Czytając opis zachęcający do książki miałem nadzieję na coś ciekawszego, świeżego, dostałem jednak kolejny utarty przez Mroza schemat.

Główna bohaterka - Tesa jest osobą totalnie aspołeczną, wyobcowaną i zawsze trzymającą się na uboczu. Według opisu waży tyle i wygląda tak, że łatwiej ją przeskoczyć niż obejść, a na pytanie w McDonaldzie jaki napój chce do zamówienia odpowiada, że olej z frytkownicy. Żeby było ciekawiej prowadzi bujne życie erotyczne wraz se swoim mężem oraz jest obiektem westchnień wysportowanego i diabelnie przystojnego wykładowcy na uczelni.

W momencie kiedy zobaczyłem, że narracja prowadzona jest z dwóch perspektyw, które wzajemnie się nie pokrywają mniej więcej wiedziałem jakie będzie zakończenie. Nie udało mi się odgadnąć, aczkolwiek wiele się nie pomyliłem.

Czyta się szybko, pewnie dzięki temu, że jak to u Mroza w książce są głównie dialogi. Historia jako taka trzyma się kupy i wbrew temu co można sobie pomyśleć w połowie nie jest jakimś chorym science fiction. Czemu więc słaba ocena? Cóż po tytule i zapowiedzi książki miałem nadzieję na temat bardziej nawiązujący do naszych czasów ery internetu, do osób zupełnie niedbających o swoją prywatność, pokolenie selfie i wszędobylski hashtag, który niestety czasem ma większą moc niż słowa, o tajemnicę/grupę ludzi, których coś w świecie internetowego marazmu połączyło ze sobą i było przyczyną ich zniknięcia i ponownego pomachania ręką do świata.

Pozostaje mi tą książkę opatrzyć hashtagiem: #jakość_nie_ilość
Trzeba sobie chyba zrobić przerwę od Mroza bo im dalej tym niestety gorzej.

Czytając opis zachęcający do książki miałem nadzieję na coś ciekawszego, świeżego, dostałem jednak kolejny utarty przez Mroza schemat.

Główna bohaterka - Tesa jest osobą totalnie aspołeczną, wyobcowaną i zawsze trzymającą się na uboczu. Według opisu waży tyle i wygląda tak, że łatwiej ją przeskoczyć niż obejść, a na pytanie w McDonaldzie jaki napój chce do zamówienia...