Uwielbiam czytać powieści z wojną z tle, ale muszę przyznać, że tak pięknej i pełnej emocji książki dawno nie czytałam.
Powieść napisana jest dwutorowo.
Współcześnie Mikołaj, wnuczek Emilii musi się zaopiekować po operacji swoją babcią. Jest dla miej najbliższą osobą, ponieważ jej córka już bardzo dawno wyjechała do Francji, zostawiając ją i swojego małoletniego synka. Od tego czasu ich kontakty były bardzo sporadyczne, najczęściej telefoniczne i nie układały się najlepiej.
Teraz Mikołaj chcąc zapomnieć o kłopotach ze swoją dziewczyną, zaczyna porządkować strych i znajduję skrzyneczkę pełną pożółkłych, niewysłanych listów a na wierzchu powstańczą opaskę.
I tak wraz z babcią, która opowiada o swoim życiu podczas wojny w okupowanej Warszawie przenosi się w te ciężkie i bolesne czasy oraz poznaje pierwszą miłość babci.
Powstańcza miłość....ile ich było, ile zakończyło się tragicznie a ile szczęśliwie. Młodzi ludzie mimo tragizmu wojny chcieli mieć chociaż namiastkę prawdziwego życia, chcieli kochać i być kochanym, chociaż przez krótką chwilę, zanim kolejny rozkaz ich nie rozłączy, kto wie czy nie na zawsze.
Taka właśnie była miłość Emilii i Krzysia....krótkie spotkania,ukradkowe pocałunki, planowany ślub i kolejne rozstania i niepokój czy się jeszcze zobaczą, czy przeżyją. Młodzi powstańcy liczyli, że pokonają wroga w ciągu czterech dni, że wreszcie będą wolni i mogli spokojnie żyć, że pomogą im
sprzymierzeńcy....a zostali sami i coraz częściej brakowało im wszystkiego, nie tylko broni i jedzenia.
Autorka w bardzo plastyczny i wiarygodny sposób przedstawiła te dramatyczne dni. Czułam się jakbym była w samym centrum tamtych wydarzeń. Byłam z Emilką podczas ucieczki przez spalone Stare Miasto potem w kanałach i wreszcie w szpitalu gdy została ranna. I razem z nią opuszczałam wraz z cywilami Warszawę, za którą walczyli i przelewali krew,a której już nie było.
Emilka opuszcza Warszawę z siostrą ale bez Krzysia o którym nie ma żadnej wiadomości.
Co było dalej.... Trzeba tą powieść koniecznie przeczytać.
Piękna, wzruszająca a czasami wstrząsająca jest ta książka, chwyta za serce i często łzy same sobie kapią po twarzy.

Uwielbiam czytać powieści z wojną z tle, ale muszę przyznać, że tak pięknej i pełnej emocji książki dawno nie czytałam.
Powieść napisana jest dwutorowo.
Współcześnie Mikołaj, wnuczek Emilii musi się zaopiekować po operacji swoją babcią. Jest dla miej najbliższą osobą, ponieważ jej córka już bardzo dawno wyjechała do Francji, zostawiając ją i swojego małoletniego synka. Od...