Pierwsze wydanie "Klasy pani Czajki" w wersji papierowej rozchwytano w nakładzie ponad 30 tysięcy egzemplarzy i znalazło się na liście bestsellerów "Wprost" jako jedyna pozycja dla młodzieży polskiego autora.
Niestety według mnie, czas nie był łaskawy dla podejścia pedagogicznego (mobbing stosowany przez nauczycielkę, np. slut-shaming, wyzywanie i wyśmiewanie uczniów jest normą),języka i fabuły powieści.
Wszystkie miłostki młodych ludzi jakoś mało zajmujące, nieciekawe, ich przygody są nużące a wymowa trąci naiwnością, schematyzmem i moralizatorstwem.

Powieść nie zainteresowała mnie na tyle, by szukać ciągu dalszego - w części drugiej bohaterowie są w liceum, a w trzecim tomie idą na studia.

Pierwsze wydanie "Klasy pani Czajki" w wersji papierowej rozchwytano w nakładzie ponad 30 tysięcy egzemplarzy i znalazło się na liście bestsellerów "Wprost" jako jedyna pozycja dla młodzieży polskiego autora.
Niestety według mnie, czas nie był łaskawy dla podejścia pedagogicznego (mobbing stosowany przez nauczycielkę, np. slut-shaming, wyzywanie i wyśmiewanie uczniów jest...

Krótko mówiąc: Ciekawa powieść 🙈

Krótko mówiąc: Ciekawa powieść 🙈

Bardzo fajna książka dla młodzieży. Całkiem mądra przy okazji.
Przeczytałam z przyjemnością, choć żadna już że mnie młodzież . Mój osobisty nastolatek w zachwyt nie wpadł , ale w trzy dni przeczytał, a to już o czymś świadczy.

Bardzo fajna książka dla młodzieży. Całkiem mądra przy okazji.
Przeczytałam z przyjemnością, choć żadna już że mnie młodzież . Mój osobisty nastolatek w zachwyt nie wpadł , ale w trzy dni przeczytał, a to już o czymś świadczy.

Polecam!

Polecam!

Wróciłam do tej książki po latach, szukając różnych ciekawych sytuacji z życia szkolnego do omówienia na zajęciach ze studentami. Za młodu bardzo lubiłam "Klasę pani Czajki", gdy ukazywała się jeszcze w odcinkach w czasopiśmie "Victor", ale cóż, teraz muszę się zgodzić z opiniami, że bohaterowie są bardzo ugrzecznieni i że raczej mało prawdopodobne, by gimnazjalistka wybiegła z sali z płaczem, bo ktoś wygłosił niewybredną uwagę na temat jej włosów, a tutaj takie sceny były ciągle. Poza tym pani Czajka jest przedstawiona jako jednoznacznie pozytywna postać, co widać także w dedykacji autorki, tymczasem, cóż, uwaga wygłoszona do Kamili, że jest tak ubrana, że kierowcy będą się na jej widok zatrzymywać i pytać "za ile?", wywołała u mnie wielkie WTF? Serio, ideał pedagogiczny nie jest w stanie inaczej zwrócić uwagi 14-latce, że się nieodpowiednio ubrała, niż przez slut-shaming? I oczywiście gdy Małgosi zadzwoniła komórka, to też nie obyło się bez kazania o braku kultury. Pal licho, że dziewczyna z ubogiej rodziny pierwszy raz w życiu miała telefon. Jakby nie wystarczyło powiedzieć, że telefon przed lekcjami się wyłącza. Podejrzewam, że gdyby dzisiejsi uczniowie spotkali w szkole taką panią Czajkę, mogliby ją uznać za zrzędliwą "boomerkę". Stan nowych technologii opisany w książce pewnie mógłby się wydać dzisiejszej młodzieży dość archaiczny. Ja pamiętam te czasy, kiedy internet dopiero zyskiwał na popularności, a wśród młodzieży królowało gadu-gadu i sms-y z bramki internetowej, a teraz pewnie musiałby się pojawić Instagram, TikTok i pewnie jeszcze jakieś wynalazki, o których istnieniu nawet nie wiem. Ogólnie jednak myślę, że i dzisiejsi nastolatkowie mogą się częściowo odnaleźć w opisach rozterek, w tym miłosnych, przeżywanych przez bohaterów.

Wróciłam do tej książki po latach, szukając różnych ciekawych sytuacji z życia szkolnego do omówienia na zajęciach ze studentami. Za młodu bardzo lubiłam "Klasę pani Czajki", gdy ukazywała się jeszcze w odcinkach w czasopiśmie "Victor", ale cóż, teraz muszę się zgodzić z opiniami, że bohaterowie są bardzo ugrzecznieni i że raczej mało prawdopodobne, by gimnazjalistka...

Nie oceniam, bo ani nie byłam (na szczęście) w gimnazjum, ani nie jestem grupą docelową. Sięgnęłam, bo trafiłam gdzieś na autorkę, która bardzo się książką, jej wznowieniami i tłumaczeniami chwaliła. Na dodatek akcja toczy się na bliskiej mi Saskiej Kępie.

No i nie przebrnęłam, a przecież zdarza mi się z przyjemnością wracać do młodzieżowej klasyki, Niziurskiego, Bahdaja czy Minkowskiego.

Nie oceniam, bo ani nie byłam (na szczęście) w gimnazjum, ani nie jestem grupą docelową. Sięgnęłam, bo trafiłam gdzieś na autorkę, która bardzo się książką, jej wznowieniami i tłumaczeniami chwaliła. Na dodatek akcja toczy się na bliskiej mi Saskiej Kępie.

No i nie przebrnęłam, a przecież zdarza mi się z przyjemnością wracać do młodzieżowej klasyki, Niziurskiego, Bahdaja...

Oh jak mi się cudownie wróciło do tej książki po latach!
Wszystkie wydarzenia w tej książce są takie prawdziwe i bohaterowie tak różni, że każdy znajdzie takiego, z którym się utożsami - ja np. to taka Małgosia, oczywiście jak miałam te -naście lat ;)
Nie umiem wskazać ulubionej postaci, ale wiem jedno: nie jest to Kamila. Serio, dużo bardziej podobają mi się tu postaci męskie.
Polecam, polecam, bardzo polecam! Jeśli jest tu jakiś rodzic to niech wie, że ta książka jest świetna dla nastolatków!

Oh jak mi się cudownie wróciło do tej książki po latach!
Wszystkie wydarzenia w tej książce są takie prawdziwe i bohaterowie tak różni, że każdy znajdzie takiego, z którym się utożsami - ja np. to taka Małgosia, oczywiście jak miałam te -naście lat ;)
Nie umiem wskazać ulubionej postaci, ale wiem jedno: nie jest to Kamila. Serio, dużo bardziej podobają mi się tu postaci...

Trochę już jestem za stara na takie książki, ale... Czytałam tę pozycję przed laty i podobała mi się, a przeglądając tytuły dostępne w ramach abonamentu Empik Premium z kategorii literatura młodzieżowa trafiłam na "Klasę pani Czajki" i jej dwie kontynuacje, o których istnieniu nie miałam pojęcia. W części drugiej bohaterowie są w liceum, a w trzeciej idą na studia, więc do ich problemów będzie mi tylko bliżej. A że z pierwszej części nie pamiętałam już nic, to oczywiście zaczęłam od niej. Wszystkie tomy czyta pan Janusz Zadura, który jest jednym z najlepszych lektorów, jakich znam.

Zastanawiam się tylko, na ile ta powieść ma szanse trafić do współczesnego czytelnika, któremu opisywane tu realia będą obce. Pamiętacie czasy, w których dostęp do komputera, internetu, komórki był rzadkością? To właśnie wtedy zaczyna się akcja, gdzieś we wczesnych latach 2000 (gdy w kinach lecą pierwsze filmy z serii o Harrym Potterze - do książek i ich ekranizacji jest zresztą w treści sporo nawiązań, co mnie akurat ni ziębi, ni grzeje),przez co obecnie lekko trąci myszką... A z drugiej strony ja te czasy doskonale pamiętam, więc zafundowałam sobie podróż w przeszłość :)

Zaraz zabieram się za kolejną część.

Trochę już jestem za stara na takie książki, ale... Czytałam tę pozycję przed laty i podobała mi się, a przeglądając tytuły dostępne w ramach abonamentu Empik Premium z kategorii literatura młodzieżowa trafiłam na "Klasę pani Czajki" i jej dwie kontynuacje, o których istnieniu nie miałam pojęcia. W części drugiej bohaterowie są w liceum, a w trzeciej idą na studia, więc do...

Do dziś mile wspominam pierwsze spotkanie z "Klasą Pani Czajki". Czytając ją byłam w podobnym wieku do bohaterów, co zapewne wpłynęło na tak pozytywny odbiór.
Małgosia, Kamila, Maciek, Czarny Michał... i wielu innych. Dużym plusem książki są opisy bohaterów, dzięki którym możemy zrozumieć ich postępowanie, a także kibicować im w różnych wyborach dotyczących szkoły, związku czy codziennych dylematów.

Do dziś mile wspominam pierwsze spotkanie z "Klasą Pani Czajki". Czytając ją byłam w podobnym wieku do bohaterów, co zapewne wpłynęło na tak pozytywny odbiór.
Małgosia, Kamila, Maciek, Czarny Michał... i wielu innych. Dużym plusem książki są opisy bohaterów, dzięki którym możemy zrozumieć ich postępowanie, a także kibicować im w różnych wyborach dotyczących szkoły, związku...

Książka ciekawa, ale też przewidywalna, jednak jest to najlepsza część z trylogii "Klasy Pani Czajki". Nie będzie to typowa opinia, bardziej moje przemyślenia po przeczytaniu jej. Zaczynamy od poznania Małgosi, i jej nowej klasy razem z wychowawczynią. Od początku autorka daje jasno do zrozumienia, że Czarny Michał to niedobry człowiek. Dopiero później pokazuje jego dobrą stronę. Chłopak od razu zakochuje się w Kamili - najlepszej koleżance Małgosi. Kamili też podoba się chłopak, do czasu ostrzeżeń Gosi przed nim. Mamy też Maćka - typowego klasowego śmieszka (aca błazna),w którym zakochuje się Małgo. Wraz z wzajemnością. Mamy wredną dziunię Kaśkę, kujonkę Kingę, żartobliwą Ewę i starszego Krzysia, który znowu się interesuję Kamilą z białymi włosami. I Stasia wraz z psychiczną matką. Krzyś zostaje zapomniany po roku wydarzeń, Małgo wraz z Maćkiem mają się ku sobie a autorka robi z Kamili potwora. Czarny Michał zakochał się w niej, ona go olewa. Kiedy ten się już nią nie interesuje, ta interesuje się nim. Pojawia się też w międzyczasie Olek, który później będzie z Kamilą. Ta z nim zrywa i wszystko się kieruje w jej kierunku. Jest w centrum uwagi autorki. Każda inna relacja idzie na bok, to Kamila się liczy, która raz jest potworem a raz aniołem. Pod koniec pojawia się Wojtek przez internet. Kamila go bardzo lubi, a jak dowiaduje się kim jest traktuje go jak g*wno. Pod koniec każdy jest szczęśliwy i zapominamy o wszystkim. Lecz nie zapominajmy o wypadku Kasi, przez który każdy jest dla niej miły, no i oczywiście o miłostkach Czarnego Michała z Kingą. Oczywiście, nie wymieniłam wszystkiego, bo nie starczyłoby miejsca. Książka to typowa historia gimnazjalistów, którzy mają problemy z wyrażaniem uczuć. Widać, że autorka stara się pokazać, że dla uczniów stosunki międzyludzkie są ważniejsze od wszystkiego innego. Jednak jest ona napisana lekkim stylem, przez co książkę czyta się bardzo dobrze. Ja przeczytałam ją wciągu jednego dnia. Niezależnie od fabuły, czasem warto się trochę rozluźnić czytając coś życiowego.

Książka ciekawa, ale też przewidywalna, jednak jest to najlepsza część z trylogii "Klasy Pani Czajki". Nie będzie to typowa opinia, bardziej moje przemyślenia po przeczytaniu jej. Zaczynamy od poznania Małgosi, i jej nowej klasy razem z wychowawczynią. Od początku autorka daje jasno do zrozumienia, że Czarny Michał to niedobry człowiek. Dopiero później pokazuje jego dobrą...