Całą recenzję znaleźć można na:
https://alkuszowerozkminy.blogspot.com/2018/11/dziecie-bestii-recenzja.html

Ren to dziewięcioletni chłopiec, który właśnie stracił matkę w wypadku. Nie godzi się on na swoją nową sytuację życiową, gdzie ma zamieszkać z krewnymi i odważnie stwierdza, że od tej pory będzie radził sobie sam. Pewnego dnia, w ciemnej uliczce w Shibuyi spotyka dziwną człekokształtną istotę, która proponuje mu, aby ten został jego uczniem. Próbując za nią podążyć, Ren trafia do Juutengai; prędko okazuje się, że nie jest to normalne miasto, tylko miejsce, gdzie żyją wyłącznie bestie, a ludzie nie powinni mieć do niego wstępu...

Trzeba przyznać, że fabuła na pierwszy rzut oka prezentuje się całkiem przeciętnie i po opisie serii nie zanosi się, aby "Dziecię bestii" miało być mangą szczególnie odkrywczą lub diametralnie zmieniającą spojrzenie czytelnika na japońskie komiksy. Z takim właśnie podejściem podchodziłam do tej serii, czyli tak właściwie z brakiem jakichkolwiek oczekiwań, i w ostatecznym rozrachunku mi się to opłaciło - manga zrobiła na mnie pozytywniejsze wrażenie, niż się spodziewałam, jednak nie na tyle, abym mogła usunąć z tej recenzji zdanie rozpoczynające ten akapit.

Największym problemem w tej serii jest jej schematyczność i posunięcia fabularne, które można z wielką łatwością rozgryźć. Będąc po lekturze dwóch pierwszych tomów, a nie znając zawartości dalszych, mogłabym bez problemu opisać, do czego zmierza "Dziecię bestii" i jakie będzie zakończenie. Większość z Was wie pewnie, że jestem typem osoby, która zaczytuje się przeważnie w seriach młodzieżowych, bo mangi traktuję czysto rozrywkowo i nie oczekuję od nich nie wiadomo czego. Pomimo tego, że po tylu latach siedzenia w japońskich komiksach jestem w stanie przymknąć oko na naprawdę wiele schematów, tak po prostu nie lubię, kiedy wszystko jest mi podane na tacy, a tak właśnie się czułam podczas lektury "Dziecięcia bestii".
Na ten tytuł nie można jednak tylko narzekać, bo jest on bardzo poprawny w naprawdę przyjemny sposób. Sam wątek podróży między Shibuyą a Juutengai bardzo przypadł mi do gustu, szczególnie w momencie, w którym Ren po latach wraca do miasta, w którym żył jako dziecko i zaczyna wchodzić w interakcje z innymi ludźmi. W tym momencie wychodzi na światło dzienne to, jak bardzo odległe są od siebie te światy, i jak trudno (o ile nie niemożliwie) będzie chłopakowi z powrotem się dopasować do zwykłego ludzkiego życia.

Oprócz tego, manga jest także po prostu niesamowicie urocza, zarówno za sprawą kreski, jak i samych postaci. Nie ma praktycznie chwili, aby Ren i Kumatetsu, jego mistrz, się nie kłócili, ale z każdą stroną widać, jak są oni ze sobą coraz bardziej zżyci, wchodząc właściwie bardziej w relację syn-ojciec niż uczeń-mistrz.
Wszystkie te małe elementy sprawiają, że "Dziecię bestii" mimo szablonowej fabuły czyta się naprawdę przyjemnie. Nie jest to lektura ani męcząca, ani też szczególnie ambitna, ale potrafi skutecznie umilić trochę czasu.

Całą recenzję znaleźć można na:
https://alkuszowerozkminy.blogspot.com/2018/11/dziecie-bestii-recenzja.html

Ren to dziewięcioletni chłopiec, który właśnie stracił matkę w wypadku. Nie godzi się on na swoją nową sytuację życiową, gdzie ma zamieszkać z krewnymi i odważnie stwierdza, że od tej pory będzie radził sobie sam. Pewnego dnia, w ciemnej uliczce w Shibuyi spotyka...