Książka ,, Nie obrażaj się na Boga” sprawiła, że wyszłam ze swej bezpieczniej, znanej i smakowitej strefy bezpieczeństwa. Kiedy próbuje czegoś nowego towarzyszy mi lęk przed nieznanym, czy mi to zasmakuje ? Jednak wzięłam widelec i spróbowałam tej nowej potrawy. Pozycja ta jest przede wszystkim mądra i skłania czytelnika do różnych przemyśleń. I choć jest cieniutka i podejmuje temat wiary to, uważam że warto jej spróbować tak dla samego siebie. Ma charakter rozprawki, lecz napisana jest przyjemnym językiem co sprawia, że bardzo szybko się ją czyta. Czy skłoniła mnie do refleksji ? Tak i to jest jej ogromny plus. Z bohaterkami się nie zżyłam, jednak wiem, że znajdą się takie kobiety, które odnajdą siebie w Pistis, Elpis i Agape. Co jest ważne i muszę to zaznaczyć, ta pozycja nie jest dla każdego ze względu na to, że jej fundamentem jest religia chrześcijańska. Książka oparta jest na najważniejszych jej filarach, więc jak widzisz zamyka się do konkretnej grupy wyznaniowej. Ja sama mam co do niej mieszane uczucia. Z jednej strony mnie zachwyciła swymi mądrościami, z drugiej strony jej monotonność i taka obojętność względem bohaterek sprawiają, że jestem w najgorszej strefie smakowej o nazwie ,, Nijaka”. Nie jest bowiem ona zła, okropna, lecz nie jest też jakąś wybitną książką, którą będę jeszcze wspominać długi czas. Są to moje odczucia względem niej i ubolewam nad tym, bo nie lubię kiedy coś jest dla mnie ,, bez wyrazu” i jest mi obojętne. Niestety ta książka na taką się plasuje, bowiem wszystkie plusy anulowały minusy i wyszłam na zero.

Książka ,, Nie obrażaj się na Boga” sprawiła, że wyszłam ze swej bezpieczniej, znanej i smakowitej strefy bezpieczeństwa. Kiedy próbuje czegoś nowego towarzyszy mi lęk przed nieznanym, czy mi to zasmakuje ? Jednak wzięłam widelec i spróbowałam tej nowej potrawy. Pozycja ta jest przede wszystkim mądra i skłania czytelnika do różnych przemyśleń. I choć jest cieniutka i...