Cała historia jest przedstawiana w pierwszej osobie, natomiast każdy rozdział jest pokazywany naprzemiennie: raz z punktu widzenia Lexi, a raz z punktu widzenia Knoxa. Dzięki takiej narracji czytelnik ma wrażenie, że bierze udział w danych wydarzeniach razem z bohaterami - w końcu jest w głowie jednego z nich ;) Dodatkowo każdą sytuację możemy zobaczyć i z pozycji Lexi i z pozycji Knoxa - tak, zawsze są podane obie wersje. Na początku trudno było mi się przestawić na taką formę, ale po kilkunastu minutach nie miało to już dla mnie żadnego znaczenia. Historia wciągnęła mnie totalnie. Tym razem noc miałam nieprzespaną nie przez córkę, a przez książkę ;) Książka napisana jest w sposób lekki, odprężający i wciągający. Pomimo tego, że fabuła jest już powtarzana w wielu książkach autorki znalazły nowy motyw i zaserwowały nam grę, której jeszcze nie spotkałam (przynajmniej ja). Podczas czytania dwie rzeczy mi przeszkadzało: słowo chłopacy (tak, wiem - jest to poprawna forma, ale jakoś nie pasowała mi w całym tekście) oraz teksty sms-ów, które bohaterowie sobie wysyłali. Miałam wrażenie, jakby sms-y pisali gimnazjaliści, a nie studenci. Tym bardziej, że ich dialogi w pozostałej części książki nie przypominały tych dialogów z sms-ów.

Pełna recenzja: https://www.mammapchela.pl/2018/12/ponacy-lod-p-kuczynska-m-repalska.html

Cała historia jest przedstawiana w pierwszej osobie, natomiast każdy rozdział jest pokazywany naprzemiennie: raz z punktu widzenia Lexi, a raz z punktu widzenia Knoxa. Dzięki takiej narracji czytelnik ma wrażenie, że bierze udział w danych wydarzeniach razem z bohaterami - w końcu jest w głowie jednego z nich ;) Dodatkowo każdą sytuację możemy zobaczyć i z pozycji Lexi i z...