nastolatki postępować.

„Dzieci sekty” przerażają okrucieństwem, prześladowaniami i bezmyślnością nastolatków (a także w niektórych przypadkach dorosłych bohaterów),ukazując jednocześnie, że sekta może się o człowieka upomnieć w najmniej spodziewanym momencie…

Moja ocena: 6,5/10

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Bukowy Las.

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni/

Jak błędy rodziców wpływają na dzieci?

Sofia od lat wiedzie spokojne i szczęśliwe życie u boku męża Benjamina i córki Julii. Jednak Franz Oswald – przywódca sekty, do której w latach młodości należała kobieta, ponownie zaczyna się nią interesować. Czego Oswald chce od Sofii? Do czego doprowadzi buntownicza natura córki Julii? I co przez te wszystkie lata działo się w...

„Dzieci sekty” to trzeci tom serii Sekta Via Terra, który co prawda jest fikcją literacką, ale Autorka wykorzystała przy jej pisaniu własne długoletnie doświadczenia, gdy sama była członkinią sekty.

Nie będę ukrywać, że mam z tą częścią mały problem. Przez kilka pierwszych rozdziałów zastanawiałam się czy była potrzeba powstania tego tomu, ponieważ dla mnie historia sekty Via Terra zamknęła się w dwóch poprzednich częściach. Akcja „Dzieci sekty” rozgrywa się 15 lat po ucieczce Sofii z sekty. Obecnie kobieta ma nastoletnią córkę, ułożyła sobie życie z dała od wyspy, wiedzie w miarę normalne życie. Jednak charyzmatyczny przywódca Franz Oswald ponownie powraca i pokazuje światu swoje nowe o liczę i dwóch nastoletnich synów.

Wprowadzenie nowych bohaterów do serii, czyli synów Franza - Thora i Vica, było powiewem świeżości i nowym spojrzeniem na działalność sekty. Poza tym Thor został bardzo ciekawie wykreowany, jako inteligentny, wrażliwy obserwator, który potrafi myśleć samodzielnie mimo środowiska w jakim został wychowany. Postać Franza, przywódcy sekty, który w poprzednich tomach fascynował swoją charyzmą, w tej jedynie budzi politowanie. Przystojny, zadufany buc, w którego działaniach próżno szukać jakiejkolwiek logiki.

Zabrakło mi konsekwencji w działaniach głównej bohaterki Sofii. Spodziewałabym się zupełnie innych działań po osobie z jej historią, z jej doświadczeniami związanymi w sekcie. Całość niestety wypadła mało wiarygodnie. Fabuła jest dość przewidywalna, od początku wiadomo, jak ta historia się skończy, tym bardziej, że została zbudowana na podobnej zasadzie, jak poprzednie tomy.

Moim zdaniem to najsłabsza część tej serii, a zakończenie „Dzieci sekty” wcale nie jest takie definitywne i zamknięte. Może Autorka ma w planach kolejny tom?

„Dzieci sekty” to trzeci tom serii Sekta Via Terra, który co prawda jest fikcją literacką, ale Autorka wykorzystała przy jej pisaniu własne długoletnie doświadczenia, gdy sama była członkinią sekty.

Nie będę ukrywać, że mam z tą częścią mały problem. Przez kilka pierwszych rozdziałów zastanawiałam się czy była potrzeba powstania tego tomu, ponieważ dla mnie historia sekty...

Zdecydowanie najlepsza z całej serii. Od samego początku trzymała w napięciu i akcja nie słabła, nie nudziła.
Pod koniec trochę męcząca - za długa. Wydaje mi się, że mogła by być rozbita na dwie części.

Zdecydowanie najlepsza z całej serii. Od samego początku trzymała w napięciu i akcja nie słabła, nie nudziła.
Pod koniec trochę męcząca - za długa. Wydaje mi się, że mogła by być rozbita na dwie części.

Zdecydowanie lepsza część niż drugi tom. Czyta się dobrze i nawet momentami jest dreszcz emocji.

Zdecydowanie lepsza część niż drugi tom. Czyta się dobrze i nawet momentami jest dreszcz emocji.