„Nie pozwól potokowi melancholii i ponurej filozofii zatopić naszego świata.”

Moje pierwsze spotkanie z autorem, obyło się bez większych uniesień, ale trzeba przyznać, że autor stworzył bardzo przekonywującą i możliwą wizję świata.

A w wizji tej ludzie nie muszą się niczym martwić, ani wiszącą groźbą wojny, ani rozpamiętywać przeszłości, w ogóle nie muszą myśleć, żyją tu i teraz, faszerowani nic nie znaczącymi obrazami na ścianie telewizyjnej. Myślenie może prowadzić tylko do zbędnego chaosu. Książki są zakazane, spalane przez strażaków, często razem z właścicielem, który jednak ośmielił się zapoznać ze słowami z minionych czasów. Pewnego dnia Montag, jeden ze strażaków doznaje przebudzenia i postanawia sprawdzić, co może być interesującego w książkach…

Autor maluje smutną rzeczywistość. Przyglądając się otumanieniu żony Montaga na usta cisnęło się tylko pytanie, co to jest za życie? Przykro było patrzeć na ich małżeństwo, na brak chęci zrozumienia siebie nawzajem, i na to, co z człowiekiem mogą zrobić media. Bardzo wiele ciekawych analiz zawarł autor w książce, co dało do myślenia.

Co więc się zdarzyło, że nie oceniam tej historii wyżej? Początek książki był strasznie toporny. Nie mogłam żadnymi siłami wgryźć się w akcję, dopiero gdzieś koło połowy, kiedy strażak Beatty pięknie wyjaśnia, jak funkcjonuje świat i na czym polega zło, które trzeba tępić. Drugim niedociągnięciem wg mnie jest moment, kiedy Montag doznaje swojego przebudzenia, za krótki, za mało dokładny, przez co cały jego bunt wydaje się mniej wiarygodny. Ale może to przez to, że wciąż mam w pamięci cudownego „Przedrzeźniacza” Waltera Tevisa, gdzie obcowanie z literaturą trwało dłużej, pełniej, żeby dojść do jakiś wniosków.

Ogólnie uważam, że warto było się z tą historią zapoznać. Książek o tym, dlaczego warto czytać nigdy dość!

„Ale w człowieku istnieje coś cudownego: nigdy nie można go tak zastraszyć ani zniechęcić, by zrezygnował z budowania wszystkiego na nowo […]”

„Nie pozwól potokowi melancholii i ponurej filozofii zatopić naszego świata.”

Moje pierwsze spotkanie z autorem, obyło się bez większych uniesień, ale trzeba przyznać, że autor stworzył bardzo przekonywującą i możliwą wizję świata.

A w wizji tej ludzie nie muszą się niczym martwić, ani wiszącą groźbą wojny, ani rozpamiętywać przeszłości, w ogóle nie muszą myśleć, żyją tu...