Igor Brejdygant, w swojej najnowszej powieści, maluje niejednoznaczną, nieco niejasną osobowość głównej bohaterki. Monika Brzozowska jest postacią enigmatyczną z pokrętną psychiką i umysłem pełnym wyrw. Mierzy się z własną, mroczną i trudną przeszłością, która lubi o sobie przypomnieć i zmuszać do podjęcia wewnętrznej walki. Ogromna luka w przeszłych doświadczeniach kobiety, stają się kluczowym elementem powieści. Poznanie samej siebie, zrzucenie kurtyny przymglonego umysłu sprawia, że postać ta odgrywa podwójną rolę – zaangażowanej w śledztwo policjantki i zagubionej duszy. Niestety autor niezbyt dokładnie rysuje wiarygodność motywacji zachowań, przez co postać ta, pomimo ciekawego szkicu, nie do końca jest autentyczna – bywa irytująca, infantylna, nierzadko skora do podejmowania pochopnych, wręcz głupich decyzji. Zasadność jej działań poprzedzona jest znakiem zapytania i niepewnością. Nie ulega jednak wątpliwości, że stany emocjonalne osób uzależnionych od używek, zostały w powieści dobrze przedstawione, są sugestywne, nieprzerysowane i wiarygodne.

Akcja utworu została dobrze skonstruowana – rytmiczność wespół z zrównoważonym napięciem potrafią zaintrygować. Pojawiają się zwroty akcji, martwe punkty. Twórca wykorzystuje wątki poboczne, które dodają powieści kolorytu, jednak czasem odwracają uwagę od meritum. Igor Brejdygant wprowadza czytelnika w specyficzny i osobliwy klimat. Styl, jakim posługuje się autor jest przystępny i niewyszukany, przez co zrozumiały. Warto wspomnieć o samej strukturze książki – próżno w niej szukać podziału na rozdziały. Tekst jest zbity, a poszczególne wydarzenia oddzielone jedynie małą przerwą.

W powieści Brejdyganta czytelnik odnajdzie misternie utkaną intrygę, która z czasem zaczyna się rozrastać i zataczać coraz szersze kręgi, kończąc na niesztampowych torach. Choć zamysł niczym się nie wyróżnia – jest typowy dla tego typu powieści – tak, na tle całości, wypada naprawdę dobrze. Czego nie można powiedzieć o narracji – chwilami zdaje się patetyczna, nieco przerysowana i przekombinowana, balansująca na cienkiej granicy realizmu.

Nietuzinkowe wydarzenia, przystępny styl i ciekawa intryga kryminalna stały się podwaliną intrygującego dzieła, którego motywem przewodnim jest strach przed samym sobą. Bo właśnie o tym traktuje “Rysa” – o lęku przed zapomnianymi meandrami psychiki, które niestudzenie chcą wypłynąć na powierzchnię.

Igor Brejdygant, w swojej najnowszej powieści, maluje niejednoznaczną, nieco niejasną osobowość głównej bohaterki. Monika Brzozowska jest postacią enigmatyczną z pokrętną psychiką i umysłem pełnym wyrw. Mierzy się z własną, mroczną i trudną przeszłością, która lubi o sobie przypomnieć i zmuszać do podjęcia wewnętrznej walki. Ogromna luka w przeszłych doświadczeniach...