Lektura „Dzieci wojennej Warszawy” bez wątpienia była dla mnie jednym z najciekawszych i najbardziej emocjonalnych doświadczeń ostatnich miesięcy. Czytam naprawdę dużo książek ale nie spotkałem się jeszcze z lekturą traktującą typowo o dzieciach podczas tego największego w historii ludzkości konfliktu. Książka, choć krótka – ma ledwie 100 stron – to w niezwykły sposób przedstawia bohaterstwo i wojenną egzystencję młodych warszawiaków. Na uwagę zasługuje fakt iż autorka nie skupiła się jedynie na przedstawieniu okresu okupacji i walki lecz ukazała także okres sielanki poprzedzający wybuch wojny. Historie w niej przedstawione mocno poruszają i przywołują żal nad losem biednych dzieci – dogłębne zrozumienie przedstawionych historii i utożsamienie się z nimi wydaje się znacznie łatwiejsze dzięki licznym fotografiom zamieszczonym w lekturze. Myślę, że zbytnio nie przesadzę gdy nazwę książkę Pani Małgorzaty Czerwińskiej-Buczek prawdziwym arcydziełem.

Lektura „Dzieci wojennej Warszawy” bez wątpienia była dla mnie jednym z najciekawszych i najbardziej emocjonalnych doświadczeń ostatnich miesięcy. Czytam naprawdę dużo książek ale nie spotkałem się jeszcze z lekturą traktującą typowo o dzieciach podczas tego największego w historii ludzkości konfliktu. Książka, choć krótka – ma ledwie 100 stron – to w niezwykły sposób...