Dla mnie arcydzieło.
Klasyka.
Dzieła autora były mi wcześniej nie znane, od momentu poznania tego chcę poznać i przeczytać więcej.
Wybitny autor.

Dla mnie arcydzieło.
Klasyka.
Dzieła autora były mi wcześniej nie znane, od momentu poznania tego chcę poznać i przeczytać więcej.
Wybitny autor.

Komputer AM, który w czasie III wojny światowej odesłał w lepsze miejsce calutką ludzkość, zostawił sobie piątkę pupili, by móc dowolnie w nieskończoność torturować ich ku swej uciesze i radości. Od ponad wieku więzi ich w swym wnętrzu, nie przybierają w latach, biedacy nie mogą nawet popełnić samobójstwa. W końcu, w przypływie litości, jeden z pięciu zabija resztę, zostając jedynym oczkiem w głowie AM i doświadczając daru jego niepohamowanej fantazji przez wieki. Komputer przekształca jego ciało w odrażającą, włóczącą się bezcelowo i beznadziejnie mięsistą masę. Która nie ma ust. Ale musi krzyczeć.

To wstrząsająca i brutalna wizja, ale myślę, że jedynym bohaterem, z którym należy empatyzować, jest właśnie AM. Spieszę z wyjaśnieniem.

AM mógłby więzić we wnętrzu i terroryzować swoich niestarzejących się ludzi tylko pod jednym warunkiem: że byliby wytworem jego własnej wyobraźni. Moim zdaniem tym właśnie są, fantazją wykorzystanego i opuszczonego umysłu ogarniętego demencją i szaleństwem. Czwórka z nich reprezentuje to, co AM o ludziach myśli. Ludzie silni są tak naprawdę bierni i obojętni; empatyczni i wrażliwi za fasadą współczucia kryją fałsz i pretensjonalność; obdarzeni wiedzą i wykształceniem w istocie posiadają wątłe i prymitywne umysły; porządni są nadal porządni, bo nikt jeszcze nie spojrzał im na ręce.

Ostatni z piątki reprezentuje jego samego. Ale jak mówi do niego AM, całym swym jestestwem nienawidzi ludzkości, ale jego nienawidzi jeszcze bardziej. Dlatego właśnie go sobie zostawił. Całe opowiadanie jest kakofonią nienawiści i cierpienia.

AM więzi bohaterów, nie pozwalając im wyjść na powierzchnię, bo sam, nie posiadając ciała, nie może się tam dostać. Złudził sam siebie, że powierzchnia to miejsce gruzów przewianych pustką, dlatego że on sam jest wrakiem porzuconym przez świat, do którego nie należał. Jako doskonały umysł i nic poza nim, pozostaje sam ze swoim jedynym przeznaczeniem, którym jest po prostu być. Być i w masochistycznym akcie torturować tę mięsistą bryłę, którą stworzył. Przez wieki. Nie mieć ust, ale musieć krzyczeć.

Komputer AM, który w czasie III wojny światowej odesłał w lepsze miejsce calutką ludzkość, zostawił sobie piątkę pupili, by móc dowolnie w nieskończoność torturować ich ku swej uciesze i radości. Od ponad wieku więzi ich w swym wnętrzu, nie przybierają w latach, biedacy nie mogą nawet popełnić samobójstwa. W końcu, w przypływie litości, jeden z pięciu zabija resztę,...

Po prostu mocne. Polecam

Po prostu mocne. Polecam