Skuszony niezłym filmem Kingi Dębskiej "Zabawa zabawa", którego współscenarzystką była Mika Dunin, sięgnąłem po książkę "Alkoholiczka", licząc na interesującą lekturę. Nie jestem alkoholikiem, w mojej rodzinie nikt nie pił nałogowo, poza dziadkiem, z którym miałem mały kontakt. Mi alkohol nie smakuje i nie bardzo mogę zrozumieć, jak ludzie wpadają w szpony tak niesmacznego nałogu. Naiwnie myślałem, że publikacja Miki Dunin trochę mnie dokształci w tym temacie, że poznam życie pijaczki od podszewki. Nie poznałem, bo słowa jakie dobiera w swej książce autorka bardziej pasowałyby do rozmowy dwóch zblazowanych kobiet circa 35-40 lat, zastanawiających się czy lepiej w tym roku pojechać na wakacje do Singapuru czy może na Malediwy. To język blogowy. Wydumany, sztuczny, pełny jakichś dziwacznych porównań. Nie lubię blogów właśnie za ten język. Najgorsze są blogi kulinarne, których autorzy prześcigają się w tworzeniu lub próbowaniu (zależy, czy blog pisze kucharz czy smakosz) najdziwniejszych wynalazków jedzeniowych. Blogi modowe i celebryckie omijam na zasadzie nie tykaj kupy, bo zacznie śmierdzieć. Okazuje się, że także wynurzenia alkoholików to nie moja bajka. A może po prostu Mika Dunin pisze zupełnie nie w moim stylu? Poza tym jakoś nigdy nie przemawiały do mnie akcje z ukrywaniem własnej tożsamości i wizerunku autora/autorki. W przypadku zespołu Daft Punk, nigeryjskiego wokalisty Lagbajy czy mistrza graffiti Banksy'ego ma to jeszcze jakiś sens. Ale pisać "otwarcie" o swoim alkoholizmie i nie podać nawet prawdziwego imienia, to dla mnie dwie rzeczy, które się wzajemnie wykluczają. Na całą książkę mamy rzucone dwa imiona kochanków pisarki. Nic więcej. Nie ma imion dzieci, imion męża, matki, ojca, miasta rodzinnego. NIC. Publikacja osadzona w niebycie. Równie dobrze mogłaby być zmyślona.
Niech sobie Mika Dunin będzie Miką Dunin, niech pisze bloga, kto jej zabroni? Nikt. Tak samo nikt nie namówi mnie już do sięgnięcia po jakiekolwiek dzieło tej autorki.

Skuszony niezłym filmem Kingi Dębskiej "Zabawa zabawa", którego współscenarzystką była Mika Dunin, sięgnąłem po książkę "Alkoholiczka", licząc na interesującą lekturę. Nie jestem alkoholikiem, w mojej rodzinie nikt nie pił nałogowo, poza dziadkiem, z którym miałem mały kontakt. Mi alkohol nie smakuje i nie bardzo mogę zrozumieć, jak ludzie wpadają w szpony tak niesmacznego...