Książka była wciągająca, czytało się ją bardzo szybko i płynnie. Książka była mocno zakręcona, może realizm sytuacyjny nie jest jej największą stroną (np. liczba ofiar). Podobały mi się odniesienia do filozofii, ekonomii, kapitalizmu i wyzysku współczesnego świata. Główną oś stanowiły zawiłe relacje Tesy i Stracha oraz Tesy i Igora, aura tajemniczości w kwestii prawdziwych intencji i zachowań, brak pewności, które z nich "mówi" w powieści prawdę. Spodobało mi się zakończenie, które nie dało jednolitej odpowiedzi na to co się stało, lecz dało możliwość snucia przypuszczeń, co do prawdziwości wydarzeń. Podobała mi się niepewność, czy postaci "Zaginione" zostały tak naprawdę zabite, czy żyją, czy być może pod wpływem prania mózgu przyjęły inną tożsamość. Autor świetnie wykorzystał ludzkie wady, jak poczucie niskiej wartości, obżeranie się, brak bliskości relacji z innymi ludźmi, brak samoakceptacji - które to cechy nadał Tesie, przez co "jej opowieść" robiła wrażenie nieco nieprawdziwej, zaburzonej.

Książka była wciągająca, czytało się ją bardzo szybko i płynnie. Książka była mocno zakręcona, może realizm sytuacyjny nie jest jej największą stroną (np. liczba ofiar). Podobały mi się odniesienia do filozofii, ekonomii, kapitalizmu i wyzysku współczesnego świata. Główną oś stanowiły zawiłe relacje Tesy i Stracha oraz Tesy i Igora, aura tajemniczości w kwestii prawdziwych...