Szczerze mówiąc, ze wszystkich noweli pozytywistycznych ta ma najbardziej przyciągający tytuł. Pomijając oczywiście wszelkie żarciki słowne, czytelnik od początku zadaje sobie pytanie, o co chodzi i czemu właściwie Mendel Gdański nie jest tak do końca gdański. Nie dość więc, że budzi zaciekawienie, ale także sprytnie przemyca główny problem lektury.
Urzekła mnie dosyć tytułowa postać, którą mimo wszystko cały czas wyobrażałam sobie jako brodacza podobnego do Latającego Holendra. Czemu? A kto to wie! Być może nieco przez sposób wysławiania się lub pojedyncze opisy, przez które zapałałam sympatią do bohatera. Ciekawie przedstawiony problem braku poszanowania wobec Żydów i oddanie mentalności ludzi z czasów pozytywizmu, którzy jednak oceniali człowieka bardziej przez pryzmat jego pochodzenia niż indywidualnych cech. Duży plus zwłaszcza za koniec utworu i bardzo ładną klamrę kompozycyjną.
Nie jest to jednak nowela, którą zapamiętam do końca życia. Myślę, że szybko zatrze się w mojej pamięci, aczkolwiek jest warta przeczytania i na swój sposób urzekająca.

Szczerze mówiąc, ze wszystkich noweli pozytywistycznych ta ma najbardziej przyciągający tytuł. Pomijając oczywiście wszelkie żarciki słowne, czytelnik od początku zadaje sobie pytanie, o co chodzi i czemu właściwie Mendel Gdański nie jest tak do końca gdański. Nie dość więc, że budzi zaciekawienie, ale także sprytnie przemyca główny problem lektury.
Urzekła mnie dosyć...