A KTO UMARŁ, TEN NIE ŻYJE

Tytuł tej książki, będący taką oczywistą oczywistością, że ocierającą się o pleonazm (z miejsca miałem skojarzenia z cytatem z „Psów”: „A kto umarł, ten nie żyje”), może sugerować, że na czytelnika nie czeka tu nic szczególnie dobrego. Bo skoro autor poszedł w takim kierunku, a nie sugeruje nam stworzenia dzieła satyrycznego, może to źle wróżyć. Ale spokojnie, najnowsze dzieło Angusa Watsona to zadziwiająco dobra lektura. Kawał świetnego, lekkiego i ciętego męskiego fantasy, które spodoba się miłośnikom prozy Andrzeja Ziemiańskiego i wszystkim tym, którzy lubią dobrą, lekką fantastykę z pazurem.

Witajcie w Harówce. To do tego miejsca, pięć pokoleń temu, przybył ze starego świata Olaf Odkrywca. Los chciał, że jego i towarzyszy dopadła tu zima, która zostawiła przybyszy bez jedzenia i możliwości ucieczki, skutych lodem i zasypanych śniegiem, jak okoliczne wody i ich własny sprzęt. Z pomocą przyszli im lokalni – Goachikowie – którzy zażądali w zamian by ci porzucili swoją mowę, zamiast niej posługując się ich własną, i nie zapuszczali się dalej, niż na dziesięć mil od miejsca, w którym przybili do tej ziemi. Tak właśnie narodziła się Harówka.
I to właśnie tutaj żyje on, Finnbogi, zwany Zbukiem. Wojownik, ale człek dość beztroski, któremu nie śpieszy się by zasiąść przy stole Odyna i odbierać należytą chwałę. Nie jest więc, jak reszta swego ludu, a w głowie ma właściwie jedno – przypodobać się Thyri Drzewonogiej, ale już wkrótce wszystko się zmienia. Gdy wioska zostaje zaatakowana, a jej mieszkańcy wymordowani, Finn, z grupką towarzyszy niekoniecznie złożonych z samych przyjaciół, wyrusza w podróż przez niebezpieczne ziemie, zmuszony zostać prawdziwym wojownikiem...

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/11/umrzesz-kiedy-umrzesz-angus-watson.html

A KTO UMARŁ, TEN NIE ŻYJE

Tytuł tej książki, będący taką oczywistą oczywistością, że ocierającą się o pleonazm (z miejsca miałem skojarzenia z cytatem z „Psów”: „A kto umarł, ten nie żyje”), może sugerować, że na czytelnika nie czeka tu nic szczególnie dobrego. Bo skoro autor poszedł w takim kierunku, a nie sugeruje nam stworzenia dzieła satyrycznego, może to źle wróżyć....