Z początkiem nowego roku w końcu nadszedł ten moment, kiedy mogłam sięgnąć po niezwykłą i nietypową książkę, dzięki uprzejmości samej Autorki. Generalnie rzadko czytam poradniki i książki niebeletrystyczne, tutaj natomiast czekało na mnie niezwykle miłe zaskoczenie. Pozwolę sobie wypunktować, dlaczego:

Ta książka powinna zdecydowanie wejść do kanonu pozycji obowiązkowych na wszystkich kursach dla opiekunów osób starszych. Myślę, że równie mocno byłoby to zalecane dla tych, którzy studiują pracę socjalną – nie tylko teoria, ale i praktyka w tym zakresie jest jak najbardziej wskazana. A tutaj mamy fantastycznie opisane przypadki, z jakimi Autorka miała do czynienia. Przypadki wielokrotnie niełatwe i myślę, że naprawdę warto się z tą pozycją zapoznać, zanim podejmie się decyzję o podjęciu się opieki nad osobami starszymi. Ponadto spodobało mi się, że Autorka, nie cukruje, opisuje rzeczywistość bez owijania w bawełnę. Mam wrażenie, że książka jest swoistą metodą na zwentylowanie pewnych emocji, bo sytuacje, przed jakimi została postawiona jako “perełka”, niejednego by przerosły – i dotyczy to zarówno specyfiki opieki nad osobami z demencją, ale i podejścia firm, organizujących takie wyjazdy. Świetnie, że i ten aspekt Autorka opisała, bowiem dzięki temu każdy, kto będzie chciał się podjąć takiej pracy, ma już gotowy praktycznie poradnik, na co zwracać uwagę przy wyborze pracodawcy, jakie pytania zadawać nie tylko w zakresie informacji, które pomogą w lepszej organizacji życia podopiecznego, ale i w temacie przysługujących praw. Warto zwrócić również uwagę na poszanowanie praw samego opiekuna – i warto wiedzieć, jakie kroki tenże może przedsięwziąć.
Demencja. Temat trudny, ponieważ wiele osób często nie zdaje sobie sprawy z tego, jakie mogą być pierwsze jej oznaki i w jaki sposób reagować, zanim będzie za późno. Co mnie nieco przeraziło, to niewielka świadomość rodzin podopiecznych, a może to jednak było zaprzeczenie? By nie myśleć o “problemie”, jakim staje się osoba chora? Bo przecież jest opiekunka. Tu jednak warto również zwrócić uwagę, że opiekunka to nie pielęgniarka, może rozmawiać z rodziną, ale w pewnych sytuacjach to już, mówiąc kolokwialnie, nie jej broszka. Z książki wynika, jak wielu osobom wydaje się, że zatrudnienie opiekunki ściąga im właśnie ten “problem” z głowy. I ciężko czasami im wytłumaczyć, jaki faktycznie jest jej zakres obowiązków.
Książka napisana jest w sposób znakomity. Może to nie jest beletrystyka, ale trzyma w napięciu do samego końca. Język jest bardzo spójny, opisane sytuacje mogłyby posłużyć za kanwę niejednej powieści.
Świetnie opisany jest system opieki nad osobami z demencją i chorobą Alzheimera w Niemczech.

Pomimo znajomości tematu teoretycznie, książka była dla mnie dużym zaskoczeniem. Domyślałam się, jak może taka praca wyglądać opiekunki osoby starszej i że nie jest to praca łatwa. Tym większy szacunek dla każdej osoby, która decyduje się na podjęcie takiej pracy, czasami z wyboru, czasami z konieczności. Ogromny szacunek dla Autorki, że nie poddawała się, ale i wiedziała, kiedy się wycofać. Myślę, że Jej doświadczenia mogą posłużyć kolejnym osobom i dać podstawy wiedzy, jak poruszać się w tym specyficznym zawodzie.

Jeszcze raz serdecznie dziękuję i życzę, by każde kolejne zlecenie było coraz lepsze!

Z początkiem nowego roku w końcu nadszedł ten moment, kiedy mogłam sięgnąć po niezwykłą i nietypową książkę, dzięki uprzejmości samej Autorki. Generalnie rzadko czytam poradniki i książki niebeletrystyczne, tutaj natomiast czekało na mnie niezwykle miłe zaskoczenie. Pozwolę sobie wypunktować, dlaczego:

Ta książka powinna zdecydowanie wejść do kanonu pozycji...