„– Świat się czasami kończy i zapomina zabrać cię ze sobą.
Rozumiem”.

To moja czwarta przygoda z książkami pani Jewel – powiedziałabym, że najbardziej wyważona i nie tak szokująca jak pozostałe, ale równie ciekawa i poruszająca. Emocje buzują na każdym kroku: łzy wzruszenia i radości, gniew, rozczarowanie – a to tylko niektóre z nich. Tym razem autorka zrzuca bombę już w prologu, potem jest spokojniej, ale to nie znaczy, że mniej emocjonalnie.

„Nie chcę niczego znajomego – bo właśnie to mnie zniszczyło.
Nie chcę przewidywalności – bo to nic ponad bolesną iluzję.
Kierowanie się rozumem za bardzo boli. Chcę po prostu zaistnieć
w czysto fizyczny sposób”.

Jewel to autorka, której nie można obsadzić w sztywne ramki i powiesić na ścianie – ona łapie za serce i nie chce puścić jeszcze długo po lekturze. Jej stylu i klasy nie można porównać z żadną inną autorką współczesnych romansów. W jednej postaci umieszcza jednocześnie jej dorosłość/dojrzałość i pomysłowość dziecka. Innym wychodzi to karykaturalnie, a Jewel zabawnie i z rozmysłem. Tym samym, pisarka uwalnia od czytelniczego marazmu. Jewel wyróżnia również to, że czasami szokuje i wytrąca z równowagi (akurat nie w tej pozycji), ale nie robi tego dla samego faktu zszokowania, czy też braku pomysłu na daną postać, ale wyraźnie mając na celu coś głębszego i wartego przemyślenia.

„Jesteśmy jak piłeczki obijające się o siebie, skaczące
w przeciwnych kierunkach, aż znów pisane nam jest zderzenie.
A każde kolejne wydaje się bardziej wybuchowe”.

Jewel to jedna z tych autorek, której część czytelników nie lubi, kolejni nie rozumieją, a jeszcze inni uwielbiają – oczywiście jestem w tej trzeciej grupie. Wiadomo, że książki to nie są ciastka, które mają każdemu smakować tak samo. „Pan Perfekcyjny”, to historia o odnajdowaniu drugiej szansy. Nie o wybaczaniu, ale zrozumieniu. Autorka w swoich książkach „postanowiła poćwiczyć sztukę wzmocnienia doznań, zwaną inaczej pisaniem” – moim zdaniem wychodzi jej to znakomicie.

Polecam miłośniczkom nieszablonowych romansów.

„– Świat się czasami kończy i zapomina zabrać cię ze sobą.
Rozumiem”.

To moja czwarta przygoda z książkami pani Jewel – powiedziałabym, że najbardziej wyważona i nie tak szokująca jak pozostałe, ale równie ciekawa i poruszająca. Emocje buzują na każdym kroku: łzy wzruszenia i radości, gniew, rozczarowanie – a to tylko niektóre z nich. Tym razem autorka zrzuca bombę już w...