Uf... Już dawno tak grubej książki nie czytałem. Kilka miesięcy czekała na półce (przerażała mnie jej objętość) więc odkładałem na kiedyś. Kiedy już zacząłem czytać, to ciężko mi było się oderwać - spodobała mi się od pierwszych stron. Najbardziej księga pierwsza, czyli Kapitan Trips. Ciekawe postacie z mrocznym wędrowcem na czele, szczypta humoru pomimo narastającej grozy i dość ciekawa fabuła. Dobrze mi się czytało do momentu, gdy dotarłem do rozdziału 38. Początek tego rozdziału jakoś mnie osłabił. Poczułem delikatny niesmak i (choć pewnie nie powinienem oceniać Mistrza) doszedłem do wniosku, że King przesadził. Nie chcąc psuć radochy tym co nie czytali, nie będę opisywał powodów mojego zniesmaczenia. Dodam tylko, że moim zdaniem opowieść nic by nie straciła, gdyby tego rozdziału nie było. Dalej było też ciekawie aż do finału, który niezbyt mi się spodobał. Jak dla mnie był za mało ekscytujący - spodziewałem się poważniejszego starcia między siłami dobra i zła. Na koniec chciałbym podziękować Kingowi za dwie rzeczy. Po pierwsze, za to, że za zagładę nie byli odpowiedzialni wyznawcy Allacha, Chińczycy, Kubańczycy czy Putin. Po drugie, że dobro nie zwyciężyło 4 lipca...

Uf... Już dawno tak grubej książki nie czytałem. Kilka miesięcy czekała na półce (przerażała mnie jej objętość) więc odkładałem na kiedyś. Kiedy już zacząłem czytać, to ciężko mi było się oderwać - spodobała mi się od pierwszych stron. Najbardziej księga pierwsza, czyli Kapitan Trips. Ciekawe postacie z mrocznym wędrowcem na czele, szczypta humoru pomimo narastającej grozy...